~Oneshot~

~Empty...~

Би: Байхгүй ээ

Намжүүн: Тэгвэл ямархуу залуус сонирхдог вэ? Таны сонирхлын талаар ямар ч мэдээлэл байдаггүй шүү дээ

Би: Намайг хэзээ ч орхихгүй. Орхиж явахгүй хүн байхад л болно.

Намжүүн: Ингээд л болоо гэж үү?

Би: Тийм ээ

Намжүүн: Анхны хайрынхаа тухай ярьвал?

Би: Анхны хайр?

Түүний асуулт намайг балмагдуулж орхилоо. Хайр гэдэг сэдэв миний хувьд үнэхээр хаалттай байсаар ирсэн юм. Одоо ч тэр.

Намжүүн: Тиймээ.

Би: Би хайр дурлал.... Бишээ. Тэр их сайхан хүн. Намайг инээлгэхийн тулд олны өмнө эвгүй байдалд орж, намайг уйлахад дулаахан энгэртээ нааж, миний төлөө бүх сэтгэлээ зориулдаг. Хөрөнгө мөнгөө биш шүү. Зөвхөн сэтгэлээ. Түүнтэй хамт байхдаа би чин хуурамч инээмсэглэлээр инээж байгаагүй

Намжүүн: Хэдэн настайдаа учирсан бэ? Бас яагаад салчихсан юм бэ? Таныг хүйтэн сэтгэлтэй болохоор алдар нэртэй болохын төлөө хайртай хүнээ орхисон гэдэг яриа байдаг шүү дээ.

Би: Алдар нэрийн төлөө? Би амьдралдаа ганц л хүнтэй учирч үзсэн юм.

*Өнгөрсөнд*

Би: Сүжинаа, хамт явах уу?

Сүжин: Би өнөөдөр Шюгатай, бас найзуудтай нь уулзахаар болсон. Хамтдаа явах уу?

Би: Юу?

Сүжин: Ээ гуйж байна ш тээ *хошуугаа унжуулах*

Би: Тэгээд л муурын нүд гаргадаг ш тээ

Сүжин: Зөвшөөрсөн тиймүү?

Би: Заза. Гэхдээ би оройтохгүй шүү

Сүжин: Заа.

Сүжин бол миний ганц найз. Тэр нөгөө ангийн Шюга гэх өндөр цагаан залуутай болзоод хоёр сар болж байгаа юм. Өнөөдөр л найзуудтай нь уулзах гэж байгаа бололтой. Бид хоёр явсаар нэгэн кафен гадна ирээд Сүжин сандарч байгаа бололтой үс, хувцасаа янзалж байх хооронд би ийш тийш харан эргэн тойрноо ажиглан зогсоно. Дотогш ороход булангийн дугуй ширээг тойрон таван залуу сууж байгаагийн хамгийн голд нь Шюга байгааг нь харж амжив. Сүжин гараа даллах хооронд би цонхоор гадаа сууж байгаа танил царайг харлаа.

Би: Сүжинаа, би удахгүй ороод ирье

Сүжин: Юу? Заа.