My Naughty Boastful Boss (Freezell #2) [PUBLISHED UNDER PSICOM]

Thirty-five

"Eirin is already in our custody and she's fine, as well as your grandson—Axel. The girls named Audrey and Delia are now in jail, and also the guy named Ryan."

"And?"

"And the girl named Nina, she's dead. But, Madam, the bullet found in her skull doesn't belong to any of our snipers."

"It's mine." nagulat kami ng biglang may sumulpot.

"D–Denelle?" saad ko.

"Of course it's me. Mawawala ba naman ako sa eksena?"

"What did you just say, Ma'am? The bullet was yours?" asked the man in suit.

"I was there. Actually kinuntsaba rin ako ni Nina since nalaman niya na ako ang ex-girlfriend ni Vience na minahal niya nang sobra but she was wrong, I'm not that evil. Sinabi ko sa kaniya na huwag niyang babanggitin na kakuntsaba niya ako at sumunod naman ang gaga. After she aimed the gun at Axel's head, doon na ako naalerto. Kahit naman naiinis ako sa kabibohan ng batang 'yon, I don't want him to die kaya't ipinutok ko na ang baril kay Nina. Well, I'm not sorry. She deserves it. Denley already suffers a lot in jail kahit wala naman siyang alam. Oo at kagagawan ko rin na pinakulong ko ang kapatid ko since utos 'yon ng gagang si Nina. Of course ginawa ko, para magtiwala siya sa 'kin at malaman ko ang mga plano niya."

"K–kaya ba ipinipilit mo ang sarili mo kina Vience at Axel?" tanong ko.

"Of course yes! Alam ko lahat ng plano niya kaya dumidikit ako sa mag-ama mo para kahit paano ay maprotektahan ko sila. Kabayaran na rin sa nangyaring aksidente mo dahil alam kong malaki ang kasalanan ko. I only pretended that I wasn't sorry for Nina not to doubt me."

She was not really that bad after all, pero iba na ang Denelle na kaharap namin ngayon—she was like a tigress and not the angel type anymore.

"So everything's clear now, pwede na ba akong magpakulong?" Nagulat kami sa sunod na itinuran ni Denelle dahil kasabay nito ay ang pagsulpot ng tatlong pulis.

"Why?"

"I need to pay the crime of killing that psychotic creature," saad nito, saka na nagpatiuna sa pag-alis.

Ilang oras na kaming naghihintay nang lumabas ang doctor na nag-oopera kay Ayce.

"Doc, how's my son?" kalmadong tanong ni Ate Aiyell.

"He's now fine and away from danger. Any moment by now ay gigising na siya dahil daplis lang naman ang natamo niya," nakangiting wika ng doktor na tila ikinabunot ng tinik sa dibdib namin.

"Doc, i–iyong isa pong pasyente?" nag-aalinlangan kong tanong.

"I don't know if he can survive. As what Doctor Medriano told me a while ago, may tinamaan na artery ang pasyente. Malapit kasi sa puso niya ang tama ng bala."

Tila naman ako nanlumo sa narinig ko.

***

"Did I just see Daddy moved his fingers?" Napabalik ako sa reyalidad nang magsalita si Axel.

"How can Daddy move his fingers when he's in a deep sleep, baby?"

"Maybe I was just imagining things," he said, saka itinuloy ang pagkain ng eggnog.

"Baby, do you want to go home na ba?" tanong ko.

"No, Momma Girlfriend. Tita Eirin told me she's going to visit Daddy today with tito Luis," sagot nito at ipinagpatuloy ang pagkain.

For the past six months, madalas ay hindi ko nakakasama si Axel dahil sa pagbabantay ko kay Vience. Madalas ay pinakikiusapan ko lang si Luis na siya munang tumingin kay Axel kahit na alam kong busy rin siya sa pag-aalaga kay Eirin dahil sa dami ng dinanas nito kay Nina. Ipinasok pa niya si Eirin sa isang private mental institution dahil madalas ay sumisigaw ito at umiiyak habang tulog.