İkinci Bahar - Kadın Serisi (I)

7. Bölüm''Acılarda,Sevinçler kadar Olgunlaştırır İnsanları...''

Merhaba küçük ailem:) Nasılsınız? Bahar ve Derdem'le geldik... İnşallah sizlerde okurken benim yazdığım kadar zevk alırsınız...Medyaya koyduğum şarkıyla dinlemenizi tavsiye ederim.

Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyor olacağım...Keyifli okumalar... :)

7.Bölüm ''Acılarda ,Sevinçler Kadar Olgunlaştırır İnsanı...''

''Bence seni ben almalıyım koynuma... Seni ancak ben keserim...''

Duyduğum sesle irkilip arkama döndüm. Neden şaşırıyordum ki?

Murat Erdem Mirza...

Her zaman ki gibi kara gözleri kısmış gülümsüyor mu yoksa size hatta yedi ceddinize sövüyor mu anlamadığınız bir şekilde bakıyordu ya işte o zamanlarda yine eski Bahar oluyor bir yanım onun arkasına sığınmak bir yanımsa deli gibi kaçmak istiyordu. Ahmet gözleri irileşmiş ama hala kuyruğunu dik tutarak bakmıyor muydu?

Bir bilse bu adamın öfkesinin nasıl gözleri gibi kara olduğunu.

Bir bilse sevdiği insanlar söz konusu olduğunda gözünün hiçbir şeyi görmediğini...

''Bakıyorum da çoktan bulmuşsun zaten Bahar'cım partnerini...söyleseydin sıraya-'' Daha cümlesi bitmeden yüzüne inen yumrukla çoktan burnu kanamaya başlamış eliyle burnunu kapamıştı. Zaten olacakları az çok bildiğimden kenara çekildim ve Murat konuşuncaya kadar sessizliğimi korudum.

Yerde debelenerek geriye giden Ahmet'e doğru ilerleyip parmağını salladı.

''Lan nasıl bir şerefsizsin...Kızların var senin...Kız babasısın sen. Allah'tan da mı korkun yok haysiyetsiz piç. Döner dolaşır yaptığım hatalar sevdiklerimi bulur da demeyecek kadar mı kitapsızsın sen...Karın var lan senin... Adam mısın? Olmasa ne yazar karın,kızın... Yakışır mı ben adamım diyene yaptıkların,söylediklerin...'' Üzerine yürümeye başlayacakken kolunu tuttum.

Kaşınıyordum kesinlikle bende alacaktım ağzımın payını ama en azından bu pisliğin kanı bulaşmasın ellerine be Murat...

''Yapma...boş ver...Böyleleri ...'' Derken yüzümü Ahmet'e çevirip tiksintiyle yüzümü buruşturdum.

''Konuşmaya bile değmez...'' Yerdeki adam ölmeye yeminli gibi konuştukça elimin altında kolunda ki kaslar sertleşiyordu Murat'ın.

''Bak iyi bilir bizim gibileri ne de olsa bizden biriyle evliydi. Peki ,bu adamın benden iyi olan neyi var ki tadına o bakıyor?'' Tam üstüne atlayacakken kızların sesini duyduk ve bu sefer ben gerildim.

''Hemen,hemen siktir olup gidiyorsun ve seni bir kez daha burayı bırak,yakınlarda bile görürsem yemin ederim aleme film ederim.''

Ayağa kalkıp cebinden bir mendil çıkardı ve burnuna tuttu. Ağzını açtı ama Murat'ın bakışlarında ne gördüyse vazgeçip arkasını dönüp gitti. Kızlar çoktan yanımıza geldiklerinde hayatımda görebileceğim en ilginç adam olmaya tekrar ve tekrar beni şaşırtmaya devam eden bir Erdem Mirza vardı yine karşımda.

Hangisisin sen Murat mı Erdem mi diye düşünürken Murat çoktan kızlarının boyuna gelmiş yere diz çökmüş kızlarla konuşuyordu.Güneş her zaman ki bıcır bıcırlığıyla konuşmaya başlamıştı.

''Derdem...'' Gözlerimi ayırıp baktım,o yaz geldi aklıma... Tüm o arkasından koşup büyüyünce 'benimle evlenir misin Derdem' dediğim anılar peşi sıra gelirken biraz utanç biraz sıkılmışlıkla yerimde kıpırdandım. Gözleri ben buldu. Bu adam gülümsediğinde kara gözleri öyle güzel bakıyordu ki...

Başımı iki yana salladım. Hatice teyze bize seslendi. ''Hadi taze börek yaptım gelin...'' Kızlar çoktan yolu yarılamıştı bile. Yanımda yürüyen adama nasıl anlatacağımı bilmediğimden döndüm ve bir çırpıda konuştum...