Once mine, Always mine [SOON TO BE PUBLISHED]

Chapter 7

🍁Enjoy Reading🍁

Chapter 7

We are together and taking our lunch in the most exclusive restaurant here in QC.

I just left no choice to this man, hindi naman dahil natitinag ako sa pagbabanta niya kaya ako sumama sa kanya ngayon, naisip ko lang na ayoko ng gulo at issues sa loob ng kompanya kaya tahimik nalang akong pumayag sa lunch naming ito.

Tahimik akong napabuga ng hangin habang napapasulyap sa kanya. Nothing's has changed to his features. Aminado ako na mas gumwapo pa ito sa mga mata ko ngayon.

Kenneth really enjoying his foods, while me, not! I'm just like playing my foods with my fork.

"You don't want the foods I order, C'anne?" I immediately remove my stare to his face.

"I like it. Pero busog pa ako." I plainly answer him.

"Hindi ka mabubusog sa pagtitig molang lagi saakin." He smirk na ikinataas naman agad ng kilay ko.

"Feelingero!" I rolled my eyes.

Umiling-iling ito habang tumusok ng beef steak at inilapit sa aking bibig. "Eat."

"Hey. A-Ayoko." Sabi ko saka tinabig ang kamay niya.

"You take it or I'll kiss you?"

"Ayoko nga. Ang kulit mo."

"One."

What the, ako binibilangan niya? "Busog nga sabi ako."

"Eat or I'll kiss you right now. Choose?" Sabi nito sa nagbabanta na tono.

"Bwisit!" Mahinang mura ko sa kanya.

"What did you say?"

"Wala!" Napipilitan nga akong kagatin ang steak sa tinidor nito.

"Good. Now, eat your foods kung ayaw mong bwisitin kita buong araw."

I have no choice again but to obey him. Sa totoo lang nagugutom naman talaga ako. Lalo pa't puro favorite ko ang mga pinang order niya. He still really knew what my favorite dish is. Our favorite dish before.

Ngumingisi lang ito habang pinagmamasdan akong kumakain.

"Busog pala huh?" Pang aasar pa nito sa akin.

Alam na alam nya parin kung kailan ako nagsisinungaling at kung kailan ako nagsasabi ng totoo. Inirapan ko nalang ito at nagpatuloy nalang sa pagsubo.

Pagkatapos kumain ay pinilit niya akong ihatid. I left no choice again ng sapilitan niya akong isinakay sa kotse nya ng tumatanggi ako.

Sa medyo malayo ako nakipag lunch sa kanya. Kasi mahirap na baka may makakita sa akin na kasama ito. Mahirap naring kumalat ang chismis.

"What happen?" Untag nito sa pananahimik naming dalawa. "Anong nangyari sa pitong taong pagkawala mo?" Sumusulyap ito sa akin habang nagda-drive.

Tinignan ko lang ito ng walang ka expre-expression sa mukha ko. Then itinitok ko ulit ang mga mata ko sa harap ng kalsada.

"C'anne?" Hindi ako lumingon, hanggang sa bumuntong hininga nalang ito. "C'anne, I know-"

"Ayoko ng pagusapan pa ang nakaraan. At ayoko ring ikwento sa'yo ang buong nangyari sa buhay ko matapos mo akong--" I bit my lips and sighed deeply. "Forget it."

Hindi ko na ulit siya naringang nagtanong. Bagkus, bumuntong hininga lang ito ng ilang beses.

Gusto kona sanang sumbatan siya sa lahat. Pakawalan ang lahat ng poot sa dibdib ko. Pero, para saan pa? Kung hindi naman niyon maibabalik ang lahat.