Ang gago kong beastfriend

Chapter 25.

Fuck. Feeling ko mababaliw ako sa kakaisip. Fuck!

I dialed his number pero hindi niya na sinasagot. Gusto ko siyang puntahan but It's almost midnight at delikado na sa labas.

Fuck.

Mababaliw ako.

May problema kami ni Anton.

Tangina mamamatay ako sa stresss!

Anong nagawa ko!

Hanggat sa mag-alas singko ay hindi ako nakatulog. I drank three coffees to keep myself awake. Shit. Iba talaga epekto ni Anton sakin! Imagine I did not sleep? Because of him? I just fucking cried all night!

Nang mag 5:30 ay naligo ako at nagbihis. I waited until 6:20 pero 6:30 na ay wala padin siya. Maybe he slept late. Naiyak na naman ako. Iniisip ko padin kung ano yung nagawa kong mali. Wala naman siguro. Wala naman talaga! WALA! Mababaliw na ako kakaisip!

6:50 na ay wala padin siya. I decided to go to school by myself. Ngayon nalang ako ulit pumunta ng school mag-isa. Fuck. Hanggang sa kalye ay naiiyak ako.

Tangina Via! Wag mong hayaang kay Anton lang umikot ang mundo mo! Via! Wag ka masyadong mainlove!

Late ako ng 20 minutes sa first class. Wala 'don si Anton.... At Coleen.

"Uy. Bakit ka late? Good morning!" Pambungad ni Carlo pagkaupo ko sa tabi niya.

"Si Anton ba pumasok? Si Coleen? Nasan siya?" Nagaalalang tanong 'ko.

Baka mamaya magkasama sila... Baka mamaya... Fuck Via! Wag kang tamang hinala! Tangina!

"Si Anton hindi pa pumapasok.. Si Coleen, she went out hindi pa bumabalik."

Hindi ko gusto yung nararamdaman ko. I felt something.. Bad. Very bad.

I flooded Anton with calls and messages. No reply. Fuck. Hindi siya nakapag quiz sa physics! 50 items pa naman iyon!

Umabot ng lunch time nang walang Coleen at Anton ang nagpakita sa klase. Andon ang bag ni Coleen sa upuan niya pero nasaan naman kaya siya? Tangina!

"Where's Anton?" Tanong ni Zara sakin. Nasa classroom lang ako ngayon nagaabang. I havent eaten anything today yet. Fuck.

"Ewan... Hindi ko macontact." Naiiyak na naman ako pero ayoko ipakita sa mga kaibigan ko na ganito ako.

"What?" Nagreact si Sasha. "Nagaway ba kayo? Misunderstanding?"

"B-bigla siyang naging cold sa akin. T-tapos hindi nagrereply sa text ko. T-t-tapos—...." Naluha na ako ng tuluyan.

Last time na naging ganito ako ka-fragile ay nung namatay si Papa. Ngayon lang ako ulit naging iyakin at weak. Kay Anton lang.

"Oh my god! Nadala si Coleen Dimaandal sa ER!" Napatingin ako sa classmate ko na nagpapanic.

"What? Sino daw kasama? Anong nangyari?" Nagreact ang aming President sa klase.

"Inatake ng hika daw.. Oh my god!" Anang classmate ko.

Agad akong kinutuban na kasama siya ni Anton.

Nagexcuse ako sa mga kasama ko. Dinala ko ang bag ko at umalis. Fuck. Bakit ba hindi ni Anton pinapansin yung phone niya?

Dumiretso ako sa University hospital. Tinanong ko sa nurse kung saan ang room ni Coleen at buti naman ay sinabi niya agad sa akin.

Pagdating ng 6th floor ay biglang bumilis ang tibok ng puso 'ko. I slowly opened the door and....

Fuck.

Anton's holding Coleen's nebulizer. Magkatabi sila sa hospital bed pero nakaupo lang si Anton.

Napalingon agad sa akin si Coleen at Anton nang maisara ko ang pinto. Both of them looked shock na parang may ginawa silang kabalbalan bago ako pumasok.

I don't know what to say.

"Olivia..." Ani Anton nang hindi parin binibitawan yung nebulizer.

Naiiyak ako. Hindi ko alam kung bakit. Fuck. Sobrang nagaalala ako sakanya. Sobra akong naiyak. Sobra akong nasaktan dahil lang sa simpleng pagiging cold niya. Hindi ako nakatulog kakaisip kung anong nagawa kong masama. Kung bakit bigla siyang naging ganon. Kung bakit hindi niya ako sinundo.

Tapos yun pala may iba siyang inaalagaan. I get that Coleen's sick and she needs help. Pero hindi ba pwedeng itext man lang ako ni Anton? Para aware ako?

"Olivia bakit ka nandito?"

Those words hurt like fuck. Tangina.

"You should have texted me na andito ka lang pala! Sa loob ng limang daang text at dalawampung tawag ko, sana man lang nagreply ka ng kahit tuldok para alam kong safe ka!" Nanikip ang dibdib 'ko at nagbara ang lalamunan ko. Ang dami ko pang gusto sabihin pero umuurong yung dila 'ko.

"Via lowbat ako. How could—"

"Kailan mo pa nirason yan sakin? Para saan yang powerbank at charger mo?"

"Mamaya tayo mag-usap. 'Wag kang mageskandali dito Olivia."

"Sure. Sige. Alis na ako. Text ka nalang kung tayo paba."

Paglabas ng kwarto ay bumuhos ang luha 'ko. Ang sakit. Ngayon na lang ako ulit nasaktan ng ganito! Ang sakit! Tangina! Ang babaw kong tao!

Dahan dahan akong naglakad palayo.. Hoping that he would follow me pero wala. Ni-anino ay hindi ko namataan.