the untold story

# hoofdstuk 13

"Je wilde me wat vertellen?" Vroeg ik hem.

Perspectief Hakim
Ze vroeg me wat ik haar te vertellen had. Eigenlijk is er niets wat ik vertellen wil. Ik wil haar gewoon even zien. Even kunnen ruiken. Ik heb haar gemist. Al heb ik haar gisteren nog gezien. Het lijkt een week geleden.

" jij eerst." Zei ik.

" nee, jij zei als eerst van heb iets te vertellen. Dus ga jij eerst alsjeblieft."

" oke, oke. Nou kijk. Ik ken er een die eentje leuk vind. Maar die eentje wil niet precies vertellen hoe en wat. Maar ik weet dat die eentje ook op die éen valt. Dus die éen sprak met die eentje af gewoon om haar te zien te spreken, omdat die éen die eentje heeft gemist. Ewa nu wil die éen graag weten wat die eentje wil. Snapje"

Ze lachte even en keek daarna naar beneden.

" zeg het me maar gewoon Lina."

En toen begon ze eindelijk te praten.

" hakim. Ik weet niet hoe ik je het moet uitleggen, maar ik. Ik vind je echt een top man. Je bent geweldig. Elke vrouw zou blij van je worden. En inderdaad we hebben heel veel hetzelfde meegemaakt. En ik voel me goed bij je. Maar ik heb al iemand. Ik durfde het alleen niet te zeggen, omdat ik bang was je te kwetsen."

Het bleef even stil. Ze is dus bezet. Tfoe wat een pech heb ik altijd. Is dit dan het einde voor mij? Zij was de enige op wie ik mijn ogen liet vallen. Zij was de enige die me hart toe liet. Waarom.... oh ya allah. Geef me geduld.

"is het serieus tussen jullie?"

Ze knikte. "we willen binnenkort trouwen "

Ik slikte even. Nog een harde klap in mijn gezicht. Had ik nog even een kleine sprankeltje hoop. En weg is het. Ze gaan trouwen. Het is focking serieus.

"Oke, dus als ik het goed begrepen heb is het klaar nu tussen ons." Je hoorde een trilling in mijn stem.
Een traan viel naar beneden. Ik kon hem niet meer inhouden. Hoe hard ik ook op mijn kaken beet.
"Lina, ik huil gewoon om een meisje. Waarom.. waarom moest ik zoveel van je houden. Waarom doet het zo een pijn."

Ze stond op en omhelsde me. Dat gaf me weer een beetje rust van binnen.

"Alles is elmektab Hakim. Het spijt me dat ik je pijn heb gedaan. Maar je zal in shallah een nog betere vrouw krijgen. Je verdient het aller best!"

" nee lina.. nee zeg dat niet. Als ik jou als mijn moeder zag. En ik zie mij moeder als het allerbest, hoe kan ik dan een nog betere vrouw in jouw plek krijgen. Zeg me."

" hakim.. je wordt echt wel gelukkig. Nogmaals elmekteb."

Op dat moment werd er heftig aangebeld. Lina stond op om de deur te openen.

Ze deed de deur open en stond oog in oog met NOurdin.

Perspectief Lina
"Nourdin? Waarom bel je zoveel aan. Wat is er?"

Hij liep zonder iets te zeggen naar binnen. Hij was woedend.

" ewa hebben jullie het uitgepraat. Wat heeft ze gezegd. Wil ze je? Ewa praat dan?"

" hey gozer. Ten eerste wollah wist niet dat jij haar aanstaande bent. Had het gezegd man. En er is helemaal niets tussen ons. Ze zegt me net dat jullie gaan trouwen. Dus ik stond al op het punt om weg te gaan."

" luister broer, jij hoort hier helemaal niet te komen. Jij hoort haar niet aan te raken. Wat stelt die knuffel voor?"

" nourdin, stop alsjeblieft." Riep ik. "Ik heb hem net alles uitgelegd. Ik ben eerlijk geweest. En het is nu klaar."

Hij liep naar mijn tas en vroeg Hakim waar hij gisteren was.

"Hoezo wil je dat weten?"

"Zeg me waar je was. Ik vroeg het niet. Ik beveel het je." Riep nourdin nogmaals kwaad.

Hakim begon nu ook boos te worden. En hij was van plan Nourdin de waarheid te vertellen ook. Misschien dat onze relatie dan voorgoed over zou zijn en hij met mij een relatie zou kunnen starten.

Nourdin had nu de bon in zijn handen en keek er aandachtig en vlug naar.
" amsterdam? Gisteren lina. Wat deed je daar? " vroeg hij me.

Nog voor ik kon antwoorden, was Hakim mij voor.
" hey je vroeg mij iets. Ik was met Lina naar amsterdam."

" je doet dit expres heh klootzak"!

Voor ik het kon stoppen voor het te laat was, zaten ze al midden in een gevecht. " stoppen!! Kappen! alle twee nuuu!" Riep ik.

Nourdin stopte en draaide zich om naar mij toe. "Lina, hoe kon je. Je hebt tegen me gelogen. Je was gewoon met hem in amsterdam. Hoe kon je." Hij liet een traan vallen en liep daarna richting de deur. Ik liep nog achter hem aan, maar hij gooide de deur al dicht.

Ik zakte op de grond en liet mijn tranen vallen. Ik had mijn handen voor mij gezicht en voelde Hakim zijn handen op mijn schouder.

" lina. Ga staan."

" hakim. Ga weg! Je hebt me verraden. Waarom zeg je hem zoiets. Waarom deed je dat."

" lina. Omdat dat de waarheid is. Je was met mij. Waarheid komt altijd boven water. Wees gewoon eerlijk Lina. Je hebt hem niet alleen pijn gedaan maar mij ook. En uiteindelijk zie jij jezelf als de slachtoffer en mij als de dader. Had niet gelogen. Wees vanaf het begin eerlijk en duidelijk!"

Ik huilde nog harder. Hij had gelijk. Ik heb het zelf veroorzaakt.

" safi lina. Saf. Het spijt me. Ga staan alsjeblieft."

" nourdin het spijt mij! Laat me alleen alsjeblieft. Ga!"

Ik deed mijn handen weer voor mijn gezicht en hoorde de deur met een klap dicht gaan.

Oh ya allah vergeef mij. Net vertel ik hakim nog dat nourdin en ik gaan trouwen. En nu is alles verpest. Het is mijn straf. Ik had eerlijk moeten zijn.
Ya allah vergeef het mij!

Een week later...

Alles was nog hetzelfde. Ik sprak zowel nourdin als hakim niet meer.
Van nourdin begreep ik het al helemaal. Ik had echt een grote fout gemaakt. Ik heb dan ook heel vaak geprobeerd het goed te maken, maar het mocht helaas geen baat hebben.
Nu wachtte ik af.. ooit als hij erover heen is. Dan komt hij vanzelf praten met me. Misschien is het wel goed zo. Ik ben alleen maar bezig geweest met hen. Ik ben de rest helemaal vergeten.
Ik voelde me zo slecht deze dagen. Eten komt ook niet meer door mn strot. Ook regende het buiten waardoor ik nog meer depri werd.

Misschien moet ik maar eens met claudia gaan praten. Zal ik haar eens bellen?

Ik belde haar op. Ze zou zo langs komen, dus wachtte ik op haar komst.

Niet veel later werd er aangebeld.
Claudia...

Na een lange middag met haar gepraat te hebben. Voelde ik me al een klein beetje beter. De problemen waren nog niet opgelost, maar ik had wel weer moed en een tikkeltje geduld.

Ik pakte mijn tas en jas en liep de deur uit. Ik heb frisse lucht nodig. En wel nu....

Na wat hierna zou gebeuren, zou ik die geduld nog harder nodig hebben...