Dokunulmaz

20. Yeni Pencere

"Bütün gün göremedik seni."dedi Kelvin. Akşam Mc Donalds'daydık. Avm'nin kalabalığına bakıyor. Etrafı seyrediyordum.

"Ayrıca yüzüne bakamıyorum. Şu ifadeye bak. Sevgilinden ayrılmış gibisin."dedi Sam.

"Olmayan sevgilisinden mi?"diye alay etti. Bayan ukala Becca Clark. Bakışlarımı görünce sustu.

"Neyse hadi biz kızlarla alışverişe gidiyoruz. Siz takılın."zoraki kalktım.

Mağazalarda sürünerek yürüyordum.

"Yeter ama şu haline bak. Canımı sıkıyorsun."dedi Becca.

"İstemiyorsan giderim. Zaten zorla buradayım. Seninle alışveriş yapmaya o kadar da hevesli gibi mi gözüküyorum?"diye bir güzel çıkıştım. Diasy bana onay vererek kafa salladı.

"Niye üzerine gidiyorsun, canı sıkkın işte."

"Bize yansıtmak zorunda mı?"

"Yeter. Ben gidiyorum."

Mağazadan çıktım. Daisy bana yetişti.

"Tamam, takma sende onu. Klasik Becca."

"Sıkıldım Daisy. Bana böyle davranmasından sıkıldım. O mutluysa mutlu, o üzgünde üzgün o sinirliyse hepimiz susukun olmaktan sıkıldım. Kendisi için her şeyi yapıyoruz ama olay başkasına gelince çemkirmekten başka bir şey yapmıyor."insanlar dönüp bize bakıyordu.

"Gel konuşalım."

"Hayır."geri geri gittim.

"Seni sonra ararım."

Yürüyen merdivenlerden inerken Kelvin ve diğerlerine rastladım.

"Hey, nereye?"

"Kız arkadaşına sorarsın."durmadan geçip gittim.

Otobüs durağından eve doğru gidyordum.

"Arkadaşların hep yarı yolda bıraktı."dedim Aaron'u anımsayarak.
Becca'yı savunduğumda bana küsmüşlerdi.
Bir başka anı geldi gözüme.
Lisenin ilk yılında Nick ve Nancy ile cebelleştiğim dönemde Becca'nın sözünü hiç unutmamıştım.
Matematik sınavından 95 almıştım. Becca 65 almıştı.
"Haksızlık."diye ağlıyordu bizimkilere. Yanlarına gittiğimde bana kötü  kötü baktığı anda anlamıştım.
"Perla çalışmadığı halde bu puanı aldı. Ben bir haftadır çalışıyorum."masada ki tüm gözler bana döndüğümde yüz ifadem ard arda değişti. Şaşkın, kırgın ve ardından öfkeli.
"Çalışmak bu mu?"dedim ona,
"Benim neler yaşadığımı bilmiyor gibi konuşuyorsun."dedim sessizce, kimse tek bir söz etmemişti.
"Becca asla hayatını benimkiyle bir tutma. Asla."masadan kalkarken demişti unutamadığım sözlerini.
"Hiçbir şeyi hak etmiyorsun. Ne babanı, ne anneni ne o notları ne de bizim arkadaşlığımızı."belki bir hafta sürmüştü küslüğümüz o da sinirle söyledim diye gelip barışmıştı. Ama asla unutmamıştım. Asla.

Bugün de değişen yoktu. Hala kıskançtı. Yinede onu seviyordum ama damarıma basıyordu. Her seferinde olsa da.
Aaron.
Odasındaydı. Hava karmış olsa da gölgesini fark etmiştim. Önüme dönüp devam ettim.
Nancy ile ona mutluluklar diliyordum. Umarım onun sonu da Aria gibi olmazdı.

• • • •

"Koşuya hazır mısınız millet?"koç Warner sırayı sonuna kadar süzdü. Herkesten mırıltılar yükseliyordu. Özellikle de kızlardan.