Bastos Mo!

Unang Kabanata

*Unang Kabanata*

= Liz speaking =

(Ang 'speaking' ay version ko ng 'POV'. Pauso lang, bakit ba? Lol)

"Damn. Just look at her body!"

"Yeah man. Ang hot. Shit!"

"I'd love to lick those mountains."

"Ang sarap. Tangina!"

Ayy, ang babastos naman ng mga ito! Ang aga-aga, umiinom ng Tang ang mga ina. Grabe lang ang mga bunganga, parang hindi estudyante ng Briarwood High.

Bakit hindi na lang nila gayahin si Boo Bear ko? Gwapo, mabait, gentleman at higit sa lahat, hindi bastos!

Syempre mabait siya sa akin dahil bestfriend ko siya at bestfriend niya ako. Walang problema doon. Ang problema lang, hanggang doon lang ang turingan namin.

Nothing more, nothing less.

Tama kayo ng iniisip. In-love nga ako sa bestfriend ko. At naiinis akong tanggapin ang katotohanang iyon. Siya naman kasi eh. Ang bait, ang gwapo, ang ganda ng ngi--

"Huy Best!"

"Ayy bastos ka!" Napasigaw ako dahil sa gulat nang may biglang sumulpot mula sa likod ko. Muntik ko na tuloy maihagis ang iPad ko.

Nang lingunin ko kung sino, ang walangyang bestfriend ko lang pala.

Pero wait, ibang best friend ang tinutukoy ko. Si Boo Bear ang aking boy best friend. Itong bruhildang nasa likod ko ngayon ay ang aking BFFE (best friend for eternity). Pauso lang namin. Hehehe. Overused na kasi ang BFF kaya ayan, BFFE na lang daw. Bongga 'di ba? Ako naka-isip n'yan.

"Hahaha. Hindi ako bastos Best. Ikaw nga ang bastos d'yan kasi namboboso ka na naman." Natatawa niyang hayag habang iniaabot sa akin ang aking melon shake. May utang kasi siya kahapon kaya't ito na lang ang kabayaran.

"Tumitingin lang, namboboso agad? 'Di ba pwedeng sight seeing muna?" Ipinasok ko na sa aking bag ang iPad at sinimulang inumin ang shake ko. Charap ng melon!

"Hmmm," Nag-isip muna siya at saka naupo sa tabi ko. "Pwede naman, kaya lang nagugustuhan mo naman ba ang nakikita mo? Enjoyable ba ang sight seeing mo? Hmmm?" Nang-aasar na tanong niya.

Nandito kasi kami ngayon sa parte ng bleachers kung saan kitang-kita  ang view sa kabilang wing ng school building. Hinding hindi ko kailanman magugustuhan ang eksenang nakikita ko ngayon. Sana talaga may laser beam ako para matunaw ang kasama niyang babae ngayon. O kaya naman maging kasing galing ako ni Jackie Chan sa martial arts para mabigyan ko siya ng flying kick. Mas enjoyable siguro makita ang sight ng pagkamatay ng babae niya. Gusto ko 'yung brutal na kamatayan!

"Masaya ako na nakikitang masaya rin ang mahal ko." Tugon ko sa kanya. Pero syempre, hindi ako masaya. Sino'ng bobo ang sasaya kung makikita mo ang taong gusto mo na may kasamang iba? Kung wala lang siguro akong kahihiyan, baka kanina pa ako sumugod at ipinalamon sa kasama niya ang dala kong portfolio.

Hindi ako masokista pero parang gano'n na nga ang sitwasyon ko ngayon. Ayaw at nasasaktan man ako sa nakikita ko ngayon, 'di ko magawang maialis ang mga mata ko sa kanila. Ewan ko ba. Muntanga na tuloy ako.

Masakit na, pero sige pa rin.... Ayy! Ang bastos! Hahaha.

"Hoy Hannah Elizabeth Daez, 'wag mo nga akong pinagloloko! Masaya ka pa sa lagay na iyan? Kung tao lang siguro iyang straw ng shake mo, malamang kanina pa iyan nakipagkita kay San Pedro. 'Di ka naman masyadong galit noh?"  Pabirong sabi niya. Kanina ko pa kasi nginangatngat itong straw bilang pagtitimpi. Napakababaero kasi niya eh, 'yan tuloy, wala na akong straw at no choice ako kundi ang lagukin ang shake ko.