Senden Başka Yok || Berna Aslıhan

-9-

Eylül 2011

Genç kız, arkadaşının odasından çıkıp salona geçerken yine televizyon başında olduğunu görünce sabırla derin bir nefes aldı.

"Of Derya! Yine mi magazin?"

"Çok konuşma da gel şuraya!"

Derya elindeki çiğdem tabağını Defne'ye uzattıktan sonra heyecanla sıradaki haberi bekledi.

"Ee anlat bari. Ne olmuş?"

"Valla senin bu Arslan-"

"Benim falan değil o!"

"Tamam, tamam. Sinirlenme hemen. Yine iki hatunla bir gece kulübünden çıkarken yakalanmış. Birazdan onun haberini yayınlayacaklar."

Defne umursamaz bir tavırla koltuğuna yerleşip bir avuç dolusu çiğdem aldı.

"Aman ne beklenmedik bir şey! Bir tanesi neyine yetmiyor acaba?"

"Kızım sen adamla beraber yatıp da sevişmediği tek hatunsun. Valla bunu basına sızdırsak yemin ediyorum Arslan Ural'ı reddeden kız olarak tarihe geçersin."

"Zevzeklik yapma Derya! Sabah gizlice kaçmasaydım acaba şimdi ne hâldeydim?"

Derya tekrar televizyona dönmeden önce, "Sen onu bırak da bilekliğini bulabildin mi?" dedi merakla Defne'ye bakarak.

"Yok ya! Kesin o gece otel odasında düşürdüm ben o bilekliği."

Babasının kendisine hediyesi olan o bilekliğin anlamı Defne için büyüktü. Bilekliği kaybettiğini fark ettiği anda odaya geri dönmeyi istese de Arslan'a yakalanma korkusuyla vazgeçmişti.

"Neyse neyse! Arslan çıktı! Sessizlik!"

Derya sanki ödüllü belgesel izliyormuşçasına ekrana kilitlenirken Defne sadece gözlerini devirmekle yetinmişti.

"Sizde kalabilmek için bin türlü takla atıp izin aldım ama sen oturmuş bu çakma playboyu izliyorsun Derya!"

"Tamam dur! Zaten üç dakikalık bir haber. Kapatacağım ondan sonra."

Her ne kadar ilgisini çekmese de Defne de el mahkûm gözlerini televizyona çevirdi.

Adam gerçekten yakışıklıydı. Yiğidi öldür hakkını yeme diye geçirdi içinden.

Yakışıklı olmasına yakışıklıydı ama her şeyden önce çapkındı bir kere. Defne, henüz yirmi iki yaşında olmasına rağmen çapkınlık alanında bu denli ünlü bir adamın ileriki yaşlarını tahmin bile edemiyordu.

O yüzden de ne kadar yakışıklı olursa olsun Arslan Ural kesinlikle mayınlı bölgeydi.

"Defne?"

Derya birden sessizliği bozarken Defne korkuyla olduğu yerde sıçradı.

"Ne oluyor Derya? Ne bağırıyorsun?"

"Kızım Arslan Ural sizin okulda okuyormuş! Son sınıftaymış şu an."

"Bundan bize ne Derya?"

"Ne demek bize ne kızım? Aynı okuldasınız diyorum, adamı tekrar görebilirsin diyorum."

Defne çiğdem tabağına tekrar elini daldırırken umursamaz bir tavırla arkasına yaslandı.

"İlgilenmiyorum."

"Of Defne! Of!"

***