My Badboy

Part 16

'Part 16' is geschreven vanuit Bella's zicht.

De eerste lesuren vliegen gelukkig voorbij. Het is raar zonder Anna. Het is nog raarder zonder Tim. Ik ben gewend voor hem en Jason te zitten. Nu zit alleen Jason er. Ik durf niet echt met hem te praten, dadelijk komt Tim ineens binnen en dan krijgt hij een verkeerde indruk.

Jammer genoeg is het nu pauze. Ik loop naar mijn kluisje en wissel een paar boeken om. Ik kijk op mijn telefoon. Ik had Anna beterschap gewenst in de auto met Rick, maar ik heb nog niets terug. Ze ligt waarschijnlijk te slapen.

Ik zucht diep en loop de aula in. Ik kijk of ik bekende zie zitten. Jason en Rick zitten aan een tafel. Ik twijfel een paar seconde. Toch besluit ik om er naar toe te lopen.

"Hey Bella!" begroet Rick me. Ik glimlach naar hem. Ik pak een stoel vast.

"Is het goed als ik bij jullie kom zitten? Ik ben nogal eenzaam zonder Anna," leg ik uit. Rick lacht zachtjes en knikt. Ik kijk naar Jason. Ik wacht af op zijn antwoord. Hij geeft een klein knikje. Ik ga zitten en haal een appel tevoorschijn.

"Weet jij waar Tim is?" vraagt Rick dan opeens. Ik neem een hap van mijn appel en besluit dat ik het gesprek wil volgen.

"Ik weet het niet, sorry," reageert Jason.

"Ik weet het wel," zegt Nick. Hij komt net aangelopen. Ik begroet hem en hij begroet me terug. Hij gaat op de stoel naast me zitten en haalt een flesje icetea uit zijn tas. Hij neemt een slok. Jason en Rick kijken hem ongeduldig aan.

"Wat?" vraagt Nick. Speelt hij dom of is hij dom?

"Waar is Tim?" zeggen Rick en Jason tegelijk.

"Heb je zijn Instagram post niet gezien?" Ze schudden beide hun hoofd. Nick grinnikt en haalt zijn telefoon te voorschijn.

"Hier, deze foto is van acht uur geleden. Dat was, eh, twee uur 's nachts." Nick laat een foto van Tim en nog een paar meisjes zien. Hij is gaan stappen op een zondagavond?

"Dat is wel het domste wat je kunt doen," mompel ik. Alle hoofden draaien naar me toe. Ik voel mezelf blozen.

"Stappen op vrijdagavond. Dan is het toch al bijna zeker dat je met een kater wakker wordt en niet naar school kan," zeg ik. Nick begint te lachen.

"Volgens mij was het ook de bedoeling dat hij niet naar school zou komen," zegt Rick zachtjes. Ik kijk Rick verbaasd aan.

"Tim kan niet zo goed dealen met, eh, sommige situaties," zegt Nick. Ik kijk nu Nick verbaasd aan. Waar willen ze naar toe?

"Hoe bedoel je?" vraag ik.

"Tim zit waarschijnlijk niet op jou en Jason te wachten," zegt Nick met een lach. Ik voel me weer blozen. Jason kijkt naar buiten. Rick lacht zachtjes.

"Als nog? Ik kom toch ook gewoon naar school? Ik stel me toch ook niet aan?" Ik gooi mijn appel weg en kijk naar Nick.

"Ik stel me niet aan." Ik kijk geschrokken opzij. Daar staat Tim. Hij ziet er vreselijk goed uit, helaas. Zijn haar zit totaal door de war en hij heeft kleine wallen maar als nog staat het hem. Hij heeft een spijkerbroek aan en een wit shirt met print erop.

"Klaar met kijken?" vraagt Tim dood leuk. Ik frons mijn wenkbrauwen.

"Gast? Heb je een ochtend humeur?" vraagt Nick. Iedereen begint te lachen. Ik doe mijn hand voor mijn mond om niet te lachen.

"Eerder een kater, ik leef op paracetamol," zucht Tim. Ik durf Tim niet aan te kijken na zijn opmerking, dus ik richt mijn aandacht op Nick zijn flesje icetea.

"Waarom kom je naar school man?" mengt Jason zich in het gesprek. Tim's ogen schieten naar Jason. Hij opent zijn mond en doet hem gelijk weer dicht. Hij wou waarschijnlijk iets erg onbeleefd zitten. Tim zucht en loopt naar een groepje. Er zitten alleen maar meisjes. Ze kijken Tim aan.

"Dames," begroet hij, "mag ik deze stoel van jullie lenen?" Ze knikken allemaal volmondig 'ja'. Tim zet een grote lach op en knipoogt naar het meisje wat het meest vooraan zit. Tim komt vervolgens weer naar ons groepje gelopen. Hij zet zijn stoel tussen Nick en Rick in. Naast mij is nog een plekje, maar ik had niet verwacht dat hij naast mij kwam zitten.

"Mijn vader kwam thuis, die was aan het zeiken dat ik wel naar school moest. Over dat het allemaal mijn schuld is." Tim rolt met zijn ogen. Ik besluit niet te antwoorden.

"Wat zou je schuld zijn?" vraagt Nick. Ik bijt op mijn lip als ik en Tim oogcontact hebben.

"Al het gedoe, je snapt me wel," zegt Tim. Hij haalt een hand door zijn haar en kijkt de aula rond.

"Zoek je iemand?" vraagt Jason. Tim schudt zijn hoofd.

"Ik heb gister iemand ontmoet, ze zei dat ze op deze school zit," zegt Tim met een grote grijns.

"Jongen of meisje?" vraagt Rick. Ik weet het antwoord al wel, natuurlijk een meisje. Tim kijkt me recht aan. Ik kijk terug.

"Meisje," reageert hij.

"Hoe heet ze?" vraag ik. Ik zie Tim's ogen groot worden van verbazing. Ik voel de blikken van alle jongens op me maar ik besluit het te negeren.

"Ik heb haar naam niet gevraagd. We hebben niet veel gepraat." Alle jongens beginnen te juichen. Tim heeft een grijns op zijn gezicht.

"Vast. Hoe heet ze?" probeer ik opnieuw. Tim werpt een boze blik naar me.

"Rosalie," zegt Tim dan.

"Rosalie Kamp?" vraag ik. Tim kijkt me verbaasd aan.

"Ken je haar?" vraagt Jason. Ik knik en begin te lachen.

"Rosalie en jij passen wel bij elkaar," zeg ik. Ik pak mijn tas op en hang hem om mijn schouder.

"Bedankt dat ik bij jullie mocht zitten," zeg ik tegen Rick en Jason. Ze knikken en glimlachen naar me. Ik begin weg te lopen. Ik zie dat Tim achter me aan komt.

"Hoe bedoel je? Dat we bij elkaar passen?" Tim's ogen staan boos. Ik zie hem liever niet zo. Ik bedoelde het echt beledigend, maar ik wil niet dat hij boos op me is.

"Nou?" vraagt Tim ongeduldig. Ik kijk recht in zijn ogen en hij kijkt terug.

"Laat maar zitten," bromt hij. Hij loopt terug naar het groepje en ik loop de aula uit. Yes, Tim is boos. En het is ook mijn eigen schuld. Het is altijd mijn eigen schuld.

Mijn telefoon gaat af. Ik zucht. Ik zoek mijn telefoon in mijn tas. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht als ik zie dat Anna me belt.

"Hey!" antwoord ik blij. Anna begint heel hard te hoesten. Ik begin te lachen.

"You got it bad, huh?"

"Begin er niet over alsjeblieft, ik voel me vreselijk," zegt Anna tussen het hoesten door.

"Ik kan vanmiddag na school wel langs komen? Op ziekenbezoek," stel ik voor. Anna kucht.

"Hoeft niet, ik wil je niet aansteken." Ik frons mijn wenkbrauwen.

"Oh, oké," mompel ik.

  "Ik moet gaan Bel, ik spreek je!" roept Anna in de telefoon. Ze heeft al opgehangen. Ik heb niet eens afscheid genomen. Ik zucht diep. Vandaag is geweldig, echt geweldig.  

----------------------------------------------------------------------------------

aantal woorden: 1182

5k. ik heb gewoon 5k. echt super super super bedankt. het betekent echt heel veel dat jullie het verhaal zo leuk vinden. bedankt!

stay gold