Goodbye My Lover [I.S]

8.

{Αν θέλετε καθώς διαβάζετε βάλτε το παραπάνω τραγούδι να παίζει! Ελπίζω να σας αρέσει!}

*Παρόν*

Και όλα συνέβησαν όπως πραγματικά φοβόμουν. Έμεινα μόνη, καθώς δεν άφηνα κανέναν και τίποτα να με πλησιάσει για τον επόμενο ενάμιση χρόνο. Ακόμα και οι γονείς μου είχαν δεχτεί πως είχαν μια ζωντανή νεκρή κόρη και, εγώ η ίδια είχα δεχτεί πως είναι θαύμα που καταφέρνω και ζω ακόμα.

Η μυρωδιά του έφυγε...
Το άρρωμά του στην ατμόσφαιρα και κάθε τι που μπορούσε να μου τον θυμίζει...
Τα χάδια που ένιωθα όταν έπεφτα για ύπνο εξαφανίστηκαν και αυτά...
Η ελπίδα ότι θα δω το μαύρο του αυτοκίνητο να παρκάρει κάτω από το σπίτι και ύστερα από λίγο να μπαίνει στο σπίτι μας (!) εξαφανίστηκαν και αυτά...
Και πήρα είδηση, αυτή την φορά οριστικά, πως δεν υπήρχε γυρισμός και πως εκείνος δεν θα ερχόταν ξανά και φυσικά, δεν θα τον ξαναέβλεπα ποτέ...
Εκτός και αν...-

Εκτός και αν τίποτα.

Ας συνεχίσω να σας λέω λοιπόν για το παρόν. Για το τώρα. Για το που τελικα είμαι, πως είμαι και που βρίσκομαι.

Αφού οι φίλοι μας κατάφεραν αν με βγάλουν ξανά στο φως και στη ζωή και αφού όπως προανέφερα, κατάλαβα και μόνη μου πως ... Πρέπει να συνεχίσω την ζωή μου ακόμα και χωρίς εκείνον, φρόντισα να βρω άμεσα μια οποιαδήποτε δουλειά μέχρι να ξανασταθώ στα πόδια μου. Αποφάσισα και ανακαίνισα το σπίτι και.. Πέταξα πράγματα που μου τον θύμιζαν. Βέβαια όχι όλα μα τα περισσότερα. Η αλήθεια είναι πως τώρα το σπίτι έμοιαζε πιο ήρεμο για την ψυχή μου μα πάλι το μυαλό το φανταζόταν όπως ήταν πριν φύγει...

Επιπλέον. Μετακόμισα. Ναι αυτό ίσως να ήταν το πιο δύσκολο βήμα που μπορούσα να κάνω ματα κατάφερα. Ή έτσι νομίζω ακόμα και σήμερα...

Μέρα με την ημέρα γινόμουν καλύτερα. Παρακολούθησα και κάποιες συνεδριάσεις και όλα μοιάζουν να έχουν στρώσει επιτέλους για εμένα. Οι φίλοι μας δεν με αφήνουν λεπτό σε ησυχία και αρκετά συχνά βγαίνουμε έξω όλη η παρέα.
Αν και κάποιος λείπει... Μα πάντα θα λείπει...
Και κανείς δεν προτίθεται να αναπληρώσει το κενό και, αυτό δεν θα γίνει ποτέ...
Θα μείνει κενό για πάντα, για να μας τον θυμίζει.. Για να θυμίζει πως ήταν κάποτε ακόμα ένας και ίσως είναι ακόμα, μα εμείς δεν τον βλέπουμε...

Αυτή η δικαιολογία φαντάζει να με ενδιαφέρει και να με βολεύει καλύτερα από κάθε άλλη.

Προσπάθησα ακόμα και να αγαπήσω κάποιον άλλον άνδρα. Να τον δω με διαφορετικό μάτι. Με όποιον όμως και αν βρέθηκα το θέμα δεν προχωρούσε. Ό,τι έκανε προσπαθούσα να το συγκρίνω με τις πράξεις του Ian και αυτό ήταν ό,τι χειρότερο. Έτσι πήρα την απόφαση να κάτσω να συνεχίσω απλώς την ζωή μου. Με καλούς και πολυτίμους φίλους και συγγενείς.

Σάββατο πρωί και μιας και δεν έχω δουλειά αποφασίζω να κάτσω να δω λίγο τηλεόραση. Διαλέγω ένα τυχαίο DVD και το βάζω να παίξει ενώ εγώ χαλαρώνω στον καναπέ μου.

Μα ποιος να μου το έλεγε πως αυτό θα σήμανε το δικό μου τελος;...