Eyvah Hamileyim!!(DÜZENLENIYOR!!)

0.36

Multi aralın yeni saçı

Işıktan

Aralın zoruyla kuafore gelmiştim. Bana iyi geleceğini sanıyordu oysaki bana candan başka hiç bişey iyi gelemezdi.
Kucağımda oynayan kızıma baktığımda yüzüm az da olsa gülüyordu.

O benim minik kızım. Bana benzemiyordu babasına benziyordu ama gözleri maviydi. Bana can'ı hatırlatıyor. Ahhh!!

"Bitti tatlım seni şuraya alalım şimdi kaşların ve bıyıkların alınacak"

"Tamam abla" deyip oturduğum yerden kalkıp dediği yere ilerledim. Oturduğumda kızımın kafasını göğsume koyup bacaklarınıda iki yana koyup sarıldım.

"Bitti hanımefendi ama ben canınızı acıtmadım sanıyordum o kadar mı çok acıdı ağladığınıza göre çok acımıştır"

Görevli kadın ağlıyosunuz demeden ağladığımı bile farketmedim.

"Yok yok ondan değil sadece moralim bozukda ondan ve bu arada teşekkur ederim"

"Önemli değil ayy sen  ne tatlı bebeksin öyle yerim seni ben "deyip kızımı sevmeye başladı. Yanıımızdan gittiğinde bekleme koltuğuna oturup kızım ile ilgilenmeye başladım.

"Ooo bakıyorum da süper görünüyorsunuz anneli kızlı"

"Senin sayende" deyip gülümsedim.

"İşte bu beee güldürdüm işteee"deyip aryayla beraber zıplamaya başladılar.

"Heeey senin sarı uzun saçlarına ne olduu böyle kısacık olmuşş!!"

"Biraz değişikliiiik"deyip sırtımaya başladı.

"Yakışmışş"

"Tabiki de gidelim mi artık abimler bekliyo da"

"Tamam" deyip sinemi giydirmeye başladım. Giydirdiğimde kendi montumu giyip kızımı kucağıma aldım. Nasıl bakıcam ben kuzuma şimdi. Parasız pulsuz kaldım. Elimde olan bi miktar parayla bi müddet idare edebilirim ama sonra takılarımı bozdururum. Bankadaki paralarımı çeker idareli kullanırım. Peki ya sonra kızıma bakamam. Off allah bulur bi yolunu. Gerekirse ailemin yanına dònerim.

"Ben ödedim hadii gidelim emir bekliyo"

"Ama ne gerek var-"

"Suss bakayım hem sen kendi halini gördün mü?"

"Yoo ama şimdi bakıcam tutsana sinemi bi" deyip kucağına verdim.

Telefonumun kamerasına girip kendime baktım. Oha bu ben miyim??

Turuncu saçlarım artık sarıydı.
Bana yakışacağını pek sanmıyordum ama yakışmış.
Ve belimde olan saçlarım artık sırtımda olmuştu.
Yüzümde istemsizce gülümseme olmuştu.

"B-b-ben çok teşkkür ederim aral" deyip arala sarıldım. Oda sarılmama karşılık verince daha çok güldüm

"Anne teyzee hadi gidelim dayımaa"

"Tamam gidiyoruz kuzum ışık al sinemi sen bende aryayı alayım hadi bak emir geldi"diyince sinemi alıp adımlarımı arabaya ilerlettim.

Arabaya binince sinemi bebek emniyet koltuğuna koyup yerime oturdum.

"Hayatım bu bayan kim?"

"Ahahha emir ışık o ahahbaba"

"Ahahaha enişte benim benn ışık" emir arabayı çalıştırıp araf abilere sürmeye başladı.

Evin önüne gelince sinemi bebek koltuğundan alıp eve ilerledim.
Arallarda gelince kapıyı caldık ve kapıyı karnı burnunda olan azra beklemiyordum tabiki.

"Hoşgeldiniiz geçiin geçiin"

"Hoşbulduk azracım. Annecim gir hadi içeride dayın içeride girsne aryaa!!"

"Ya tamam anne giriyorum ben"

"Ben alayım istersen bebeği sen montunu çıkar"

"Olur" deyip kucağına verdim. Montumu çıkarıp askılığa asıp içeri ilerledim.

Araf abiyi gördüğümde yanına ilereyip sarıldım.

"Olanları biliyorum üzülme sakın can beyde kim oluyo benim küçük kardeşimi üzüyomuş"deyince daha çok sarıldığımda ağlamam daha çok şiddetlendi.

"Ağlama sakın bi daha göz yaşlarının aktığını görmiyeceğim tamam mı minik cadı"

"T-t-tamam abii" deyip araf abiden ayrıldım ve elimle göz yaşlarımı sildim.
Bize bakan emir azra aral beklemiyodum.

"Otursanıza" deyince araf abi oturup konuşmaya başladılar. Ben dinlemiyordum onları aklım candaydı.

"Tamammı canım?"

"Tamam" hassiktir ben neye tamam dedim be.

"Yani yarın pikniğe gidiyoruz" iyiymiş.

Sinem ağlayınca azdadan kuzumu alıp sakinleştirmeye başladım.

"Bana bi boş oda gösterebilirmisin azracım altına yaptı galiba" deyip sabah aralın hazırladığı bebek çantasını alıp azrayı takip ettim.
Yukarı katta bi odaya girince bende girdim

"Burasını kullanabilirsiniz canım ben çıkıyorum bişey istersen seslenmen yeterli"deyip odadan çıktı. Bende arkasından ilerleyip kalıyı kitledim.

Sinemi odadaki yatağa koyup altını değişip emzirdim ama susmuyordu hala.

O ağlayınca canımdan can gidiyordu.
Sinemi susturamayınca yatağa koyup ağlamaya başladım.

Ağlamalarım çığlığa dönüşünce kapı yumruklanmaya başladı.

"ISIK KAPIYI AÇ "

"ŞU SİKTİĞİMİN KAPISINI AÇARMISIN"

"tatlım kapıyı açç"

"Emiiir ışık kendine zarar vermiş olabilir kır kapıyı kıııırrr!!"

Kendimi zemine bırakmadan önce hatırladığım son şey kapının "tak" diye düşmesiydi...