CANIN CEHENNEME

Amacı Neydi? Beni etkilemek mi?

2. BÖLÜM

DERYA

Rüzgâr'ın yaptığı o büyük jestten(!) sonra herkes bana dönmüştü. Herkesin bakışı üzerimdeyken oflamamak için kendimi zor tutuyordum. Yerimden kalktım. Ve ona ters ters bakarak ön tarafa doğru yürümeye başladım. Otobüsten ses çıkmıyordu. Herkesin dikkati bendeydi. Ürperdim. Bu histen oldum olası hiç hoşlanmazdım. Bazı insanlar nasıl olur da ilgi manyağı olurdu hiç anlamazdım zaten.

Rehber mikrofonu uzattı. Elim titrerken uzanıp aldım. Biraz stres yapmıştım. Müzik dinlemeyi de söylemeyi de seviyordum ama bu sadece kendimle sınırlıydı. Annemler bile sesimi zorla duyuyordu. Omuzlarımı dik tutmaya çalıştım. Derin nefes aldım. Gözlerimi kapatıp yalnız olduğumu düşündüm. 

"Ne istiyorsunuz?" dedim. Sesimi güçlü çıkarmaya çalışıyordum. Keşke öyle sormasaydım. Her kafadan bir ses çıkmaya başlamıştı sorumla birlikte. En son kendim seçmeye karar verdim.  Tercihim yabancı müzikti ama şimdi Türkçe bir müzik söylemeyi tercih ettim. Derin bir nefes alarak şarkıyı söylemeye başladım. Anında bir sessizlik oluşmuştu.

Bir gün bakacaksın arkaya

Orada öyle bıraktıklarına

Aklına gelecek eskiler

Kalbin atacak oflaya oflaya.

Burcu Güneş- Oflaya Oflaya

Şarkıyı bitirdiğimde nefes nefese kalmıştım. Herkes gür şekilde alkışlıyordu. Gözlerimi yavaşça açtım. 

"Sanırım bu kadar yeterli." dedim ve yürümeye başladım. Herkesin gözü bendeydi. Kimseyle göz teması kurmamaya çalışıyordum. Harika bir tanışma olmuştu. Sağ olsun Rüzgâr Bey sayesinde. Acele hareket ettim ve Rüzgâr'ın bana yer vermesini bekledim. İnadınaymış gibi yavaşça hareket ediyordu. Amacı beni delirtmekti herhalde. Yerime oturduğumda bile hala ona öfkeyle bakıyordum. Derin nefes aldım. Sakinleşmeliyim. Herkes bana bakarken sakin uslu olmalıydım. 

Önümde oturan bir kız arkaya dönüp bana gülümsedi. Bende gülümsemesine karşılık verdim. Rüzgâr da bana şaşkınlıkla bakıyordu. Tabii şaşırırsın. İnsan olsaydın sana da öyle davransaydık. Ona bakarken gülümsedim. 

"Ne o söyleyemeyeceğimi mi sandın?" dedim. Bana kocaman gülümseyerek karşılık verdi. Belli ki istediğini ona vermemiştim. Daha çok şaşıracaksın. Bu olayın karşılığını alacaksın merak etme. 

 Kız elini bana doğru uzattı. Kafamı ona çevirdim.

"Ben Tuba."

"Ben de Derya." dedim. Ve elini sıktım.

"Tanıştığımıza sevindim." dedi. Gülümseyip kafamı onaylar şekilde salladım. Ne çok gülümsemiştim şu araba yolculuğunda.

"Demek Derya?" dedi Rüzgâr. Ona döndüm. Ne dese batıyordu bana ya? Ona neydi ki ismimden?

"Evet, beğenemedin mi?" dedim. Kaşlarım çatılmıştı. Terslemiştim onu yine. Kanım ısınmıyordu bu çocuğa ne yapayım ya.

"Sustum. Kızma ya." dedi.

"Kızan kim ki? İnan bana sinirlendiğimde yanımda olmak istemezsin." dedim. Şaşırtıcı bir biçimde bu söylediğime sessiz kaldı. Gözlerini kapatıp başını yasladı koltuğa.