İŞARETSİZ

Bölüm 17: 4.Bölge

Bölüm 17

Şu anda bir mezardayım. Çamur beni buraya getirdi. Korkmama gerek yok. Ben İşaretsizim.

İçinden bunları tekrarlarken sağ tarafındaki duvardan destek alarak yürümeye devam ediyordu Elena. Gözleri ilk durumuna göre fazlasıyla alışmıştı karanlığa. Artık ileriye doğru uzanan koridordaki kapıları görebiliyordu. Burası yüksek ihtimalle bir Katakomp olmalıydı. Şu anda yer altında yapılan toplu mezarlardan birindeyim diye geçirdi içinden. 

Çamura batan ayakları isyan ederken burada yatan insanları düşündü. Acaba burada kaç kişi yatıyordu?

Yaklaşık yarım saattir yürüdüğü düşünülünce burası oldukça büyük bir Katakomp olmalıydı. Peki. Buradan nasıl kurtulacaktı? İşte bunun cevabını bilmiyordu.

Kapıların arkasından sızan kötü koku yüzünden yüzünü buruşturarak boştaki koluyla burnunu kapattı.  Başlarda bunu kaldırabileceğini düşünse de daha fazla bu kokuyu kaldırabileceğini düşünmüyordu. Onun da belli bir sınırları vardı.

Dikkatini dağıtmak için içinden bir şeyler mırıldanırken kafasını tekrar yukarı kaldırdı ve onu daha önce de tedirgin eden çamurla kaplı platfom ile karşılaştı. Buradan kurtulamayacağım diye söylendi gözlerini başka bir tarafa çevirerek. Buradan kurtulamayacağım. 

Ellerini duvarda gezdirmeye devam ediyordu ki eline bir şey çarptı. Ne olduğunu bilmediği ama çıkan sesten metal bir şey olduğunu tahmin ettiği bu cismi incelerken bunun bir meşale olduğunu fark etti. Gördüğü şey gerçek miydi? 

Hızlanan kalp atışları ile birlikte nefes alış-verişleri de hızlanırken yakmak için meşaleyi korumalığından çıkardı. Ve hayatının ona bağlı olduğunu düşündüğü şeyi eline alarak gözlerini kapattı. Yan! Güçlerini kullanarak küçük bir kıvılcımla meşaleyi yaktı. Şükürler olsun.

Hiç vakit kaybetmeden meşaleyi kendinden uzak tutarak etrafında döndü. Beklediği gibi burası sonu görünmeyen bir katakomptu. Katakomplar adalarda yaygın olsa da ona çok yabancı geliyordu çünkü daha önce böyle bir yerde bulunmamıştı.

Alevler yüzünden kamaşan gözleriyle ilerlemeye başladı. Ne yapacağını bilmiyordu ama her adımında geçtiği kapıları gördüğünde mezarın sonuna daha çok yaklaştığını düşünüyordu. Adrenalin her zamanki gibi onu ele geçirmişti. Güçleri tekrar ayaklanmaya başlamıştı.

Ne oluyordu?

Hiçbir fikri yoktu ama iyi bir  şeylerin olmayacağını tahmin edebiliyordu. Sakin ol...Sakin ol...Sakin ol. Kendini motive etmeye çalışırken üzerinde Şifacıların işareti olan bir kapıyı geçiyordu ki birisinin nefes aldığını duydu. Bekledi. Ses tam olarak arkasından geliyordu.

Elena titreyen vücuduyla dikilmeye devam ederken fark edildiğini anlayan yabancı konuşmaya başlamadan önce öksürdü."Elena?"

Dalgaların sesleri ile birlikte gözlerini açtığında onları ilk karşılayan yıldızlarla dolu gökyüzü oldu. Muazzamdı. Bu aralar bu şekilde uyanmaları fazlasıyla yaşıyordu fakat şu anki durumu göz önünde bulundurulduğunda bunun keyfini ne yazık ki çıkaramıyordu. 

Daha önce hiç görmediği kadar yıldız gece mavisi rengine bulanmış gökyüzünde ona göz kırparken Elena ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.