ASAF KOREL

28.BÖLÜM

"Tamam tamam çıkıyorum Havuç kafa!" Geri geri adım atıp mutfaktan çıktığında bende servis tabaklarını hazırlayarak içeriye götürmüştüm.

Tabakları orta masanın üzerine bıraktığımda herkesin bakışları altında bende bir yere oturmuştum.

"Geçmiş olsun , Asaf oğlum" wtf? Oğlum derken , Anne abartmıyor musun biraz ya sen! Şu canım ne  kadar da annemin kolundan tutup 'şşş anne!' Demek istiyorsa da sadece bu ortamda gülümsemek ile yetinmiştim. Asaf yaslandığı deri koltukta toparlanıp gözleri ilk önce beni süzmüş ardından anneme gülümseyerek cevap vermişti.

"Teşekkür ederim" o cevabı verdim rahata çıktım sansa da benim annemin soruları daha yeni başlıyordu Asaf Korel!

"Ay nasıl oldu çok canın yanıyor mu ? Ben zaten bu Aleyna'ya bir çay servisini öğretemedim!" Annem ellerini eyvah der gibi dizlerine çarparken sinirden ne yapacağımı bilememiştim. Çay servisinin neyini bana öğretecekti bana bu kadın! Hani yani alt tarafı bir çay servisini annem neden kafasında bu kadar büyütüyordu. Gözlerim ile Asaf'a baktığımda annemin dedikleri ile gülüp bana bakıyordu pislik! Kesinlikle bir daha annem ile böyle ortamlara girmeyecektim çünkü her defasında artık bilerek mi oluyor ya da bilmeyerek mi orasını bilmem ama beni küçük düşürmekten hiç bir zaman geri kalmıyordu!

Asaf kendini toparlayarak gözlerini üzerime sabitlemişti.

"Haklısınız Ayfer teyzeciğim ama bizde artık böyle idare edeceğiz ne yapalım zamanla öğrenecek onun da fazla üzerine gitmeyelim hem ne güzel tatlı yapmış" önündeki tabağa temkinli temkinli yaklaşarak çatalını dışarıdan aldığım tatlıya batırmıştı. Annem Asaf'ı dikkat ile dinlemiş sonrasında yüzünde oluşan gülme ile kahkaha atmaya başlamıştı. Ahh! Hayır anne beni yine rezil etme lütfen hayır hayır şimdi olmaz ne olur!

"Ay Ayferciğim iyi misin kızım Aylin teyzene oradan bir bardak su doldur bakayım!" Nermin Teyze endişe ile Aylinin elinden aldığı bardağı anneme uzatırken annem gülmeyi bırakarak Nermin teyzenin ona verdiği suyu içmişti.

"Oov Aleyna cidden kendini geliştirmişsin! En son getirdiğin o garip kurabiyelerden sonra nihayet elinden mükemmel denilecek kıvamda bir tatlı yemek beni mutlu ettti." Asaf annemin yanında oldukça seviyeli konuşmaya çalışırken benim annem Asaf'ın dedikleri ile tekrardan gülmeye başlamıştı. Hiçkimse annemin bu hâline bir anlam veremezken Asaf gözleri ile bana bakıp ağzını oynatarak 'yanlış bir şey mi söyledim ?' Demiş bende Bilmiyorum anlamında ona işaret yaptığımda annem kendini nihayet toparlamıştı.

"Eee bu tatlıyı şimdi Aleyna mı yapmış ?" Annem adeta bir üvey anne misali açığımı ortaya çıkarmak için elinden geleni yapmaya ant içmiş gibi duruyordu. Kendine gel kadın! Ben senin öz kızınım bu yaptığın hoş bir şey değil!

Asaf tabağından biraz daha yedikten sonra gözleri ile bir tatlıya ardından bana bakmıştı.

Sanırım yaptığım o yanık kurabiyelerden sonra böyle bir yalan ile ona tatlı getirmiş olmam pek fazla ona inandırıcı gelmememişti! Aslına bakılırsa ilk başta sorgulamadan benim yaptığıma inansa da annemin iğneleyici sözlerinden sonra adeta bir çelişki yaşıyormuş gibi duruyordu.

"Tabiki ben yaptım ya anneciğim! Eve gelir gelmez yaptım sen görmemişsin belli!" Oldukça iyi yalan söyleyebilirdim , Buna emindim. Anneme kimseye fark ettirmeden laf arasında kaç göz işareti yaptığımda annem oturduğu yerde kendini toparlamıştı..

"Ahh , doğru doğru aklımdan çıkmış tamamen bende diyorum evde ki bu güzel koku da ne Aleyna işte arada yapar böyle sürprizler bize!"  Annem cümlesini bana seninle evde görüşeceğiz der gibi söylediğinde yutkunmuştum.