Pastries (Harry Styles Fanfiction)

1.0

Merhaba! Yeni bir Harry Styles fanfiction'ı ile karşınızdayım. Umarım beğenirsiniz.

İyi okumalar!

İyice konsantre olmuş bir şekilde pasta kremasını küçük keklerin üzerine sıkmaya çalışıyordum. Hafif ve pembe köpük minik kakaolu keklerin üzerinde uyumu sağlamıştı ve yenilmeyi bekliyordu. Keklerin bazılarını üstünde kafenin logosu olan yine pembe kutulara yerleştirdikten sonra, kalanını satış için camekanın içine koydum.

Bugün minik kafeye aşırı bir ilgi varmış gibi gözüküyordu. Neredeyse odanın içindeki her bir masa ve sandalye doluydu.

Oturanların bazıları kahvesinden yudumlayıp dışarıyı seyrederken bazıları ise çocuklarını fazla şeker yememeleri için uyarıyordu.

Günümün büyük bir bölümünü ya kitap okuyarak yada insanları izleyerek geçirirdim. Genellikle kendime eğlence arıyordum yada bir insan fakat bugün oturacak zamanı bile bulamamıştım.

Yardımcım Tanya bugün izin günü ilan etmiş olmalıydı ve sanırım telefonlarıma cevap vermemek de bu 'izin gününün' bir parçasıydı.

Kendime not: asla ama asla yeni evlenmiş birini işe alma. Ne kadar iyi kek dekore edebilirse etsin.

Oflayarak masa 10'un hesabını götürmeye gittiğimde kapıdan minik çan sesi tekrar duyuldu. İlk zamanlar bu ses beni mutlu etse de şuan duymamak için kulaklarıma pasta bile tıkabilirdim.

Arkamı döndüğümde bir grup liseli erkeğin bağrışarak içeriye girdiğini gördüm.

En kötü müşteri tipleri.

Bugünün daha hızlı akması için dua ederek oturdukları masanın önünde durdum. Minik tek sayfalık menüyü önlerine bıraktım.

'Günışığına hoş geldiniz. Ne isterdiniz?'

Çocuklardan biri atıldı. "Bir kağıt ve kalem, mümkünse üzerinde numaran da yazsın, güzelim."diyerek bana göz kırptı ve diğerleri garip o'lama sesi çıkarırken tam karşısında oturan sıska çocukla çakıştılar.

Gözlerimi devirdim ve umursamamaya çalıştım.

~~~~

Güneş batmaya başlayınca insanlar da giderek azalıyordu. Ben giderek daha az Tanya'ya sövemeye başlıyordum. Ona hala oldukça kızgındım ve biliyordumki yeni birini bulmam gerekecekti fakat şuan bunu düşünecek zamanım yoktu.

~~~~

Saat neredeyse akşam 8 olmuş, kafede son üç masa kalmıştı. Gözümü duvardaki saatten ayırdım. Bugün yapılan ve satılmayan kekleri ve hamur işlerini eve götürmek üzere kutulara yerleştirdim.

Elime bulaşan kremayı hızlıca mutfak bezine sildim.

Genellikle satılmayan kekleri eve gitmeden hızlıca çocuk esirgeme kurumuna bıraksam da bugün oldukça yorgun düşmüştüm ve evde yarın için enerji toplamama yardım edecek hiç birşey olmadığından da oldukça emindim bu yüzden eve götürüyordum.

Saate bir bakış daha attığımda saat 8:30'u gösteriyordu. Son kalan müşteriler için gözlerimi minik kafede gezdirdim.