Lavinia

Evet aptalım!

------------------------------------------
"Hevin , her ne yaran varsa ordan atlayınca hiç birşey değişmeyecek aksine herşey daha kötü olacak ...Geçmeyecek" (şimdi diceksiniz
ismini nerden biliyo önceki bölümde kendi kendine konuşurken duydu)

Dedi ne demeliydi ki?

"Yanılıyorsun eğer beni tutmasaydın ona kavuşacaktım"

"Kime?"

"Küçük kıza" ve ekledi
"Babamın saf prensesine"

"Saçmalama bak kim öldü bilmiyorum ama yapma ardında kalanları düşün"

"Aptalsın sen aptal! Anlamıyosun ve anlayamazsın da tek şansımı aldın elimden şimdi asla cesaret edemem kahretsin!!!"  Sesi fazlasıyla yüksek çıkmıştı oturduğu taşın soğukluğunu hissetmez oldu belki de duygularını ,hislerini yitirdi saflığı gibi

"Evet aptalım ben hemde aptalın önde gideniyim! Ömrü boyunca aşık olmayıp ilk kez gördüğü bir kızdan etkilenecek kadar aptalım oldu mu!?"
Bağırmasını beklemiyordu hoş beklemediği herşey başına gelmişken bi dakika ya o-o hoşlandığını mı söyledi 😱
Hayır hayır olamaz küçük bi hoşlantı sadece fazlası değil zaten bilse Hevin'in kirli olduğunu oda yüzüne baktıkça tiksinir

"Şakaların ile sen belki büyümelisiniz ne dersin?"

"Niye bu kadar korkuyosun?

"Neyden?"

"Aşık olmaktan... Daha doğrusu birinin sana aşık olmasından"

"Çünkü birisi bana aşık olursa karanlığıma sürüklenir!"

"Karanlığındaki ışığın olmama izin verir misin?" Hevin'in aksine sesi kısık ve sakin geliyor sanki vardır ya her saniye sesini duymak istediğiniz biri yumuşacıktır sesi en sinirli halinizde o sesi duyduğunuzda sakinleştirmeye yeter ama olmaz inanamaz ona güvenemez ki

"Hevin karanlığından ya birlikte kurtulalım ya da birlikte boğulalım"

"Olmaz neler yaşadığımı bilmiyorsun"

"Anlat bileyim o zaman!"

"Ne sanıyosun sen kendini ya kimsin sen de anlatıcam sana aptal !"
Dedi ve koşarak uzaklaşırken söylediklerini duymamazlıktan gelmeye çalıştı

"Tek şansın benim ! Ben hep buradayım! Özlersin sonuçta "

Mutlumu şu an? Bilmiyor ,bilemiyor o kadar uzaklaşmış. ki mutluluktan...
Hatırlamıyor , hatırlayamıyor
Bu kadar kolaymıydı mutsuzluk ?
Galiba...
Alışıyor insan alışıyor işte mecburen de olsa gülmüyor , gülemiyor...
Sanki büyüdükçe mutluluk koşarak uzaklaşıyor ondan
Az önce kısa bir an da olsa gülme isteği geldi yapamadı,gülemedi.
Uzun bir süre yürüdükten sonra evde buldum kendini darmadağındı kıyafetleri mi? hayır ruhuna işlemiş o acı daha fazla artmıstı. Annesinin yüzünü bakmaya korkuyor 'iyi misin kızım' demesinden işte o zaman çuvallardı, yine sahte benliğ ile gün yüzüne çıkmalıydı ki insanlar onun o olduğunu benliğine kavuştuğumu sansın...
Kendini direk odaya atmayı planlıyordu ki babasının sesi planlarını alt üst etti

"Hevin yarın Üniversite seçimi yapıcaksın ama önce git saçını başını düzelttir annen ile yoksa içeri almazlar şu halinle"

Oçoro olmozlor bo holonlo bla bla bla
"Tamam"

Odama gitti ışıkları ve perdeleri kapattı yatağına gidip cenin pozisyonuna geçti düşündü...
O çocuk niye çıkmıyor ki aklından acaba Hevin'de ondan mı hoşlandı?

"Saçmalama Hevin olmaz öyle şey olamaz ve olmamalı!"

Camına gelen taşın sesi ile irkildi
Korktu kim olabilir ki ?
Merakına yenik düşüp balkona çıktı karanlıkta da olsa tanımıştı yüzünü
Oydu evet o
Evini nasıl biliyo?!

"Napıyosun sen burda evimi nasıl buldun ya git burdan..."

"Aşşağı gel sonra söz gidicem "

Gitmeli miydi?belki evet belki hayır
Tabiki de evet diyen yanına uydu ve kimseyi uyandırmama çabası ile kendinizor da olsa dışarı attı

"Ne var söyle hemen çabuk git sonra"

Elindeki küçük kutuyu uzattı tereddüt ederek eline aldı Hevin ve sordu
"Ne bu?"

"Önce aç" dedi yavaş hareketler ile açtı küçük parlak bir yıldız vardı ne olduğunu anlamaya çalışır gibi baktı yüzüne Hevin

"Kayarken gördüm bu küçük yıldızı seni tuttum dilek olarak sonra korktum dileğim başkasının olur diye koşup buldum dileğimi "

Hevin şaşkın şaşkın onu izlerken devam etti
"Şu hayatta tek dileğim sensin lütfen kabul ol olur mu? Gerekirse uslu çocuk olurum ama benim ol olur mu?"

"Karanlıktaki ışığım olmana izin versem de yaşadıklarımı öğrendikten sonra sende sönermisin?"

"Tekrar söylüyorum ya yaşadıklarını birlikte atlatırız yada o uçurumdan birlikte atlarız."

"Böyle bitsin istemezdim"
dedim ve anlattım ağlamadan önce anlatabildiğim için şanslıyım
Ellerimi tuttu alnını alnıma yasladı

"Sana söz veriyorum küçük karanlığım o pislik hak ettiği gibi geberip gidecek Yemin ederim sana dokunan ellerini ellerim ile kesicem!"
Sessizce söyledi ama sesindeki öfke fazlasıyla belliydi kafasını boyun girintisine gömdü ve karanlık...