Goodbye My Lover [I.S]

4.

{Θα ήταν προτιμότερο να συνοδέψετε την ανάγνωσή σας με το παραπάνω τραγούδι :) }

Nothing goes as planned

Everything will break

People say goodbye

In their own special way...

Αυτό ήταν το τραγούδι μας, αυτό που μας ένωσε που μας έφερε κοντά. Αυτό που μόνο και με τα λογία του και τι μουσική του μας δίδαξε την έννοια της αγάπης... Μας δίδαξε πως να την αρπάζουμε και να μην την αφήνουμε να μας ξεφύγει από τα χέρια. Να την κρατάμε ασφαλή και σώα για να μην φύγει... Όμως δεν μας δίδαξε ή μάλλον δεν ΜΟΥ δίδαξε πως θα είναι αν την χάσω... για πάντα! Αλλά ποιος άραγε στα αλήθεια θα ήθελε να μιλήσει για μια τέτοια απώλεια.

Όπως προανέφερα αυτό ήταν το τραγούδι μας και, όπως θα προσέξετε τραγουδάνε δυο, ένα ζευγάρι! Που πρέπει να ενώσουν σώμα, ψυχή και μυαλό για να βγει αυτό το αποτέλεσμα. Ορκίστηκα πως δεν θα το ξανά τραγουδήσω και αν το ακούσω κάπου θα το αλλάξω αμέσως! Και μέσα σε όλα αυτά άρχισε και ο μονωδός που σας έλεγα. Πήγαινε κάπως έτσι {το λέω και ακούγεται σαν τραγούδι, αλλά ναι μερικές φορές τα λόγια αγάπης που εκφράζει ο καθένας θα έπρεπε να κρατιόνται για ποιήματα και τραγούδια, καθώς είναι τόσο συγκινητικά και ταυτοχρόνως σημαντικά για το άτομο που τα λέει} πήγαινε έτσι:

Γιατί, γιατί; Γιατί με άφησες; Μου

είχες υποσχεθεί πως θα είμαστε

μαζί για πάντα! Με ακούς; Για

πάντα! Αλλά πως να με ακούσεις,

πως να με νιώσεις είναι αδύνατον.

Έκατσα στο παράθυρο κλαίγοντας και σφαδάζοντας από τον πόνο που χτύπαγε την καρδιά μου τακτικά, σαν ξιφομάχος που δεν θα έχανε τον πόντο του για τίποτα στον κόσμο. Σήκωσα τα ματιά μου στον ουρανό. Οι εκθαμβωτικές ακτίνες του φώτισαν μετρά από τόση ώρα τα ματιά μου καθώς και το υπόλοιπο δωμάτιο, αφού τα ματιά του που εκπέμπαν το επαρκές φως για μένα είχαν σβήσει... Κοίταξα τα σύννεφα και έκανα πως τον ψάχνω κάπου εκεί πάνω. Φυσικά δεν σταμάτησα...

Ναι το ξέρω { είπα και μες στο

κλάμα μου ψιλογέλασα, με δυσκολία

πάντα}. Ξέρω ότι με βλέπεις και με

προσέχεις. Ξέρω πως εκεί είσαι καλυτέρα...