I live with the badboy

Hoofdstuk 3

>Pov Jess<

'Kun je niet gewoon één keer op de bel drukken in plaats van zes keer. Je weet wel zoals normale mensen ook doen' zucht ik geïrriteerd. Blake haalt zijn schouders verveeld op en loopt langs me heen naar binnen. Ik rol mijn ogen en sluit de deur. 'Dus wat moet er vandaag nog weg? Ik wil hier zo snel mogelijk klaar zijn' zegt Blake en hij kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan. Ik negeer hem en loop naar de woonkamer -die vol gepakt staat met dozen-. We zeggen niks en beginnen weer met dozen te slepen.

Ik zucht gefrustreerd als ik een doos probeer op te tillen. Helaas is die zo zwaar dat ik hem bijna niet omhoog krijg. Ik kijk een keer kwaad naar de doos en til hem dan met alle kracht die ik heb op. Ik strompel naar de deur en zucht een paar keer. Als ik de doos bijna laat vallen wordt hij ineens uit mijn handen gepakt. Blake heeft de doos in zijn handen, waardoor het lijkt alsof die doos niks weegt. Hij kijkt me spottend aan, 'Ik help wel even.' Ik kijk hem met open mond aan, 'Hoe dan?' Blake grijnst, 'Spieren babe.' Ik rol mijn ogen, 'Ik ben je babe niet.' 'Sorry babe' hij knipoogt en loopt dan weg. Ik zucht geïrriteerd, 'Kneus.'

'Ik ben terug!' roep ik als ik de deur achter me dichtsla. Ik hoor wat vaag gemompel terug. Ik loop naar de keuken om te kijken of Blake daar is. We hadden trek dus ben ik naar de bakker op de hoek gegaan voor broodjes. Als ik in de keuken kom zie ik Blake onderuit gezakt zitten. 'Had je niet wat beters te doen? Je zei dat je verder zou gaan' mompel ik bedenkelijk. Hij haalt zijn schouders op, 'Ik ben klaar.' 'Maar je kon toch wel eve-' Ik kijk hem verbaasd aan, 'Klaar? Wat, dat kan niet. Hoe dan?' Blake doet zijn mobiel terug in zijn broekzak en kijkt me aan. 'Ik was lui dus heb ik voor hulp gebeld.' Ik trek mijn wenkbrauw op, 'Wie?' Op dat moment hoor ik voetstappen achte me en zie ik Jacob staan. Ik draai me terug naar Blake, 'Serieus, Jacob?' Blake haalt zijn schouders op. 'Het is Jake, en ja serieus' reageert Jake. Ik rol mijn ogen, 'Prima, Jake' zucht ik verveeld. Ik zet het tasje met broodjes op de tafel. 'Ik ga even kijken of echt alles weg ik' mompel ik en ik loop naar boven.

>Pov Blake<

'Dus waarom zei je nou eigenlijk dat Jess bij jou kan wonen?' vraagt Jake voor hij een hap van een broodje neemt. Ik haal mijn schouders op, 'Om haar te irriteren. Ze mag me niet.' Jake schudt grinnikend zijn hoofd, 'Je bent soms zo'n idioot hè.' Ik haal mijn schouders op, 'Daarom zijn we vrienden. Twee idioten samen is perfect' reageer ik grijnzend. 'Maar neem je haar vandaag ook mee?' vraagt Jake weer serieus. 'Ik kan haar moeilijk hier laten. Ze heeft geen spullen meer' mompel ik.

Jess komt de keuken weer ingelopen en ploft op een stoel, 'Alles is weg' mompelt ze. Ik rol mijn ogen, 'Dat had ik je ook wel kunnen vertellen honey.' Ze zendt me een geïrriteerde blik waarop ik grijns. 'Mooi, dan kunnen we gaan' zucht ik en ik sta op. 'Ga maar vast naar buiten, ik kom er zo aan' mompel Jess. Ik knik en zonder iets te zeggen lopen Jake en ik naar buiten.

'Hoelang blijft ze nog binnen' zucht ik geïrriteerd. Jake haalt zijn schouders op en steekt een sigaret op. Hij steekt het pakje naar me uit maar ik schud mijn hoofd. Jake weet dat ik niet rook maar hij blijft het aanbieden. Hij blaast de rook uit en staart verveeld voor zich uit. 'Je hebt eigenlijk wel geluk hiermee' mompelt Jake ineens. Ik kijk hem fronsend aan. 'Nou, het is Jess. Het had ook een lelijk persoon kunnen zijn' legt hij uit. 'Dan had ik het niet eens aangeboden' grinnik ik. 'In dat geval heb ik inderdaad geluk met Jess. Dit kan nog leuk worden' vervolg ik grijnzend. Jake kijkt me lachend aan, 'Dat is mijn Blake.' Ik rol grijnzend mijn ogen.

'Jess!' Duurt het nog lang!' roep ik geïrriteerd. 'Kop dicht' gromt Jess die net naar buiten komt lopen. Ze doet de deur op slot en loopt naar ons toe. 'Ik moet sowieso nog naar die mensen die het hebben gekocht. Voor de sleutels' zucht ze. Ik rol mijn ogen, 'Waar wonen ze?' 'Een paar straten verderop' reageert ze en ze stapt in. Jake gooit zijn sigaret op de grond en gaat erop staan voor hij ook instapt. Ik stap ook in en start de auto.

Ik parkeer de auto in de garage en stap meteen uit. Na een uur zijn we dan eindelijk thuis. We moesten nog naar die mensen van het nieuwe huis en toen moest ik Jake nog afzetten. Ik open de kofferbak en haal de laatste doos eruit. Ik doe de deur dicht en doe de auto op slot. Jess loopt achter me aan naar binnen. Ik loop stug door en kijk niet achter me of Jess er nog loopt.

Ik loop regelrecht naar Jess' kamer. Ik zet de doos naast het bed en kijk tevreden rond. Ik kijk even naar Jess die verwonderd om zich heen kijkt. Ik grinnik, iedereen heeft altijd dezelfde reactie. 'Niet kwijlen hè?' zeg ik voor ik wegloop. Als ik langs Jess loop knipoog ik en dan loop ik grijnzend naar beneden.

Ik zit nog maar even op de bank als ik een klap hoor waarna ik Jess hoor vloeken. Ik frons en sta zuchtend op. Ik loop terug naar boven en loop door naar haar kamer. Ik sta grijnzend in de deuropening als ik Jess springend zie grijpen naar haar knie. 'Gaat het goed lieverd?' vraag ik nog steeds grijnzend. 'Kop dicht Blake' gromt ze. Ik steek onschuldig mijn handen in de lucht, 'Het spijt me heel erg Jess' grinnik ik. Ze geeft me een hatelijke blik en gaat dan op het bed zitten. 'Verdomme' mompelt ze als ze naar haar knie kijkt. Ik kijk verbaasd naar haar blauwe knie en ga naast haar zitten. 'Hoe krijg je dit voor elkaar?' vraag ik verbaasd en ik bestudeer Jess' knie. Ik kijk haar even aan en zie dat ze op haar lip bijt, 'Tegen het bureau aan gelopen' mompelt ze. Ik probeer mijn lach in te houden maar dat mislukt.

Jess kijkt me beledigd aan als ik eindelijk gestopt ben met lachen. 'Je bent zo dom hè' grinnik ik. 'Ga maar weer weg als je niks nuttigs kan doen' bromt Jess. Ze probeert te staan maar valt direct weer op het bed met haar gezicht vertrokken van de pijn. 'Prince charming helpt je wel even naar beneden want we gaan eten' grijns ik. Jess kijkt me vragend aan terwijl ik opsta. Ik til haar zonder enige moeite op in bride-style en loop naar beneden. 'Goh, je kan dus toch aardig zijn' mompelt ze verbaasd. 'Altijd lieverd' grijns ik.

------------------
Nogal een saai stuk ik weet het, maar er komt meer, I promise.