The Originals

For The Next Millennium Part 2

Η έκθεση ζωγραφικής είχε προσελκύσει αρκετό κόσμο, αν και δεν υπήρχαν οικεία πρόσωπα ανάμεσα τους. Ο Κλάους στεκόταν σκυθρωπός και παρατηρούσε τους ανθρώπους που θαύμαζαν τα έργα του. Θα έπρεπε να είναι χαρούμενος, ή έστω ικανοποιημένος. Είχε καταφέρει να κάνει την πρώτη του έκθεση, όμως δεν ένιωθε τίποτα από τα δυο. Τι νόημα είχε αν δεν το έβλεπαν οι δικοί του ανθρώποι. Η Καμίλ είχε αρνηθεί την πρόσκληση του και η Φρέγια τριγυρνούσε ο Θεός ξέρει που. Ο Ελάιζα και η Χόουπ είχαν προτιμήσει να περάσουν το βράδυ τους σε εκείνον τον απαίσιο βάλτο με την Χέιλι παρά μαζί του. Προσπάθησε να πείσει τον εαυτό του ότι δεν τον ένοιαζε, αλλά όσο κι αν προσπαθούσε η απόρριψη έτσουζε.

Ένας άντρας ντυμένος στα μαύρα με γυαλιά και δυο όμορφες γυναίκες να τον ακολουθούν πήγε και στάθηκε μπροστά στον πίνακα που είχε ζωγραφίσει με την Ζενεβίβ να κοιμάται στο κρεβάτι του. Αν μόνο ήξεραν την ιστορία που έκρυβε αυτός ο πίνακας...

''Είναι μια απλή αντιγραφή'' έλεγε με το ανώτερο σνομπ ύφος που είχαν συνήθως οι κριτικοί τέχνης. ''Με λίγη ατμόσφαιρα και ακόμα λιγότερη τεχνική. Αυτή η δουλεία είναι μόνο αυτοκολακευτικό ταξίδι ενός εγωμανή'' Προσπέρασε αδιάφορα τον πίνακα πίνοντας μια γουλιά από το κρασί του.

Τα λόγια του έφτασαν μέχρι τα αυτιά του Κλάους κάνοντας τον αρχαίο βρικόλακα να σφιχτεί. Σε άλλη περίπτωση θα του είχε ξεσκίσει τον λαιμό κατά μεσής του πλήθους, αλλά απόψε απλά δεν είχε την ενέργεια για να το κάνει.

Ένας άλλος βρικόλακας τον πλησίασε και στάθηκε δίπλα του αλλά ο Κλάους ήταν τόσο απορροφημένος στις σκέψεις του που δεν τον αντιλήφθηκε παρά μόνο όταν μίλησε.

''Δεν το περίμενα από εσένα να διοργανώσεις μια έκθεση χωρίς να ψυχαναγκάσεις τους κριτικούς να που ότι θέλεις''

Τα χείλη του κύρτωσαν σε ένα μικρό χαμόγελο ακούγοντας την οικεία φωνή. ''Κι εγώ δεν θα περίμενα από έναν ακαλλιέργητο να έρθει απρόσκλητος σε μια επίσημη εκδήλωση'' αντεγύρησε πειραχτικά.

''Δεν είναι του γούστου μου αλλά η κινητή σακούλα αίματος έχει δίκιο'' αποκρίθηκε ο Λούσιεν κοιτάζοντας τον κριτικό. ''Η δουλεία σου είναι αντιγραφή. Του Ντέγκα, θα έλεγα. Βέβαια, τυγχάνει να γνωρίζω πως ψυχανάγκασες τον Ντέγκα για να γίνει μέντορας σου. Πάντα πίστευα ότι το έργο του βελτιώθηκε μετά την επιρροή σου''

Ο Κλάους τον κοίταξε και χαμογέλασε. ''Επιτέλους! Κάποιος που ξέρει από τέχνη''

''Έζησα αρκετά για να μάθω να μου αρέσει... όπως και άλλα πράγματα'' Χαμήλωσε την φωνή του και έγειρε προς τον Κλάους. ''Μιας και το ανέφερα, μπορούμε σε παρακαλώ να πιούμε κάτι; Έχω κορακιάσει''