Onun kelimeleri kurumuştu,
Üstüne bir damla su döküp
Yeniden canlandırmaya çalışan bile olmamıştı...
Aksine
Ateş atıp
Cayır cayır yaktılar!
Onun kelimeleri yandı,
O sessizliği istemedi
Ama herkes kendi tercihi sandı.
Kelimelerinin yanığının kokusu
Nefesine sindi...
Gözleri nemliydi,
Çünkü
Yanık kapkara bir duman olup
Gözlerine serildi.
"Ağla," dediler,
"Boşalt içindeki tüm zehri!"
Ama kimse bilemedi,
Onun zehri ancak kelimelerine dökülürdü...
O, o gün hiç öğrenmemesi gereken bir şey öğrendi:
Susmayı.
Etrafını kırsaydı dökseydi daha iyiydi!
Onu duyan yoktu...
Ve bir zaman sonra,
O
Öğrendiğini unuttu.
Ama bu sefer
Daha acısını,
Belki de
En kötüsünü öğrendi:
Acısının üzerine gülmeyi...
YOU ARE READING
ZEHİRLİ SÖZLERİM
PoetryVE BAZEN İÇİNDEKİ ZEHRİ SADECE KELİMELERE KUSARSIN. &13.07.2015 Tarihinde Okuyucunun Beğenisine Sunulmuştur.& °•°•YAZAR İZNİ OLMAKSIZIN HİÇBİR ŞEKİLDE, HİÇBİR YERDE PAYLAŞILAMAZ, YAZILAMAZ, ÇOĞALTILAMAZ!!!•°•° ©Tüm hakları saklıdır.
