Lecquares Academy

Real: Seven

                       ZAMIRA

"Princess Zamira"

"Princess Zamira."

Nyeta, ano ba 'yon? Ingay! Istorbo talaga? Agad na binuksan ko ang mata ko para hanapin kung sino man ang kung makatawag sakin akala mo load, unlimited.

"Princess Zamira."

White Paints of walls, white floorings, blue infinity signs, white everywhere, and it's kinda familiar to me, para kasing nakita ko na to dati somewhere, kaso hindi ko naman matandaan kung saan, ito nanaman ako sa hindi ko alam kung saan at hindi ko matandaan thing. Tinignan ko ang suot ko, naka pantulog ako, as far as i remember, ito rin and suot ko bago ako matulog, so it's a dream? Teka pwede ba 'yon? Aware ako na nanaginip ako? This is the first time.

"Princess Zamira."

Mabilis na tumingin ako sa gilid ng marinig ko nanaman ang boses na ng babae na tumatawag sa pangalan ko, bahagyang nanlaki naman ang mata ko ng makita ko sya, para kasing hawig sya sakin, pinakatitigan ko pa sya ng maigi para makasigurado, hindi ko naman sya kamukhang kamukha, medyo hawig lang naman.

Tinignan ko pa yung suot nya tska ko tinignan yung damit ko.

"Princess Zamira."

"Who are you? And where the hell am i right now?" Dali dali ako'ng tumayo at naghanap ng pinto, sandali ko syang tinignan muli, hindi sya gumagalaw at nakatingin habang nakangiti lang sakin, kaya naman tumigil na ako sa ginagawa ko.

Bakit hindi naman sya gumagalaw? Nakangiti pa? Adik ba ang babae na 'to? Baka galing sa mental? Shut up Zamira, ikaw yata ang nababaliw.

"Princess Zamira."

"Why do you keep on calling me princess?"

Ngumiti naman sya "It's my pleasure to see you, I'm Marianne one of the Fearsome. " Sabi nya at nagbow pa.

Kunot noo akong tumango, pero hindi pa rin kumbinsido sa mga sinasabi nya, fearsome? Ano yon? Girl band? Models? Actress? Never heard of that before.

"Hindi kita kilala, nasaan ako? Ibalik mo ako sa mundo namin." Pirming sabi ko, at umupo sa harap nya.

Ngumiti lang sya bilang sagot, panay ba talaga pag ngiti ang gagawin nya sa buhay nya?

"Mahilig ka ba talaga'ng ngumiti? Tska bakit Prinsesa ang tawag mo sakin? You're right, i'm Zamira, pero walang princess sa name ko, Zamira Woodswen is my whole name, that's it, okay." Mahabang paliwanag ko.

Kaso ngumiti nanaman sya, mukhang enjoy na enjoy sya sa mga sinasabi ko ha, yung totoo? Mukha ba talaga akong clown kaya ngiti sya ng ngiti pag nagsasalita ako?

"So wala ka talagang balak mag salita miss Marianne?" Kunot noo na tanong ko sa wirdo na 'to. 

"Alam namin na kahit paano ay may naaalala ka na sa nakaraan mo."

"Anong nakaraan ka dyan? Luka ka ba? Alam mo kung wala ka talagang magawa pakamatay ka nalang, wag mo ko idamay dyan." At inilihis ang tingin, pero wala naman kasi talagang ibang laman ang kwarto na 'to, lakas maka illusion, hindi ko alam kung maliit lang ba 'to o malaki, kasi wala naman ibang kulay na mag didistinguish kung meron man.

"We are the responsible for your dreams and unexplainable thoughts this past few days. Ibinabalik namin unti unti ang mga memorya mo."

Napatingin naman ako sakanya. Mukha naman na seryoso sya sa sinasabi nya, kaya naman makuha na nya talaga ng tuluyan ang atensyon ko dahil don. "Kayo ang dahilan ng mga yon? Bakit nyo ginawa yon? Wala akong maalala na may ganon klase ng event sa buhay ko."