Si Promdi made at Si State side

Chapter 41

Writing this with corned beef on my mind. lol!

Basang-basa sa ulan

Walang masisilungan

At walang malalapitan

Sana may luha pa akong mailuluha

At nang mabawasan ang aking kalungkutan..

That was the song that her mind kept on playing habang nakatingala at hinahayang lunurin ng tubig ang luha sa mga mata nya. Tubig na galing sa tabong binutas nya ang pwet para may shower sya. Bakit nya binutas? Because she badly need a shower to drown this feeling. At uso yun sa mga pelikula. Walling sa may shower wall habang hinahayang mabasa ng tubig galing sa shower head. But since she doesn't have a shower head, naging mapamaraan sya. Aside sa binutas niyang tabo, naglagay din sya ng timba na puno ng tubig saka inilapit sa kanya.

Wallin na may kasama pang impit na hagulgul habang ibinabaling ang ulo slowly from left to right. Nakataas naman ang isang kamay. Hindi naman kasi aangat ang tabo ng hindi nya ginagamit ang kamay, di ba? Ang kaso nga lang nilamig at nangalay na sya sa ginagawa. Idagdag pang nakakapagod ang ginawa niyang paulit-ulit na salok ng tubig. Hay, tama na nga itong kalokohan nya. Mapopolmunya sya sa trabaho nya eh. Tsk tsk tsk..

Nagsusuot na sya ng panty nya ng may bigla nalang nambatok sa kanya.

''Agay anti!'' -aray anti-

''Giunsa mani nimong kabo? Ikaw ba, pirti jud na imong mga kabuang! Unsa akong gamiton karon maligo?'' -anong ginawa mo dito sa tabo? ikaw talaga, puro ka kalokohan! anong gagamitin kung tabo ngayon?- Nakapameywang na wika nito sa kanya.

''May nakita po akong plastik na bowl doon sa kusina, te.'' sagot nya dito habang itinuloy nag naantalang pagsusuot ng damit. She glared at her pa muna bago sya kinutusan once more at nagmartsang pabalik sa banyo.

When she was all ready, she picked up the picture on their side table.

''Good morning my love! Enjoy mo ang himpapawid at tawag ka when you arrive, ok?'' parang timang na wika nya.

Alam niyang nakaalis na ito kanina pa. Kahit kasi di nya ito inihatid sa airport ay dumaan pa muna ito sa kwarto nila kanina. Nagtulog-tulogan nga lang sya.

''Mukhang ang sayo mo ah.'' puna noong pinsan ni Nate. Dumaan kasi sya sa kusina para sana kumuha ng isang pirasong tinapay bago umalis.

Limang pares ata ng mga mata ang napako sa kanya. Kunot-noo namang napatingin sya sa mga ito bago lumapit sa lolo ni Nate.

''Good morning lolo!'' she said a little to loud.

Kunot-noong napatingin ito sa kanya bago nagsalita.

''Ihatid nyo sya sa eskwelahan.'' utos nito sa isa sa mga pinsan.

''I'm done. C'mon, i'll take you to school.'' Wika noong famous car racing na pinsan ni Nate.

''Naku wag na. Nakakahiya naman sayo. At saka malapit lang naman ang skwelahan dito.'' nakangiting pagtangi nya sa offer nito.

''Let him take you to school.'' may authority na wika ng don. Kaya wala na syang nagawa kungdi ang sumunod nalang dito.

''Fasten up your seat belt baby. Cause you are about to have the best ride of your life.'' wika nito noong makaupo na sya sa upuan ng kotse nito.

She was clueless for a minue before finally realizing what he meant. Her thirty minute travel time became thirteen minutes! Halos maiwan nya ang kanyang kaluluwa sa bawat liko nito. And she also think that she damaged her vocal cords kakasigaw niya. Ilang beses ba sila sa palagay nya ay kamuntik ng mabangga. But everytime she thinks they'd collide, lagi nitong naiiwasan iyon. Infairness, magaling nga talaga ang loko-loko.

''You're crying.'' wika nito na ipinagtaka nya.

''Go ahead. Take your time. I'll be outside.'' iyon lang ang sinabi nito bago sya iniwan.

Naguguluhan man, she just stayed inside the car and did not bother wiping her tears. Yeah, maybe she needed this.