Last Chapter: Farewell

1.7K 35 0
                                    

Drake's POV

Isang linggo na lumipas simula noong nangyari and insidente sa loob ng storage room.

Madaling araw na kami naka labas dahil pumasok ang taga maintenance upang maglinis nang Makita niya kami. Isang linggo na rin simulang huli ko siyang nakita.

Hindi na natuloy ang plano ko dahil umalis agad si Kristen. Ang plano ko kasi ay supresahin si Kristen at planong sabihin ang tunay kong nararamdaman, I don't care what will other people will say, as long as I could say I LOVE YOU to her in front of many people, everything means nothing to me.

Saang lupalop ba nanaman napadpad ang babaeng yun at isang linggo walang paramdam, tsk!

Nakita ko sina Elise kasama ang barkada sa cafeteria.

"Elise, alam mo ba kung anong nangyari kay Kristen? Isang linggo na yun hindi pumapasok ah!"

Tanong ko bigla ng dumating ako sa usuall table naming, lunch na ngayon kaya nandito sila. Pero pagtanong bigla ba namang napahinto sa mga ginagawa nila.

"What's with that look? You know what? Just answer my effin questions!" irita kong sabi, titigan ka ba na parang tinubuan ka ng isang ulo sa mukha.

"May sakit!"-Elise
"May lakad!" -Keith
"Natutulog!" -Rick
"Na gutom!" -J.R

Lahat kami tumingin kay J.R., patay gutom talaga tong taong to. Pero-

"Are you hiding something from me?"

"NO!/WALA!/NONE OF THE ABOVE/NONE!" they said in unison.

"Oh really? It's so not obvious, now spit it or I will force you, you know what I can do."

Pagkasabi ko nun ay nagsitinginan ang apat sa isa't-isa.

Kristen's POV

Malapit na ang flight ko papuntang Italy to meet someone in the mafia. Doon kasi naka base ang mafia ni lolo.

Nang inanunsyo ang aking flight ay tumayo na ako sa aking kina-uupuan at lumakad na.

"STOP!"

May isang pamilyar na boses ang biglang sumigaw. Boses na kung saan hinahanap ko sa nakaraang linggo, the voice that I used to love, with his commanding and cold tone.

"What do you think you're doing?! You're leaving?! You're leaving without saying anything?!"

I could hear him just behind me, I could almost feel his emotions with just that sentence; shock, anger, pain and-betrayal.

Napapikit ako, bakit dumating ka pa? You are making this harder for the both of us.

"Aren't you going to say anything?! As I said-will you just turn around!?"

Ayoko, ayokong makita ka, just hearing your voice made my knees go weak, paano na lang kung makita ko na talaga ang mukha mo? Baka hindi ko kayaning iwakan ka, pero kailangan, eh, kahit ang hirap, kahit ang sakit.

I willed myself to calm my emotions.

"What are you doing here, Oscar? Go home, I don't want to waste my time." I said coldly with my back on him.

"Oscar?! Saan na yung ADO na palagi mong tawag sa akin?! And I can't f*cking go home without you by my side! Look Kristen, I know it's so sudden, but I'm in love with you. It may be f*cking annoying but I can't will the fate to undo this nonsense, but if I had a chance I still won't change a thing because that's how I f*cking love you!

Just give me a chance I don't know where you're going or why you're leaving and if you will come back. But d*amn it! The thought of you leaving not knowing when you'll come back, hurts! Just please, Kirsten, I never beg to anyone but if doing so will change your mind, then I will be down on my knees, begging for you to stop and turn around."

Parang tinusok ng maraming karayom ang aking puso, gusto kong humarap at yakapin siya at sasabihing "Magiging ok din ang lahat." Sabay ngiti ng napaka tamis.

Pero sino ba ang niloloko ko? Kahit saang lupalop man ako pumunta para tumakas at magtago, hinding-hindi ko maiiwasan ang demonyong lolo ko, at alam ko rin na ipapahamak ko lang ang mga kaibigan ko kung mananatili ako.

I manage to chuckle with a cold voice after all the whirlwind of my emotions.

"Love? I never thought of you to be foolish. Love is a contagious disease where one will only end up getting hurt after fully devouring you. Only stupid and naïve people have this kind of emotion, if you want to be stronger throw that and let no one see you so weak, they will only take advantage of that weakness."

Bawat salita na binibigkas ko ay unting-unting tinutusok nito ang aking puso. Hindi ko na kakayanin, hanggang tumatagal lalong nawawasak ang resolve ko na lumayo. Kaya nung nagpatuloy ako sa paglakad bigla nalang siyang nagsalita.

"Wala akong pake sa kanila. If love could kill me, then I will take any chances just to be killed. I will gladly die every day knowing that you'll be the reason. The time when I fully grasp the thought of loving you, I also grasp the thought of receiving too much pain. I don't care about being strong, and it will be my pleasure to announce it to everyone that you are my kryptonite, my weakness, because I know someday we could live peacefully, where you will accept my love and also loving me in return."

I laugh humorously.

"Loving you? Don't get your imagination be too wild, because that will not happened. How could I love such a weakling? You're just a no body, didn't you know, how sick I am to see your face every day? Please do me a favour, and don't let me see your face ever again."

Tapos narinig ko siyang bumagsak sa sahig. Hindi ko mapigilang mapatingin sa likod ko. Ayun siya, naka luhod at nakatingin lang sa akin, may mga luhang lumalabas sa kanyang mga mata ngunit walang kabuhay-buhay ang mga ito.

---

Naka upo na ako sa eroplano at nakatingin lang sa labas, business suite kasi ang pinili ko para hindi na hassle.

Napa isip na naman ako tungkol sa nangyari kanina sa airport. Natanong ko bigla kung tama ba itong desisyon ko, ngunit napa iling nalang ako. Masakit man, ngunit ito ang mas nakakapa buti sa lahat.

Kung iba lang sana ang mundong ating ginagalawan, sigurado akong nasa mga bisig mo na ako. Alam kong masakit ang naging desisyon ko, ngunit mas mabuting nasaktan ka ngayon ngunit alam naman natin na mapapawi lang ito. Mas gusto kong kamuhian mo ako hanggang sa makalimutan mo ako at makahanap ng iba kesa sa short-live happiness na matatamo mo sa akin. Hindi ko man nasabi sayo kung gaano kita ka mahal, ngunit ito ang tatandaan mo, you may meet many beautiful women in your life and eventually replace me in your heart, but bear in mind that I will always have your heart first.

Hindi ko na mapigilang humagulhol and cried myself to sleep.

ADO, I will always love you, farewell.

THE END.

The Nerd is The Missing Gangster Queen(COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon