De Terugkeer | ✔️ (DE OVERGAVE #1) - #Netties2017

1 • dinsdag 26 juni 2012

Het was ongelofelijk dat het voor een tweede keer gebeurde.

Normaal gezien leerden mensen van hun fouten. Ze leerden om die geen tweede keer te maken. Ze leerden om dit soort problemen te vermijden, zodat ze de gevolgen geen tweede keer onder ogen zouden moeten komen, zodat ze nooit meer in situaties zoals deze terecht zouden komen.

"Jij?" siste ze. Dit kon ze niet geloven. Dit was onmogelijk. Het kon gewoon niet anders.

"Jij?" Hij keek haar aan in pure shock en zijn lichte karamelkleurige ogen gleden naar de sportauto die naast haar stond. De wind bracht de geur van zoutige zee met zich mee en liet haar roodbruine haren opwaaien. "Wat is er met haar gebeurd?" vroeg hij geschrokken. Zijn gezicht was de perfecte combinatie van verbazing, bewondering en slecht verborgen plezier.

"Wat doe jij hier?" vroeg ze. Haar stem klonk woedend. Hoe kon dit opeens gebeurd zijn? Ze had gezworen dat ze hem nooit meer zou zien. Niet na wat hij tegen haar had gezegd die nacht dat ze Ethan de mantel had uitgeveegd. Caleb Moreno, de beruchte vrouwenverleider. Een nagel aan haar doodskist.

En toch was ze hier, recht voor zijn neus, voor de tweede keer in haar leven. Eén keer te veel. Hier, op de parking van George Garages, waar hij overduidelijk werkte.

"Ik werk hier. Maar wat is jouw excuus, Gabrielle? Hoor jij niet aan de Oostkust te zitten, de slimmerik uit te hangen op een poepchique universiteit in plaats van je broers zuurverdiende Ferrari in de prak te rijden?"

"Ik ben afgestudeerd, jij verwaande kwast," beet ze hem toe. "Niet iets wat jij ooit deed of ooit zal doen in je miserabel leventje." Gabrielle probeerde niet al te veel te denken aan Christopher, haar vier jaar oudere broer en de trotse eigenaar van een rode Ferrari 612 Scaglietti. Of was de trotse eigenaar van eentje, eigenlijk, verleden tijd.

"Dus, even alles op een rijtje zetten." Caleb deed alsof hij diep nadacht en begon op zijn vingers te tellen. "Je studeerde af in Boston, je kwam terug naar dit slaperig dorpje in Californië en toen vernietigde je deze schoonheid?" Caleb schudde zijn hoofd en glimlachte toen zijn helderwitte tanden bloot. "Ik heb altijd geweten dat je pit in je had zitten."

Gabrielle ademde diep in en uit. Ze dwong zichzelf om kalm na te denken. Hij werkte in een garage. Hij was in staat haar te helpen, hoewel ze momenteel de hardnekkige drang bevocht om haar knie niet in een plek te stoten waar het echt heel erg veel pijn zou doen. Negeer gewoon die vervloekte bastaard, Gael, dacht ze in zichzelf. Gewoon simpelweg negeren en die woorden uitspuwen.

"Je weet dat ik je haat met elke vezel in mijn lichaam, Moreno, maar deze auto moet echt opgelapt worden. Zo dringend mogelijk." Voor Christopher hem zo te zien zou krijgen, voegde Gael er in gedachten aan toe. Haar broer zou deze aanblik niet overleven. Zijzelf ook niet. Gael klemde haar kaken op elkaar en vouwde haar armen voor haar borst.

"Reed jij niet met een middernachtdonkerblauwe Dodge Challenger uit de jaren 70?" Caleb leunde voorover om de motorkap open te doen en de Ferrari vanbinnen te inspecteren. Hij floot toen hij de schade zag. "Je hebt haar best hard toegetakeld, Gael."

"Hoe weet jij dat?" vroeg Gael hem opeens stomverbaasd. "Ik bedoel, hoe weet jij dat ik met een middernachtdonkerblauwe Dodge Challenger uit de jaren 70 rijd?" Gael merkte zelf nauwelijks op dat ze zijn exacte bewoording overnam.

Caleb draaide zijn hoofd om haar aan te kijken. "Dus je hebt nog altijd die auto. Prima. Ze past bij je."

Onder andere omstandigheden zou Gael dat compliment geweldig hebben gevonden. Ze aanbad de Dodge. Nu kon ze enkel kwaad naar Caleb kijken en haar woede bekoelen door een opstandige haarlok achter haar oor te duwen.

"Maar je dacht toch niet serieus dat ik de nacht ben vergeten waarop jij stopte voor de deur om Ethan in zijn gezicht te meppen en in het Frans begon te gillen omdat hij je beste vriendin Amy zwanger had gemaakt, ook al zijn ze nu gelukkig getrouwd met twee prachtige kinderen?" Hij glimlachte naar haar. "Die herinnering, jij die daar staat in Ethans kleine keuken met schattige rode wangetjes en vuurspuwende ogen, is onmogelijk te vergeten. Zelfs als ik het wou vergeten," eindigde Caleb, terwijl hij de motorkap weer zachtjes liet vallen.