No Control/Over Again ~ Larry Stylinson

~ OO1 ~

Harry Styles.

Kreunend van de pijn open ik mijn ogen. Tot mijn verbazing lig ik in een bed. Mijn ogen glijden als vanzelf naar de plek van Louis, leeg... Mijn maag draaide zich om wetend dat hij waarschijnlijk al beneden zat. Mijn save heaven was weg het was een hel hier. Tranen gleden als vanzelf over mijn wangen terwijl ik de grote paarse vlekken op mijn arm bekeek.

Langer wachten was geen optie ik moest toch ooit naar beneden komen. Een sweater trok ik over mijn hoofd terwijl ik mijn broek ophees. Pijn dat is alles wat ik voelde. Stapje voor stapje ging ik richting beneden maar ik liet al mijn ingehouden adem naar buiten vloeien toen ik geen teken van Louis zag tegelijkertijd een tikkeltje bezorgd over waar hij kon zijn.

Voorzichtig plaatste ik mezelf op de bank terwijl ik een kop thee in mijn handen gedrukt heb. De tv speelt zachtjes op de achtergrond terwijl ik voor me uit blijf staren. Wat deed ik hier eigenlijk nog? Waarom was ik hier? Waarom blijf ik in het huis wonen van de jongen die me zoveel pijn doet. Ik bleef zo maar meer en meer piekeren terwijl ik op alle vragen het antwoord al wist. Ik houd van Louis. Ondanks alles wat hij me aan doet houd ik van hem omdat we altijd samen een zijn geweest.

Mijn net gedroogde tranen lijken weer als watervallen naar beneden te stromen terwijl zachte snikken mijn mond verlieten. Gelukkig was Louis er niet want als je ging huilen dan kon je een goede klap verwachten. Mijn ogen gleden even door de woonkamer heen ze bleven dan ook onmiddellijk hangen op het lijstje op de open haard. Langzaam stond ik op het dekentje viel van mijn schoot terwijl ik de kop thee op het tafeltje plaatste. Mijn voeten brachten me tot stilstand net voor de open haard en mijn handen grepen het fotolijstje beet. Hij was prachtig...

Een traan drupte op de foto maar woest veegde ik hem weg. Ik had mijn lippen op zijn wang terwijl hij met zijn vinger naar me wees. Het lijstje drukte ik stevig tegen me aan niet van plan het los te laten maar zodra de tussendeur met een klap openvliegt laat ik het lijstje van schrik uit mijn handen vallen. ,,Harry!'' De woeste stem van Louis schreeuwde door het huis. Ik wist wat er komen ging..

,,Luister naar me Harry! Verdomme wat deed je met dat lijstje?'' Een piep verliet mijn mond al had ik daar gelijk spijt van. Een klap kreeg ik tegen mijn rug een gil verliet mijn mond van schrik toen ik ineen zakte tussen de glasscherven van het fotolijstje. ,,Het spijt me!'' Mijn ogen vonden die van Louis. Hoewel het even leek alsof hij spijt had veranderde zijn ogen meteen weer in vuur. ,,Het spijt me zo Louis! Vergeef het me!''

Louis keek me betwijfeld aan maar gaf me toen een harde trap tegen mijn benen. Alweer verliet een klein gilletje mijn mond. ,,Ik ben naar Niall." nog een laatste trap ontving ik tegen mijn rug voor hij naar de gang liep waar hij de voordeur met een klap achter zich dicht smeet. Snikkend van de pijn lag ik tussen de glasscherven. Bloed druppelde uit de snee die het glas in mijn arm gemaakt had maar het deed me niets. Het voelde alsof het zo hoorde. Ik verdiende alle pijn van de wereld en die ontdekking deed me ontzettend veel pijn.

Opstaan was moeilijk maar met alle kracht die ik had kreeg ik het toch voor elkaar. Ik strompelde naar de keuken om daar mijn arm te verbinden snel zocht ik nog naar de veger en blik wetend dat hij me weer pijn zou doen als het er straks nog lag.

Nadat ik alles had opgeruimd zat ik trillend op de bank mijn thee was koud en Louis was naar Niall. Het zou me niets moeten schelen want hij was er niet hij kon me geen pijn meer doen. Maar het deed pijn misschien was hij op dit moment wel heel vrolijk en blij. Misschien zaten zijn lippen die altijd op die van mij gezeten hadden nu wel op die van Niall? Een rilling trok over mijn rug de gedachte eraan alleen al. Een zucht verliet mijn mond ik moest alles ook maar uit mijn hoofd zetten Louis haatte me, maar ik snapte niet waarom hij dan nog bij me was. Om me pijn te doen?

Ik besloot maar even naar Liam te gaan een goede vriend van mij, maar eerst moest ik mezelf maar eens opfrissen, ik kon mezelf zo toch niet vertonen. Gelukkig wist Liam niets van de situatie hij zou me hier weghalen terwijl alles hier nog zo vertrouwd voelt ondanks alle pijn die Louis mij bezorgd. Stilletjes liep ik de trap op.

In mijn kamer trok ik een grote warme sweater aan en een skinny jeans terwijl piepjes mijn mond verlieten van de pijn. Ik moest zorgen dat Liam me niet zou aanraken dan zou ik laten zien dat ik pijn had. Zuchtend greep ik mijn laatste spullen bij een voordat ik richting de voordeur liep.

Eenmaal in mijn auto reed ik op snelheid richting Liam. Met mijn hand klopte ik op de deur maar ook dat zorgde ervoor dat een pijnkreet mijn mond verliet. De deur vloog met een knal open ,,Hazza!'' nog voor ik het had kunnen tegenhouden vloog Liam me om de nek. ,,Li!'' Mijn tranen van de pijn probeerde ik zo hard mogelijk in te houden hij mocht echt niks doorhebben!

In de woonkamer nam ik plaats op de bank terwijl Liam zich in de keuken had teruggetrokken om Kaneel thee te maken mijn lievelings en toevallig ook de zijne. ,,Praat me bij hazza! Ik heb je zolang niet meer gezien!'' Vrolijk zet Liam de kopjes thee op tafel terwijl ik aan mijn shirt friemel ,,natuurlijk heb je me lang niet gezien ik moest mijn gezicht verbergen van de blauwe en zelfs paarse vlekken.'' ,,Ja Sorry, ik had het nogal druk ik wilde al veel eerder langskomen!'' ,,Dat is je geraden ook!'' een oprechte glimlach trok over mijn gezicht Liam was een geweldige vriend. Het is alleen zo jammer dat ik het hem niet kan zeggen.

We hebben nog veel gepraat als mijn ogen op de klok belanden en al snel worden ze groot ,,Shit is het al zo laat?'' Paniek neemt mijn lichaam over terwijl ik al op zoek ben naar mijn jas. ,,Heb je haast Styles? Je mag best blijven slapen hoor!'' Ik twijfel even als ik het doe kan Louis me geen pijn meer doen maar dan is het morgen erger. ,,Misschien een andere keer ik moet echt terug! Sorry Mate!'' ,,Geen probleem als je maar snel weer iets van je laat horen!'' Lachend knik ik waarna ik hem nog een voorzichtige knuffel geef. ,,Doei Li!'' ,,Doei!'' Hij zwaait nog even terwijl ik in mijn auto stap en wegrijd.

Eenmaal bij ons huis aangekomen brand er vol op licht. ,,Fuck.'' Ik geef nog een trap tegen een steentje voor ik zo stilletjes mogelijk richting de deur ga. Angst vloeit al razend door mijn lichaam terwijl ik mijn sleutel nog niet eens in het slot gestoken heb. Mijn hand trilt maar de kans om mijn sleutel erin te doen krijg ik niet eens meer de deur vliegt open en aan mijn haar word ik naar binnen getrokken de deur knalt net zo hard dicht als dat mijn rug tegen de muur knalt. Een kreet van de pijn verlaat mijn mond terwijl Louis me woedend aankijkt.

,,Waar was je!'' Woedend drukt hij me nog harder tegen de muur. ,,Je doet me pijn Lou.'' het was slechts een fluistering maar het was hard genoeg om een klap tegen mijn wang aan te krijgen. ,,Dat was mijn verdomme vraag niet! Waar was je !'' ik slik ,,Ik was blij Liam.'' Vrijwel direct werden zijn ogen groter. ,,Je was bij een jongen? Een verdomme Jongen? Ga je vreemd!'' Hij schreeuwt het uit terwijl een aantal klappen mijn maag en heup raken. Hij slaat erop los terwijl ik alleen maar kan huilen. ,,Ik ga niet vreemd! ik hou alleen van jou!'' hij doet me zoveel pijn maar het was waar Ik hield alleen van Louis Ondanks alles wat hij me heeft aangedaan.

Hij liet me los en vrijwel direct viel ik als een lappenpop op de grond ik rolde mezelf op als een balletje terwijl Louis de trap opging. ,,Slaaplekker.'' Het licht ging uit terwijl ik snikkend op de grond lag. Mijn leven was een officiële hel.

~

Zo dit is me nog eens een begin zeg jeetje!

Ik knal er meteen 1423 woorden in hihih!

In iedergeval ik hoop dat je dit hoofdstuk leuk vond en me laat weten wat je ervan vind.

All The Love N.