“Naiwan ko rin wallet ko.”
Pambihira!
Bumunot na siya. Waaaaaaa~! Sana madali lang!!
Pinakita niya yung papel. Waaaaaaa!! Maikli lang!! Kaya to! Haha!
”Ilapit mo sa’kin, di ko mabasa..” Binigay niya yung papel.
”Madali lang pala eh. Nakakapagpabagabag.” Dirediretso niyang sabi.
*lunok*
”O-oh sige, balik ka na.” umupo na siya. Waaaaaaaa~!
Di bale!! Mabilis naman niyang nasasabi, kaya upuan ko lang ang gagalaw, kapag naka-limang ulit na baka hindi pa kami nagdidikit. YEAH!!
”Yna, you first.”
”O-okay..”
Whew.
”Nakaka... N-na... Nakakapag.. Nakakapag---”
”OOOPS!! Mali ka na dun!” Gumalaw na ang upuan ko. Ang daya!! Hindi pa ako tapos! ”Second try.” Utos niya.
”Nakaka—NAKAKAPAGBAGABABAG!!!”
”EEEEEEEEENGK!!” Gumalaw ulit yung silya. Waaaa!
”NAKAKAPAGPABABAGAB!!!!”
”MALIIIIIIIII!! AND DALI LANG NIYAN! EEEEEEEEENK!” Umusud ulit. Uwaaaaa!!! Last two na!
”Nakakapagpabagababag!!”
”ANONG BABAG? EEEEEENGK!! MALI ULIT! ONE LAST CHANCE MO NA!” Waaaaaaaaa! Kailangang itama ko na to!
“Na.. Nakaka.. NA-KA-KA-PAG-PA-GA-BA-BAG!!! YEEEEEEEES!! TAMA NA AKO!! WAHOOOOOOOOOO!!”
“EEEEEEEEENGK!” Nag-buzzer. ULIT?? >______<
Umusod ulit yung upuan. OmO. Ang lapit na namin, halos magkadikit na yung tuhod namin. Huhu...
Turn na ni Paolo.
Ha!! No worries!! Matatama naman yan ni Paolo kaya for sure makakaalis na kami. GO GO GO! FTW!!
”Nakakapagbagabagab.” Walang kalatoy-latoy niyang sabi.
TAKTE.
“ANO BA YAN?? BAKIT KANINA SINASABIHAN MO PA AKO NA NAPAKADALI LANG NIYAN EH IKAW RIN PALA MAGKAKAMA----“
Hindi ko na naituloy ang paghi-histerya ko, kasi umusod na yung upuan niya. His face.. is close to mine..
”Next. Hihihi!!” Kinikilig na sabi nung bantay,. ARGHHH!
“Nakaka-----“
“Members of drama club, please proceed to the club room”
Sabi ni Sir sa speaker. OYAAAAAAAAH!!
Saved by the speaker! Haha!
“OOooops. Sorry, tawag na kami. ^__^” I jumped off my seat. Belat!
Papunta na ulit kaming club room.
“Hoy! Bwisit ka! Bakit nagkamali ka doon?”
“Ewan. Nagbuhol yung dila ko eh. Haha!” Tumakbo na siya papasok. Weird.
- - -
Pagpasok naming, inayusan na kami. Waaaa, ang daming make-ups and accessories.. Magagamit ba lahat ‘to?
Pero nae-excite ako! At last, makikita na naming yung bunga ng hirap naming!!
*kriiiiiiiiiiiiing--*
“Hello?”
“Yna! HUHUHU!!”
“Hello, Hanna! Bakit?”
“Hindi pala ako makaka-act sa stage ngayon..” Malungkot ang tono niya.
”HA?! BAKIT??”
”Nagkaproblema lang.. Sorry talaga! But promise, babawi ako.. Bye!”
She ended the call. Ano ba yan! Hindi siya makakapunta, miss ko na siya eh!
Medyo nalungkot ako dahil dun.. Pero dahil dapat maging professional, pinilit ko pa ring mag-internalize. Mabuti at may mga alternate members kami na pwedeng pumalit kay Hanna. Magagaling naman sila eh, pero saying si Hann. T__T
”Performance will start in a minute!” Announcement ni Sir. Ayy!!
After a minute, nag-start na nga ang performance.. Syempre, magsisimula sa pagkakakilala naming ni Tristan, yung character ni Paolo sa play.
Nag-start na ang narrator. Cue ko na yun!
Pumasok ako at kunwari nakatingin sa langit.
“TINGIN SA BABA MO!!!” Nagulat ako nang may biglang sumigaw kaya napatingin nga ako sa baba.
Bakit may balat ng saging ditto? Kung hindi ko to nakita, malamang nadulas na ako! Salamat audience. T_T
Then, papasok si Paolo sa eksena at kunwari eh mapapatungo naman ako. Ayt, nahiya? Haha!
Scene 49 *Curtains Close*
Start from the beginning
