The way I was

Prologue: Green eyes

The life I have now is very different from the life I'm used to. I have no maids, no car and I have no money. But I don't mind. This is what I have been wanting to do. I want freedom and I have it now.

I have planned it for years. Iniisip kong mabuti kung paano ako aalis sa buhay na itinakda para sa akin - ang buhay na ginusto nila at na-plano na bago pa man din ako magkaroon ng isip. It's kind of unfair. My father and my grandfather have planned everything. Ni hindi man lang nila tinanong sa akin kung ano ba talaga ang gusto ko. Kung gusto ko bang maging tagapagmana, kung nais ko ba ang kapangyarihang kalakip ng pangalan ko - walang nagtatanong sa akin.

Siguro, isa na rin sa rason kung bakit ako umalis ay dahil sa takot - takot na baka hindi ko magampanan ang mga bagay na nakaatang sa akin, what if I fail? What if I do something that disappoint everyone? Can I face the consequences? I have no idea what will happen if I voice it all out. So I just resorted to the idea of leaving and running away.

May masasaktan, alam ko na iyon. I have thought of every possible scenario that can happen. I'll be leaving everything behind. My mom's heart will break, my dad will be furious, my sister... I sighed at the thought. She'll be really sad. Maiiwan ko si Hyan, hindi ko matutupad ang mga pangako ko sa kanya, pero hindi pwedeng hindi ako umalis. Kailangan kong gawin ito para sa sarili ko.

And so I left. I made everyone believe that I'm dead. Masama man pero kinuha ko ang pagkakataon ng pagkaka-kidnap kay Artemis Consunji para makaalis.

Binaril ako noong babaeng iyon, daplis lamang ang tama sa akin pero tumalon ako sa dagat. Lumangoy ako hanggang sa makaabot ako sa pampang - doon ay nakita ko ang katawan ng isa marahil sa mga tauhan ng babaeng iyon. Kinuha ko siya. Inalis ko ang damit nita at isinuot ang akin. Inalis ko ang relo na regalo sa akin ng mga magulang ko at isinuot sa braso niya.

I have to make sure that this body will be known as mine kaya sinunog ko ang kalahati halos ng kanyang katawan. I put some of my hair on him, hindi pa ako nakuntento, binunot ko ang isa kong ipin at inilagay sa kanya, and then I pulled him to the ocean.

I watched as he floats there.

This is the start of my new life.

Naghintay ako hanggang sa makita ng mga kinauukulan ang "katawang" aakalain nilang akin. I was actually scared that my plan doesn't work but then, they bought it. Hindi ko alam kung dahil sa matalino nga ako at napapaniwala ko silang lahat o sadyang hindi na sila nag-imbestiga dahil may nakita na silang katawan. I have no idea but the plan worked so I should be happy now.

I stuck around - hanggang sa mailibing na nila ang bangkay. I saw how grief struck my family and I'm feeling so guilty. I wanted to come home immediately after seeing how my mom was affected. I wanted to tell her that I'm alive and that I'm well but if I do that, pauuwiin nila ako.

Alam kong hindi rin matatahimik ang loob ko hangga't narito ako sa malapit sa kanila kaya umalis ako at talagang nagpakalayo-layo na.

Napadpad ako sa isang isla. Naisip ko na doon na lang ako mamamalagi, walang nakakakilala sa akin, walang nakaalam ng nakaraan ko. I just have to blend in.

And I did. I blended in just fine. No one ever suspected me for being the old me. I hid my personality and no one ever suspected me.

Nagtrabaho ako sa isla bilang isang mangingisda. I started with a little boat. Iyon lang kasi ang nakayanan ng puhunan ko. But then, being my father's son, lumipas ang panahon, hindi na lang ako isang simpleng mangingisda.

One day, I woke up and I'm exporting the fishes I catch. Dahan-dahang lumago ang negosyo ko, nagkaroon ako ng yaman - hindi kasing yaman ng pamilya ko pero may pera na ako.