Our Promises

Chapter 2- New Friend

“Ako nga pala si Toni, 4- Rosary ako. Alam mo madalas ako dito. Konti lang pumupunta dito kasi sabi nila may multo daw kasi dito eh. Pero...”

“May multo dito?!” – biglang sabi niya, medyo malakas nga eh, kaya napitlag akong konti.

O.O ---- *.*     sya--- ako

“Ah eh.. hmmm.. Yun ang sabi nung mga nakakita at nakarinig dun sa bata. Pero sa tagal ko ng tumatambay dito, hundi pa naman nya ako ginalaw eho tinakoy o kahit nagpakita sakin eh. Kaya wag kang matakot, saka maaga pa hapon daw yun madalas na naglalaro eh.”

>__> ayan sya nakatingin lang sakin.

^____^  ayan ako nakangiti lang para di sya matakot

“Hindi k takot sa multo? Hay, siguro talagang mahina lang ang loobo ko.” – sya yan, sabay buntong hininga.

“Hindi naman, siguro may kanya kanya talaga tayong kinatatakutan. Ako sa dugo ako takot eh.”

“Sa dugo?!”

“Oo eh, nanghihina yung tuhod ko pag nakakakita ako ng dugo lalo na yung galing sa sugat mismo.”

“Ah, ok. Ako nga pala si Anne. Pasensya kana hindi kita sinasagot kanina ah. Medyo hndi kasi maganda pkiramdam ko eh.”

“Ay ganun ba? Kaya kaba umiiyak knina? Naku, tara sa clinic, dun ka magpahinga baka may gamot din silang pwedeng ipainom sayo.”

“Ay naku, wag na. Saka hindi naman yun yung dahilan ng pag iyak ko eh.” Siya yan sabay buntong hininga uli.

“Lalim nun ah. Care to share? Pero ayos lang kung hindi mo ayaw mo...”

“Hmmm.. Friends? Wala kasi akong kakilala dito eh.”

“Oh,sure! That will be great! First day, new friend!”

“Thanks a lot. I really need one now.”- tapos bigla na namang nalungkot yung boses nya.

“I can listen....” sabi ko sabay hawak sa balikat nya.

“Alam mo, bago ako umalis dun sa dati kong school may bf ako, we were a great couple back then. Power couple kumbaga sabi nila. “ simula nya ng mahina ang boses pero ramdam ko yung parang malungkot pero masaya kasi inaalala niya na masaya sila nun.

“Tapos lumipat kami dito nitong summer, ayun na.. Bigla na lang sabi niya cool off muna kami kasi he can’t handle long distant relationships. Maging friends muna daw kami and find ourselves. Masyado na daw kasing yung mundo namin eh pinaikot namin sa aming dalawa. Kailangan daw namin mag grow ng wala ang isa’t isa at kung kami talga ang para sa isa’t isa magiging kami din sa huli!” –tuloy tuloy nyang sabi pero bawat salita nya bumibigat, nagkakadiin parang tinitimi lang niya yung emosyon niya.

“ Oh God! That’s foolishness! Why can’t we grow together! Bakit kailangan pa naming maghiwalay!” – yun na nga. She bursted into tears medyo napapalaks na din yung boses nyaparang may halong galit na.

“ Sabihin na lang nyang hindi na nya ako mahal dba, Toni? Mahirap ba yun? *sob*At hindi yung kung ano anong kalokohan yung pinagsasabi nya sakin! Lahat ng sinabi nya were all a piece of sh@t! Crap! Crap! Ii hate him! I hate all guys! Pare pareho lang sila! Hinding hindi na ako magmamahal! *sob* Promise! Ikaw ang witness Toni, end our friendship kapag nagmahal ako at hindi ko sinabi sayo!”- tuloy tuloy syang nagsasalita kahit umiiyak. Pagkatapos nung sinabi nyang huli humahagulgol na naman sya.

“H-huh?!” end of friendship aga kaka friend lang namin ngayon ah.

“Sige lang, Anne ilabas mo lang yan. Wala na naman tayo magagawa eh, mahihirapan ka lang din kapag you still hold on lalo na ngayong magkalayo na nga kayo. I’m not telling he’s right and your wrong or the other way around. Sa ngayon go with the flow. Enjoy your stay here sa new school mo. New school, new friends, new enviroment...” sabi ko sa kanya habang hinahagod yung likod niya kasi hikbi na sya ng hikbi.

                Pinabayaan ko lang sya umiyak ng umiyak, sinandal ko yung ulo niya sa balikat ko. Hindi talga ako magaling mag comfort eh. Kaya ganto na lang ginawa. After mga 15 minutes tumigil na rin sya at nag ayos. Nilabas ko yung inuminan ko.

“Oh, inom ka muna baka na dehydrate ka sa dami na iniyak mo.” Sabay ngiti ko sakanya

“Thanks ulit Toni huh. Wala kasi talaga ako makausap eh. Sorry din sa sudden outburst ko. Medyo nagsabay sabay kasi eh. Pati yung mga dati kong friends nagtatampo pa kasi sakin sa biglaan kong paglipat ng school, kaya hindi ko pa masabi to sa kanila.”- gusto kong matawa, madaldal pala sya akala ko kanina pipe eh. Hahaha.

“Oh, tara na? Mag bebell na eh. Anong year ka na nga?”

“4th year na ko. Rosary.”

“Rosary ka din? Oh great! Classmates tayo! Tara na, malamang dumating yung mga barkada ko. ALL GIRLS kami, don’t worry. You’ll love them!” sabay hila ko sakanya papunta sa main school grounds papunta dun naman sa official upuan namin ng mga barkada ko.

^___^ -- ^___^ kami yan tapos tumakbo na kami. ang saya simulan ng araw na to, nakakatuwa, may new friend ako. at napagsalita ko sya dahil sa multo. Weird? well ganun talaga ang barkada ko eh, we are all weird. 

Medyo malayo pa lang kami nakita ko na yung mga barkada ko, palinga linga. Sigurado hinahanap na ko nitong mga to. Hehehe. 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ayun naka pag update din! sana dumami reads ko.. COMMENT NAMAN KAYO..

I'LL LOVE TOHEAR SOMETHING FROM YOU....

love love love

-carmela