Een Kans op Geluk

Proloog

Glimlachend keek het meisje omhoog naar de man die haar hand vast hield. "Dank u wel," zei ze zacht en nam de lolly aan. De lolly werd in de mond gestoken en ze knuffelde haar knuffeltje steviger vast.
De man was aardig. Net zoals haar papa. Maar dit was haar papa, toch? Ja, ze dacht dat dit was haar papa was. Een andere papa kon ze zich niet bedenken. Waar mama was wist ze niet. Was ze aan het werk? Ze schudde haar hoofd. Nee, ze had mama al een paar dagen niet meer gezien. Het voelde als een eeuwigheid. Misschien was mama wel weggegaan. Ja, dat was het. Papa zei dat mama weg was gegaan, dat mama haar niet meer lief vond. Papa was gebleven voor haar. Niemand vond haar lief. Alleen papa. Maar papa zou alleen blijven als ze dingetjes met hem deed.
Een rilling trok over de rug van het meisje en ze trok haar knuffel nog dichter tegen zich aan, iets wat ze veel deed. Haar knuffel was altijd bij haar en was haar steun en toeverlaat.
Hoewel het meisje steeds minder zei en meer en meer in zichzelf gedoken keerde, bleef haar knuffel haar enige vriend. Ze miste mama. Mama was altijd lief geweest. Het meisje kneep haar ogen samen en probeerde haar moeder voor de geest te halen. Had ze nou lang, bruin haar of juist blond, kort haar? Ze wist het niet meer zeker. Had mama een grote neus of een kleine? Het enige wat ze nog zeker wist was dat mama en papa altijd ruzie maakten. Dan schreeuwden ze zo hard dat ze wakker werd in bed. Papa was ook steeds vaker boos op haar, maar af en toe hadden ze nog leuke momenten, zoals tijdens het boodschappen doen. Dan waren ze weg uit huis en was hij altijd lief als ze uit waren.
Het meisje trok haar lolly uit haar mond en keek naar het stokje. Ondertussen was het bolletje steeds kleiner geworden en tevreden stak ze hem terug in haar mond. Misschien mocht ze nog wel een stokje als ze deze op had. Soms was papa wel zo lief.
"Kom, wil je ook nog koekjes mee?" Ze werd meegetrokken naar het volgende gangpad van de supermarkt en keek naar alle verschillende koekjes die er lagen. Ze probeerde de namen te lezen die op de doosjes stonden maar kon er niks van maken. De letters hadden rare puntjes en een hele grote B in het midden. Oh ja, ze waren in een ander land. Hier was het goedkoper, had papa gezegd.
"Wil je deze?" De man hield een doos omhoog en het meisje knikte zonder goed te kijken.
Ze kreeg weer last van haar buikje, zoals vaker afgelopen paar dagen. Ze liepen naar de grote kassaband en de man legde de verzamelde boodschappen op de band. Bang keek het meisje naar de jongen achter de kassa, die lief naar haar glimlachte. Hij zei iets dat ze niet kon verstaan en ze verschool zich achter haar vader. Hij glimlachte en zei iets tegen de jongen in dezelfde taal en hij knikte voordat hij begon met het scannen van de boodschappen.
Het meisje bleef bij het winkelwagentje staan en speelde met haar knuffeltje. Ze werd zachtjes aan de kant geduwd door haar vader die de spullen begon in te laden en ze keek verschrikt omhoog, bang dat hij haar pijn zou doen.
Voor ze het wist werd ze hard vastgepakt en boog de man over haar heen. "We gaan," zei hij in haar oor en ze knikte. Ze klemde haar knuffel dicht tegen haar borst aan en probeerde onder zijn sterke hand uit te komen. Hij negeerde haar pogingen en stuurde haar de winkel uit, terug naar de auto die buiten op de parkeerplaats geparkeerd stond.
Bij het zien van de auto begon ze harder te sputteren. Niet de auto! In de auto deed haar papa altijd vieze dingen met het meisje en ze wou het niet. Niet nog een keer. "Rustig!" Reageerde de man op het gesputter en zette het meisje in de kinderstoel in de auto voordat hij de boodschappen de auto in zette. Ze moest rustig blijven, anders zouden de mensen raar gaan opkijken.
Hier in Duitsland kende niemand hem en kon hij gerust boodschappen doen, om daarna naar zijn vaste plek te rijden met het meisje. Een glimlach vormde op zijn gezicht toen hij aan zijn plekje dacht. Een verlaten plek in het bos, perfect. Eenmaal alle boodschappen in de auto bracht hij het wagentje terug en gaf het meisje vervolgens een pilletje. Zo zou ze rustig blijven tijdens de autorit. Om haar het pilletje te laten doorslikken greep hij haar hoofd stevig vast en forceerde haar mond open. Zo hard dat het haar pijn deed hield hij haar vast en uiteindelijk opende ze haar mondje. Hij duwde het pilletje naar binnen en duwde vervolgens een rietje in haar mond en hield het flesje water vast. "Drinken," commandeerde de man en het meisje deed wat hij zei, waarna het pilletje werd doorgeslikt. Hij drukte een kus op haar hoofd en sloot vervolgens de deur, waarna hij voorin achter het stuur plaats nam. Voor de omgeving moest het er natuurlijk gewoon uitzien alsof hij haar vader was.
Grijnzend startte de man de auto en draaide de weg op, op naar het bos.