A:"Kalbinin neden öyle attığını biliyor musun baş belası?"
Aniden gelen sesle sıçrayarak arkama döndüm ve korku dolu gözlerle karşımdaki insana baktım.
M: "Ateş!"
A:" Klabin o kadar hızlı çarpıyor çünkü o kalpte hala ben varım. Ne kadar benden kaçsa...
1k olmuşuz. Hepinize çok tesekkur ediyorum. Hepinizi çok ama çok seviyorum❤
Şu an sinirden delirmek üzereydim. Ben nasıl bir psikopatın elindeydim aklım almıyordu. Kendini ne zann ediyordu da karşısındaki insana böyle hitap ede biliyordu! İnsanların duygularını ve karakterlerini bu kadar ezikleyerek kendi egosunu tatmin eden zavallı birisinden farksızdı karşımda adam bile demeye dilim gelmediği dağ ayısı. Gerçekten bu evden kaçarak tüm bu eziyetlere bir son vermeyi o kadar istiyorum ki.
Ama arkadaşlarımın o delinin elinde olup ta yeniden başlarına benim yüzümden yaşadıklarından daha fazlasının gelmesine asla izin veremezdim. Sağı solu belli olmaya bir deliydi o. Tokat atışım aklıma gelince içimi rahatsız edici bir korku, ürperti kaplamıştı. Bana neler yapa bileceği aklıma geldikçe sanırım kendi ölüm fermanımı az önce imzaladığını beynim yeni yeni algılamaya başlıyordu. Onun ve yapacaklarının şakası olmadığını, ne kadar psikopat ve hasta ruhlu birisi olduğunu daha önce gayet net bir şekilde göstermişti. Şuan nasıl bir tehlikenin beni beklediğini çok iyi biliyordum. Ama kimse bana sürtük demesine de sırf bana yapa bileceklerinden korktuğum için de izin vermezdim.
Odanın içinde korkudan ve kelimenin ağırlığının şokundan bir o yana bir bu yana gidip gelirken sesler gelmeye başlamıştı. Bir anda kapının kırılırcasına vurulmasıyla kalbime ağrı saplandığını hissetmiştim. İşte asıl tiyatro şimdi başlıyordu. Kapının kitli olduğunu görünce bu sefer de yumruk darbeleri indiriyordu kapıya manyak herif.
A: ''MİRAY AÇ ŞU KAPIYI''
M: ''Açmıyorum. Açmayacağım da defol!''
A: ''NE DEMEK AÇMIYORUM! SANA ŞU KAPIYI AÇ DEDİM HEM DE HEMEN!''
M: ''Bende sana açmıyorum dedim!''
A: ''EĞER ARKADAŞLARININ YAŞAMASINI İSTİYORSAN ŞU KAPIYI EMEN AÇ!!''
M:''SENDEN NEFRET EDİYORUM! SEN TAM BİR PİSLİKLSİN''
Kapıyı açmak istemiyordum. Şuan saatli bomba gibiydi ve patlayınca oluşacak enkaz ben olacaktım. Korkuyordum ondan ve yapacaklarından. Yapabileceklerinin sınırı yoktu çünkü. Şimdi kapıyı açmazsam her an arkadaşlarımdan birini hiç gözünü kırpmadan öldüre bilecek durumdaydı ve şakası yoktu söylediklerinin de . Yavaşça kapıya doğru ilerleyip kilidini açtım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ve kapıyı açmamla sırtımın sertçe duvarla buluşması ve ciğerlerimin nefessiz kalması birkaç saniye içinde gerçekleşmişti. Duvara sertçe çarpan sırtım yüzünden nefes alamaz hale gelmiştim ve kaburgalarımın kırıldığını düşünmüştüm bir anlık. Benim kollarımı sıkıca kavramıştı. Elleri kolumu o kadar sert sıkıyordu ki bir an elleri delip geçecek sandım kolumu. Yüzüne bakmak bile istemiyordum şuan.
