ZEHİRLİ SÖZLERİM

109-Şiirimsi

Zamanın sesi

Saatlerden

Kulaklarıma dolar iken

Zihnimin duvarlarına

Ağlayan harfler yazdım.

Halılar serdim

Yüreğimin soğuk betonlarına.

Lambalar astım

Vicdanıma

Tutmadı güneşin yerini.

Gözlerimde bir roman yazılı

Mürekkebe bir türlü gelemeyen.

Alıp kalemi elime

Teker teker doğruyorum gerçekleri.

Aldığım her nefes kadar

Özlüyorum eski benliğimi.

Bir soba kuruyorum

O küçük zihnimin odasına

Daha çok alev alsın diye

Hayallerimi yazdığım kağıdı

Atıyorum içine.

Ama hâlâ üşüyorum...

Kulağımı tırmalayan bir ses

Ağlayan harflerimin arasına astığım

Saatten geliyor.

Akrebi de yelkovanı da kırıp

Atıyorum sessizliğe.

Bir de ayna astım

Kim olduğumu unutmayayım diye.

Üşütüyor zihnimin odası

Ruhumu üşütüyor...

Kapatıyorum kapılarımı,

Üstüne de bir kilit atıyorum...

Gerçeğin rüzgarını daha çok hissetmemem için de

Kapatıyorum pencereleri.

Gerçekler odamı görmesin diye de

Bir perde çekiyorum...

Katlettiğim saatin rakamlarından

Kan damlamış!

Kirletmiş beyazlığımı...

Kendi zamanımın katili olmuşum ben,

Yarınım da intikamını

Odamın çatısını uçurarak aldı...

Üşümeyi özledim

Çünkü artık donuyorum...