Kaybolan çocukluğunun kelebeği bir kıvılcımı ateşledi. Kanatları yanan kelebek karanlığa karışmış bir adamın göğsünde uyudu yılarca.
Bir çift yeşil göz uğruna yakılır mıydı koca dünya?
...
"Gitmelisin. " dedi, büyük bir yıkılmışlıkla.
"Hayır." di...
Öncelikle bölümün geç gelmesi için kusura bakmayın. Dün bir takım aksilikler çıkınca bölümü atamadım. Şans ya Kimsesizler Şehrinin ilk bölümünü atacağım güne nasip oldu yeni bölüm.
İyi okumalar Çiçeklerimm
Oy ve yorum yapmayı unutmayın.
.
. 🦋
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şarkı : Tuğkan- Derya (Buda bizimkilerin şarkısı :))
URAZ ALAKURT
Siktir! Kalp atışlarımı dizginlemekte zorlandım. Bedenim kasılmalara uğradı. Bunun sebebi on dokuz yılımı baltalamaya çalışan, dudaklarımı örten sıcaklığıydı.
Üstelik ne yaptığının bilincinde bile değildi.
Usulca geri çekilip yeşil gözlerini bana dikken kadına baktım. Su damlaları bedenine çarpıyordu, dudakları titrerken, öne doğru itilip duruyordu.
Demin dudaklarımı örten sıcak dudakları.
Yaptığı şeyi bile fark etmezken. Kurduğu büyük cümlede takılı bıraktı aklımı.
"Acımasın, acırsa söyle benim öperim geçer."
Zorlukla yutkundum. Hala henüz kendine gelmemiş halde kucağımın üstünde yan şekilde yarısı çıplak duran kadına baktım.
Bakışlarım dudaklarına kaydı... Siktir! Siktir neler düşünüyorsun oğlum, sen öyle!
Gözlerine baktım.
"Niye öyle bakıyorsun?" diye sordu ürkekçe. Bakışımın onu koruttuğunu düşündüm. Amınakoyayım nasıl baktığımı bilmiyordum ki.
" Hala mı acıyor?" diye sordu, yüzüne çarpan su damlalarından kaçmak içim bana biraz daha yaklaşırken.
Yaklaş amınakoyayım yaklaş. Dibimdesin az yakın değilsin biraz daha yaklaş. Gerilmiş miydim? Fazlasıyla üst üste küfür edecek kadar.
Niye cevap vermedim. Cevap veremeyecek kadar dikkatimi mi dağıtmıştı bu küçük kız?
