I Won't Give Up

Chapter 1

     "Ewan ko din kung bakit siya eh. Basta siya ang mahal ko. Siya ang initibok ng puso ko. At siya din ang isinisigaw nito. At hindi ako susuko."
                                         - Freya Zee Anteiro

   Alexander's POV
  
   "Kuya!!! Gising na! Malelate na tayo!"
Ugghh... ang ingay naman ng kapatid ko.

   "Kuya naman eh! Sige ka! Isusumbong kita kay mama na babaero ka! At higit sa lahat, pupunta ka ng --- hhmmpphhh!"

   "Subukan mo at sasabihin ko sa kanila na meron ka ng boyfriend!" Sabi ko na nagbabanta habang tinatakpan ang bibig niya. At mukhang natauhan na siya.
  
   "Mabuti naman at gising ka na talaga. Ewan ko sayo! Halika na! At mag ready ka na!" At 'yun, lumabas na. Hayyy... Makabihis na nga!

   Naligo ako at nagbihis na. And I went down. Naabutan ko sila na kumakain ng breakfast.

   "Morning mom." Binati ko si mom at hinagkan sa pisngi. "Morning dad." Binati ko din si dad na nagbabasa ng newspaper habang umiinom din ng kape. "Good morning too, son."

   "So mga anak, kamusta naman ang studies niyo?" Tanong ni mom sa amin.

   "Okey lang naman mom. Pero sorry mom, hanggang 3rd lang po ako." Sabi ng kapatid ko.

   "As long as you do your best, dear." Mom said.

   "Uh mom,  una na po kami. Tara na, Andrea!" Sabi ko.

   "Teka lang! Kuya! Wait for me naman! Hindi pa nga tapos ang tao kumakain ehh..." My sister conplained.

   "Bilisan mo diyan! Ako ang late nagising, pero ikaw naman ang late natapos sa pag ready." I said. I grabbed an apple, got my bag, and I went to my car, my baby. A black BMW i8. I got in and started the engine.

   "Hoy! Bilisan mo!" Tawag ko sa kapatid ko.

  "Teka naman kuya!" Reklamo niya.

   And I drove going to school.

   I forgot to introduce myself and my family. My name is Alexander Michael Zion. My sister, Andrea Michaella Zion. My mother, Xara Reah Zion. And my father, Antony Roy Zion.

   I parked my car and my sister and I got out.

   "Ate Freya!!!" Sigaw ng kapatid ko. At tumakbo patungo kay Freya.

   "Andrea, hindi ako makahinga!" Reklamo ng kapatid ko.

   "Ate! Miss na miss na kita! Hindi ka na dumadalaw sa bahay namin!" Sabi naman ni Andrea. Pumunta naman si Freya sa akin.

   "Hi Lex! Kamusta ang vacation mo? Hihihi!" May pacute cute pang nalaman.

   "Tss." Sabi ko naman at nilagpasan silang dalawa at pumasok na ako.

   Freya's POV

   Ewan ko ba kung bakit ang saya-saya ko ngayong umaga. Baka kasi makikita ko na ulit siya! Hahah! Tama, iyan nga ang rason ko. Infairness, na miss ko na siya. Na miss kaya niya ako? Ay! Ano ba 'yan Freya! Huwag ka ngang assuming! Pero gagawin ko ang lahat na makakaya ko.

    "Ate Freya!!!" May tumawag sa akin. Lumingon ako at nakita ko ang kapatid niya, si Andrea. Ang pinkaclose kong bestfriend. Parang kapatid na 'rin ang turing namin sa isa't isa. At yumakap siya sa akin. Pero masyadong... MAHIGPIT!

   "Andrea, hindi ako makahinga!" Reklamo ko.

   "Ate! Miss na miss na kita! Hindi ka na dumalaw sa bahay namin!" Nag pout naman siya. Hahah! Ang cute niya.

   Unti-unti akong lumingon para tumingin sa kanya... Wala pa 'ring nagbago sa kanya. Ang gwapo pa rin niya! Hihihi! •°w°•
  
"Hi Lex! Kamusta ang vacation niyo? Hihihi!" ^w^ Bati ko sa kanya.

   "Tss." At nilagpasan na niya kami.

   "Um, Lex! Teka, sandali!" Tingin ko hindi na niya narinig 'yun.l

   "Aarrggh!!! Si kuya talaga! Akala mo kung sino? Hindi man lang ka niya binati pabalik. Parang wala tayong pinagsamahan." Sabi naman ni Andrea

   "Pabayaan mo na lang ang kuya mo. Baka naman bad mood." Sabi ko.

   "Ate Freya naman eh! Bakit ba naman kasi minahal mo siya? Meron namang maraming lalake na mas mabuti pa kaysa sa kanya!" Reklamo niya.

  "Ewan ko din kung bakit siya eh. Basta siya ang mahal ko. Siya ang initibok ng puso ko. At siya din ang isinisigaw nito. At hindi ako susuko." Sabi ko with confidence. Char! Hahaha ^ w^.

   "Tara na nga! Malelate na talaga tayo eh!" Sabi ni Andrea. At pumasok na rin kami.

   Sana nga. Sana nga mamahalin niya 'rin ako gaya ng pagmamahal ko sa kanya. Kasi mahal na mahal ko siya. Simula pa noong bata pa kami, meron na akong crush sa ka kanya. And now, I fell hard. I hope he will catch me.

Sorry, is it short? Its still my first written chapter. But I hope I could make the next chapter! Wish me luck! If you want to know when I'll update, umm... I'm not sure... My schedule is a little bit busy, so I will update if I have free time. So... my schedule is irregular. And sorry for the errors ang grammars if there are.