Chemin 3

2.Een knallend begin

Wat vooraf ging

Ik ben geslaagd! Maar dat wisten we al toch?
Ik studeer criminologie 1e jaars en als dat niks wordt spionage in Amerika maar alles komt wel terecht. Daarnaast heb ik pianoles om zo mijn werkhouding te stimuleren. Het helpt echt hoor.
Mijn moeder maakt het gelukkig goed.
Ik zit naast haar op de bank. We eten kapsalon.
Dan word ik geappt door Jaïr.
J: heey babe
C: heey heey <3
J: wat doe je?
C: ja eten man
J: ja ik wilde wat leuks doen samen.
C: sorry man ik heb het eigenlijk te druk....
J:oh.. wanneer kan je?
C: hmmm ik meld het wel.

Ik ben echt de grootste verwaarlozer ever... Sinds ik studeer heb ik geen tijd voor niemand. Ik zit nu al in tentamens en het is pas oktober. Eind November en December kan ik pas.
De bel ging.
Ik stond moeizaam op en deed open.
Het waren Miranda en Samuel.
"Heey meid wat doe jij hier?!"
"Heey! Ik kwam even langs!" Zei ze vrolijk. Samuel zat in de kinderwagen. "Hij is zo groot nu!" Zei ik en keek hem aan. Hij lachtte naar me. Ik voelde mezelf smelten.
Toen keek ik Miranda weer aan.
"Ja hij lacht naar iedereen en overal."
"Hij gaat het maken in deze wereld. Een verandering." Antwoorde ik. Meteen voelde ik me vreselijk want deze wereld is een keiharde koude wereld. Ik maakte me zorgen. Gaat hij het werkelijk maken in deze wereld? "Hij moet sterk zijn." Antwoorde ik later. "Komt goed. Hij komt bij jou toch..." Miranda stak haar tong uit.
"Anyways.... hoe is het met Jaïr?"
"Ja het gaat wel...maar ik heb weinig tijd voor hem."
"Ik zit er nog mee van Ladina."
Ik kreeg kippenvel op mijn arm en meteen werd ik misselijk.
"Miranda nee! Die naam wil ik niet hier horen! Nooit meer!"
"Okee is goed... maar we waren zulke vrienden met haar."
"Ja totdat we shit te vertellen hadden over haar vriend.. toen waren we geen vrienden meer."
Miranda zuchtte.
"Heey kan de deur dicht of ga naar buiten het is koud ja?" Riep mijn moeder. Ik draaide mijn ogen en nodigde haar uit naar binnen te komen.

"Dag mevrouw." Zei Miranda netjes.
"Kijk jou nou eens." En ik lachtte haar toe.
"Hoe is het met Dario?"
"Dario? Die is ineens spoorloos verdwenen man.." zei Miranda kil.
"Wat?!! Jullie waren zo gelukkig samen!!"
"Ja klopt.... maar ik heb geleerd man.... Ze gaan allemaal weg."
"Maar het was zijn kind!"
"Ja dat zei ik ook tegen Emilio en die is ook weg."
"Ja maar Emilio...Emilio is mijn gestoorde broer weet je... maar Dario, Dat is duister man."
Ze knikte. Ik omhelsde haar.
Baby Samuel huilde.

Er klopt iets niet. Sinds de zomer waren ze zo happy en nu is Dario spoorloos verdwenen. Dario was altijd die deftige Chris Brown en nu is hij gone.. Toen hoorde ik knallen buiten. Pistool schoten. Ons raam ging kapot en baby Samuel huilde harder.