Rhythm Harmony

Princeper High

Alex pov.

Het is de eerste dag van de school, van de hoge school. Ik ben 17 jaar en heb twee beste vrienden, Christian en Ember. Christian is een zeer goede voetballer en eigenlijk ook wel iemand die alle meisjes kan krijgen. Hij heeft blonde haren en groene ogen. Ember is mijn beste vriendin sinds de kleuterschool. Ze heeft lange bruine haren en donker bruine ogen. Oh ja, ik ben Alex, Alexander Blue om precies te zijn. Ik spring uit het raam en neem mijn fiets. Op een snel tempo fiets ik naar de boom met de vijftig vogelhuisje aan hangen. Hier spreken ik en Ember af om samen naar school te fietsen. Ember staat al te wachten.
"Alex! Lang geleden!" Zegt ze vrolijk. "Hoe was je vakantie in Australië?"
"Fantastisch, en over Australië gesproken, ik heb iets voor je meegebracht!" Zeg ik enthousiast.
"Je hebt aan mij gedacht?" Vraagt ze met een hoopvolle toon. Maar ik ben te druk aan het zoeken in mijn tas om daarop te letten.
"Aha, hier is het. Alsjeblieft." Ik geef haar een dagboekachtig schrift.
"Het is prachtig." Antwoordt ze.
"Hier schrijf je alles in wat je leuk vindt." Verklaar ik. Ze glimlacht en stopt hem weg in de tas.
"Komaan, anders zijn we nog laat op school." Zegt Ember. Ik stap op en samen rijden we weg.

Christian Pov.

Ik stap uit de auto en haal een hand door mijn haar.
"Na school niet te lang hé!" Zegt mijn vader.
"Nee pap, nou doei, ik ben Alex zoeken." Mompel ik. Ik loop door de schoolpoort terwijl ik meisjes ogen op me voel branden. Ik glimlach, wetend dat ik een effect heb op meisjes en dat voelt gewoon goed. Ik loop door de gangen als ik ineens Alex zijn idiote kop zie.
"Jow, Alex!" Roep ik door de gang.
"Christian!" Roept hij terug. Als we bij elkaar zijn geven de elkaar een bro-hug.
"Waar sloeg dat op?" Vraagt een meisjes stem.
"Ember, dat noemen ze een bro-hug." Grijns ik als ik haar een high five geef. Dan zie ik ineens een melding paneel. Met zijn drieën lopen de naar het paneel toe.
"Madre Madonna, dat zijn veel regels." Mompel ik. Ember begint te lezen.
"Dingen die je niet mag doen op deze school:
•Pesten
•Uitsluiten
•Uitlachen
•Respectloos zijn
•In de verboden zone komen
•Eten in de gangen
•Muziek!!!
•Leerkrachten uitschelden.
•huiswerk te laat inleveren."
"Em, wacht eens even. Geen Muziek?!? Wat een school is dit?" Begint Alex.
"Schandalig!" Vul ik aan.
Leerlingen, gelieve naar de trofeezaal te gaan. Dank u. Klinkt het door de intercom.
"Hup. Ik wil niet te laat komen!" Grap ik. Alex lacht terwijl Jennifer haar hoofd schud. Onderweg botst Alex perongelijk tegen een meisje aan. Ze heeft blonde lange haren en groene ogen.
"Oh Sorry!" Zegt Alex terwijl hij de boeken van het meisje op raapt.
"Dankje." zegt het meisje verlegen, ze bloost zelfs.
"De naam is Alex." Zegt hij als hij zijn hand uitsteekt.
"Ik ben Jennifer." Stelt het meisje zich zelf voor.
"Een prachtige naam voor een prachtig meisje als jij." Zegt Alex nog met een knipoog. Even zie ik een jaloerse blik in Em haar ogen komen, maar al even snel is hij weg. Daarna lopen wij drieën weg.
"Damn, die meid was leuk." Zegt Alex. "Iedereen is voor jou, maar van haar blijf je af." Zegt hij met eend dreigende ondertoon.
"Rustig tijger, deal." Antwoord ik geamuseerd. Het werd eens tijd dat hij geïnteresseerd werd in iemand.
"Euh, Hallo... Ik ben Sam. Ik ben de weg kwijt, ik zoek de trofeezaal." Zegt een jongen met een bril, een nerd, maar hij lijkt wel cool.
"Hallo, Ik ben Christian en dit zijn Alex en Ember. Loop maar met ons mee, we zijn ook onderweg." Grijns ik.
"Ohh, Echt? Dankje!" Antwoordt hij. Alex geeft hem een klap op zijn schouder en samen lopen de verder. Telkens als ik een leuke meid zie passeren knipoog ik. Ik hoef er geen, maar kijken is altijd leuk.

Ember

Ik zucht en kijk Alex nog eens aan. We zijn al zo lang beste vrienden, maar dit jaar, deze zomer, voelde ik dat die gevoelens verandert waren. Dan staan we voor een blauwe deur.
"Mooi, kleur is niet verboden." Grinnikt Alex.
"Wordt eens volwassen, dit is hoger onderwijs hoor. Als je Architect wilt zijn moet je hard studeren." Zeg ik voor de grap.
"Komaan Em, maak eens lol!" Zegt hij terwijl hij een arm rond mijn schouder legt om een klapje te geven en om daarna hem er weer af te halen. Ik zucht nog een keer, inwendig dan. We openen de deur en komen in een reusachtige kamer met gigantisch veel trofeeën.
"De helft zijn er van muziekbattles? Wat zou er gebeurt zijn want de laatste is al van 10 jaar geleden." Vraagt Alex. Wij halen onze schouders op en lopen verder. Dan kucht de rector ineens. De hele groep wordt stil.
"Dank u, welkom in Princeper High, de school waar u uw studies kan afmaken. Ik zal nu het reglement met U doornemen."
Hier en daar wordt er gezucht.
"Stilte, Regel 1..." de eerste paar regels luistert iedereen aandachtig maar na tien beginnen er al mensen weg te vallen. Een uur later luisteren de nog steeds naar zijn gepraat.
"Regel nummer 234, de laatste maar ook de belangrijkste. Muziek is ten strengste verboden. Voor Iedereen. Als jullie naar al de regels luisteren, worden jullie geweldige Arbeiders." Finisht hij. Iedereen kijkt verrast op.
"Muziek is verboden?" Vraagt iemand in een opwelling.
"Wie heeft het lef om dat te vragen?" Vraagt de rector. Niemand reageert.
"Mooi, ga nu allemaal maar naar jullie klassen, maar eerst is het pauze." Dat laatste mompelt hij als de bel gaat. Opgelucht ploffen de even later neer op een bankje.
"Hij praatte, en praatte, en praatte, en praatte, en praatte, en..." begon Alex.
"Jow maat, we begrijpen het wel."
Even later staat Sam aan onze tafel.
"Mag ik erbij?" Vraagt hij.
"Tuurlijk, je hoort bij de groep!" Zeg ik enthousiast. Zo staat ook Jennifer bij ons.
"Euh.." begint ze.
"Kom er gezellig bij!" Zegt Alex.
We lachen en klinken dan de cola glazen.

Alex

Zo startte de groep, en zo zal hij blijven.