A:"Kalbinin neden öyle attığını biliyor musun baş belası?"
Aniden gelen sesle sıçrayarak arkama döndüm ve korku dolu gözlerle karşımdaki insana baktım.
M: "Ateş!"
A:" Klabin o kadar hızlı çarpıyor çünkü o kalpte hala ben varım. Ne kadar benden kaçsa...
Beni bir kez daha sert bir şekilde duvara itmişti. Bu sefer artık dayanamamış yere çökmüştüm.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Elimi göğsüme götürmüştüm çünkü şuan kalbim parçalara ayrılmış gibi acıyordu. Nefesimi geri kazanmak adına bir kaç kez öksürmüş ama daha fazla acı yüzünden vücudum işlevini yitirmiş gibi hissetmiştim. Ölmeyi isteyeceğim aklıma gelmezdi ama bir delinin elinde işkence görmektense ölmeyi dilerdim. Onun yanındaki her anım benim için ölüme beraberdi zaten. Ölüm benim için kurtuluş olurdu.
A:''Bir daha böyle bir şey yapmayı aklından bile geçirirsen seni öldürürüm.''
Duvardan destek alarak ayağa kalmış bir elimi duvara yaslayarak önünde durmuştum. Nefes bile alınca kalbim sanki parçalara ayrılıyormuş gibi acıyordu
M:ÖLDÜR! ÖLDÜRSENE! NE BEKLİYORSUN BENİ ŞURADA ÖLDÜR.! SENİN YANINDAYKEN ZATEN HER GÜN ÖLÜYORUM. ÇEK SİLAHINI VE VUR BENİ, SENDEN NEFRET EDİYORUM. SEN İNSAN OLAMAZSIN. SEN BİR CANAVARSIN.KANDAN VE ÖLÜMDEN HAZZ ALAN BİR MANYAKSIN!!''
Gözlerimden akan yaşları ve canımın acısını umursamayarak bağırarak tüm nefretimi kusmuştum. Gözyaşlarım yüzümü ıslatırken görüşümde pusulu olmuştu. Acıyan sırtıma inat bağırmam üzerine sıkılaşan nefesime inat içimdeki taşan öfkeyi bir kez daha yeniden kusmuştum yüzüne doğru. Sinirden tüm bedenim titriyordu artık.
M:SEN NE İSTEDİĞİNİ KENDİN BİLİYOR MUSUN! BENİ OYUNUNA ALET EDİP SARPI KENDİME AŞIK ETMEMİ İSTİYORSUN SENİN DEDİĞİNİ YAPINCA DA BU SEFER BENİ ZORLA ORDAN GÖTÜRÜYORSUN. SEN BENDEN NE İSTİYORSUN. BENİM CANIMA BEDEL OLACAK KADAR MI BİR İŞİNİZİ BATIRDIM. KEŞKE O GÜN O ADAMI KURTARMASAYDIM DA SENİN GİBİ PİSLİK PSİKOPAT BİRİYLE TANIŞMASAYDIM''
Ağlyarak konuşurken Ateş sadece beni izliyordu. Gerçekten mi. Benim canımı yakarken bile bu kadar ruhsuz oluşu sinirimi bozuyordu. Bir anda vücuduma saplanan acıyla inlemiş ve iki büklüm kalmıştım. Acıdan inlememle bana doğru yaklaşmaya başladı. Ondan gelecek her hangi bir yardıma ve ya desteğe asla ama asla ihtiyacım yoktu. Onun yardımına muhtaç kalacağıma acıdan ölürdüm daha iyi. Bana yaklaşmaya başlamasıyla elimi kaldırdım ve dur işareti yaparak acının geçmesini bekledim.
M: ''SAKIN! SAKIN BANA YAKLAŞMA . SENDEN NEFRET EDİYORUM. BANA DOKUNMA, YAKLAŞMA . SADECE GİT. GİT!!''
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
