AHMET VE KÖSEM

ANASTASİA YUVASINDAN AYRILIYOR

Bu sabah her zamankinden farklı uyandı Anastasia. Sanki hava bugün daha güzeldi hemen banyoya gitti yüzünü yıkadıktan sonra saçını taramaya başladı.Saçları o kadar uzundu ki belinden aşağı iniyordu sarı saçları mavi la yeşil arasındaki parlayan gözleri ufak gülümseyen yüzü ile tam bir prenses idi bugün 14 yaşına girecekti.Sabahta bu yüzden bu kadar sevinçli idi.Hemen aşağı indi annesi çoktan kahvaltıyı hazırlamıştı. Babası arkadan gelip öptü ve

_Günaydın çiçeğim dedi.

_Günaydın baba dedi o titrek sesi ile

Babası ile çok iyi anlaşırdı.Yine o günkü gibi kuzuları sevmeye gittiler .

Anastasia çok severdi kuzuları babası ile besler büyütürdü.

O sırada ikisi konuşuyordu ve gülüyordu atıyordu.Ancak bu gülümseme kalıcı değildi. Türkler adaya Tinos 'a yaklaşıyordu.Halk bağırıyordu. Anastasia ve babası kaçmaya başladı.Genç kızlar gemiye giriyordu. Anastasia öyle koşuyordu ki ancak fazla kaçamadı.Siyahi biri önünü kesti.Çok korkuyordu.

Babasının Anastasia diye bağırışını net duyuyordu.Gözleri dolmuştu.Türklerden nefret ediyordu.Karşısında sert gaddar bir adam vardı.Çok kötüydü

_Baba baba baba baba yardım et.

Anastasia masum iyi niyetli kader ona oyununu fena oynamıştı kader onu mutsuz etmiştir.Gemiye attılar 14 yaşında hayatın kederini yemiş Anastasia yı annesini babasını kardeşini nasıl unutacaktı nasıl yeni bir hayat kuracaktı.