Γλυκά τραγούδησε μου

Κεφάλαιο 7ο

"Ε;"

"Σου εξηγώ μετά, βιάσου" είπα γρήγορα, κοιτώντας γύρω μου μπας και με άκουγε κανένας.

"Και πως θα τον φέρω εδώ;"

"Δεν ξέρω μα αν το καταφέρεις με έσωσες!" αναφώνισα. "Πρέπει να κλείσω"

Έκλεισα το τηλέφωνο πριν να μου απαντήσει καν και το έβαλα ξανά στην τσέπη μου. Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη.

Έφτιαξα τα μαλλιά μου που είχαν μπερδευτεί λίγο στο κάτω μέρος.

"Πολύ ωραία τα κατάφερες" μονολόγισα και αναστέναξα.

Βγήκα από τις τουαλέτες με βαριά καρδιά και άρχισα να περπατώ προς το τραπέζι. Από μακριά είδα τον Χρίστο να μιλάει στο τηλέφωνο.

Θεέ μου, κάνε να είναι η Πάολα.

Κάθισα στην θέση μου, πάνω στην ώρα που έκλεισε το τηλέφωνο ο Χρίστος.

Το έβαλε στην τσέπη του σακακιού του και ήπιε λίγο νερό.

"Ποιος ήταν;" ρώτησα.

"Ήταν η Πάολα" απάντησε. "Λέει πως με θέλει για κάτι σημαντικό, κάποιος χάκαρε τον υπολογιστή της και χρησιμοποιεί τους τραπεζικούς της λογαριασμούς"

Τελικά αυτή η κοπέλα είναι ο φύλακας άγγελος μου. Πως το σκέφτηκε τόσο γρήγορα!

Είναι η ευκαιρία μου να γλιτώσω και απ' τους δύο.

"Α, δεν πειράζει" είπα και καλά ανήξερη. "Έτσι κι αλλιώς πρέπει να πάω στο βιβλιοπωλείο"

"Μα είναι αγένεια να αφήσουμε τον Jake μόνο του" επέμεινε ο Χρίστος.

"Γιατί δεν τον παίρνεις μαζί σου;" συνέχισε κοιτώντας μας.

"Ε.." άρχισα μα με διέκοψε o Jake.

"Ευκαιρία να τελειώσω και το βιβλίο μου" είπε χαμογελώντας.

"Έγινε" απάντησε και ο Χρίστος χαμογελαστός. "Τα λέμε αργότερα" συνέχισε.

Με φίλησε πεταχτά στα χείλη και αφού άρπαξε το σακάκι του, έφυγε από κοντά μας.

Μόλις έσπασε το φιλί, κοίταξα τον Jake για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου κι αμέσως μετά άλλαξα την ματιά μου. 

Πήρα την τσάντα μου από την καρέκλα δίπλα μου και εξακολουθώντας να αποφεύγω το βλέμμα του Jake ξεκίνησα να περπατώ προς την έξοδο.

Δεν προλάβαμε να βγούμε έξω όταν ήχησε η φωνή του στα αυτιά μου, κάνοντας μια ερώτηση που με έπιασε εντελώς απροετοίμαστη.

"Τον αγαπάς;" ρώτησε περίεργος.

Γύρισα και τον κοίταξα γεμάτη απορία.

"Τι ερώτηση είναι τώρα αυτή;" ρώτησα πίσω.

"Τίποτα, τίποτα" αποκρίθηκε και συνέχισε να περπατά δίπλα μου κοιτώντας το έδαφος σκεπτικός.

Χωρίς να πω τίποτα, έβαλα τα χέρια στις τσέπες του παλτού μου και συνέχισα το περπάτημα.

Είμασταν σχεδόν έξω απ' το βιβλιοπωλείο και στο μυαλό μου εξακολουθούσε να τριγυρνά η ερώτηση του.

Γιατί δεν μπορούσα να απαντήσω σε κάτι τόσο απλό;

Έπρεπε να ήμουν σε θέση να πω μια απλή λέξη.

Ναι.

Φυσικά και τον αγαπάω, αλλιώς δεν θα τον παντρευόμουνα. Έτσι;

Επικρατούσε μια άβολη σιωπή ακόμη.

Ελπίζω να μην ισχύει αυτό που λένε για τους ανεκπλήρωτους έρωτες. Πως είναι οι απόλυτοι και μεγαλύτεροι έρωτες που υπάρχουν.

Γιατί αν είναι αλήθεια, η επιστροφή του Jake μόνο καλό δεν θα κάνει στις ζωές μας. Όλων μας.

"Μόλις έφυγες, ο Χρίστος μου είπε το πως γνωριστήκατε" έσπασε την σιωπή. "Φαίνεται τρισευτυχισμένος μαζί σου" ολοκλήρωσε.

Ένεψα καταφατικά, γράφοντας κάποια πράγματα στον υπολογιστή.

"Θέλω να ελπίζω πως είναι" απάντησα.

"Με έχει καλέσει στον γάμο σας για να τραγουδίσω και στην δεξίωση"

"Και τι του είπες;" ρώτησα.

"Πως θα έρθω ευχαρίστως αν είσαι σύμφωνη με αυτό"

Κάθισα στο σκαμπό μου και για πρώτη φορά σήκωσα τα μάτια και τον κοίταξα. Με κοιτούσε με ένα ήρεμο ύφος.

Ξαφνικά δεν ήξερα τι να πω.

"Λοιπόν;" ρώτησε.

"Φυσικά" απάντησα τελικά. "Έχεις 16 μέρες μέχρι τον γάμο" συνέχισα χαμογελώντας του.

Γέλασε κοιτώντας το πάτωμα.

"16 μέρες" επανέλαβε.

Ένεψε καταφατικά, λες και συμφωνούσε με κάτι που σκέφτηκε.

"Έχω 16 μέρες στην διάθεση μου"

Ναι Jake, έχεις 16 μέρες. Το θέμα είναι το τι θα κάνεις με αυτές τις 16 μέρες. (Ελπίζω όχι πρόβα για το γαμήλιο τραγούδι!)

Χιχιχιχιχιχι :3 Είδατε που τελικά δεν πλακωθήκανε; Έτσι, ειρήνη!!

Ελπίζω να σας άρεσε το νέο κεφάλαιο. Αφήστε μου τα σχόλια και τις ψήφους σας!!

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο :)

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Έχω βρει σχεδόν όλα τα μέλη του καστ εκτός από την Εύα! Καστ χωρίς πρωταγωνίστρια δεν λέει!! Στείλτε μου κι άλλα μηνύματα με τις προτάσεις σας!!

Φιλιά ❤️💋