Би: -_-
Хэжин нүдээ бүлтийлгээд: Би та хоёрыг харж байгаа шүү
Би: -_-
Хэжин нухацтай царай гаргаад: Миний царайлаг залуугаас метрийн зайтай суу
*Хусог надаас холдож суух*
Би: -_-
Хэжин: Заза, сайхан амраарай *өрөөндөө орох*
Би: -_-
Хусог: Манай Хэжин ч хөөрхөн шүү
Би: Энэ хэнээс ийм юм сурдаг байнаа *шогшрох*
Хусог: Бодвол эгчээсээ л байлгүй *намайг тэврэх*
Би: Надаас хол бай. Хэжиний залуу гуай!
Хусог: Гомдчихсон юмуу?
Би: Үгүй ээ. Надаас хол бай
Хэжин хаалгаараа шагайн: Хөөе!!!
Бид хоёр: -_-
Хэжин: Би арай унтаж амжаагүй байна. Чимээгүй байцгаа
Бид хоёр: -_-
**********************************************************
Бид хоёр үерхээд бараг жилийн хугацаа өнгөрсөн байлаа. Ээж хүртэл мэддэг болчихсон учраас заримдаа орцонд уулзаж байхыг харчихаад Хусогыг ороод яв гэдэг болов. Ээж "миний хүргэн" гээд л хамаг байдагаа барина. Хэжин болохоор "миний царайлаг ах" гээд надаас байнга харамлана. Би бараг тэр гурвын дунд илүүдээд байгаа юм шиг л...
Хусог: Хамтдаа нэг тийшээ явъя
Би: Хаашаа?
Хусог: Очоод мэдээ
Бид хоёр автобусанд суун хотын төв ирээд түүнд хөтлүүлэн явсаар замын гарцны хажууханд байрлах жижиг кафен гадаа байрлах сандал дээр суулгалаа.
Хусог надруу харж инээгээд: Түр энд хүлээж бай
Би: Юу?
Хусог: Хайр нь одоохон ороод кофе аваад ирье
Би: Зааа
Удалгүй Хусог гарч ирээд ширээн дээр гурван кофе тавиад замын цаад талруу харцаа шилжүүлэв. Би ч бас түүний харж байгаа зүгт хартал танил царай нүдэнд тусав. Жилийн өмнө таарахад аймшиг царайтай болчихсон байсан аав минь яг л өмнө нь байсан шигээ цэвэрхэн хослол өмсчихсөн надруу итгэлгүй харж байлаа. Ногоон гэрэл асахад тэр суга таягаа түшсээр удаанаар нааш алхаж эхлэв. Хусог руу хартал тэр өөдөөс инээмсэглээд: Тэр одоо бүхнийг ухаарсаан... гэж хэлэхэд нь сэтгэлдээ захирагдан суудлаасаа босон гарцны хажууд ирж зогслоо. Хусог ч бас араас минь ирэн гараас минь чанга атгав.
~Empty...~
Start from the beginning
