"Please breath Lakisha." Ik herkende alleen de stem van Damarus, maar ik zag haar niet. "Come on! Doe me dit niet aan Kisha!"
Het was compleet donker nu en ik had geen idee of mijn ogen nog open waren of dicht. Ik hoorde ook niets meer. Was ik dood? Nee, ik hoorde iets.
"Mi bebé! Dame mi bebé![Mijn baby! Geef me mijn baby!] " Hoorde ik een vrouw in het Spaans schreeuwen.
Plots stond ik in een lange witte gang met aan het eind een deur die open stond. Het geschreeuw van de vrouw leek daaruit te komen. Ik rende ernaartoe en remde af toen ik bij de deur kwam waaruit het geschreeuw van de vrouw inderdaad kwam.
Ik keek de kamer binnen en zag een verpleegster staan met iets in haar armen, waarschijnlijk die baby van die vrouw.
"Dame mi bebé! [Geef me mijn baby!]" gilde de vrouw. Ik zag haar niet.
"Señora lo siento. [Mevrouw het spijt me.]" Zei de verpleegster. Ze wou weglopen, maar de vrouw gaf een luide gil.
"Dame mi bebe, perra estúpida!" [Geef me mijn baby, stom wijf!]" De verpleegster keek op naar voor en liep toen naar de zijkant van dat bed.
Doordat ze was opgeschoven kon ik de vrouw op dat bed zien. Het was een jonge vrouw waarvan haar gezicht bezweet was en slierten haar voor ogen hingen en de rest achter haar hoofd in een knot vastzat.
Ze had haar armen naar de verpleegster uitgestrekt en die legde de doek in haar armen. Voorzichtig nam ze het aan en hield het in haar armen.
YOU ARE READING
Young Adult
Teen Fiction"Een dag zal ik het woord 'Mama' horen... En dan zal ik heel trots zijn. Maar ook een zorgzame moeder die goed voor haar kindje gaat zorgen, alles komt op zijn tijd." _________________________________ Lakisha Christina Polanco Santos, maakte het u...
