horror stories...

Buurman deel 3

'En dan komt nog het ergste, het loopt recht op ons af...'

Het valt me nu pas op dat mama niet meer langs me zit. Ik had al mijn aandacht besteed aan het vreselijke wezen voor ons. Ik stoot papa aan en fluister in zijn oor: "Pap? Waar is mama?" Papa kijkt verbaasd om zich heen en dan kijkt hij me verdrietig aan en schud nee.

Misschien heeft het monster mama wel opgegeten!? Ik word heel erg boos. "Jij vies vuil smerig monster! Hoe durf je mama op te eten! Je zal er voor boeten! Boeten!" Schreeuw ik naar het monster. Het kijkt me verbaasd aan door mijn uitbarsting en daar haal ik profijt uit door met mijn kleine lamp op zijn hoofd te slaan. Net zo lang tot het wezen in een zakt. Ik voel me erg trots dat het me is gelukt het in elkaar te rammen tot dat het weer opstaat.

"Jij..." Zegt het sissend. "Jij..." "Wat ik?" Vraag ik droog. Niet meer bang voor het wezen dat voor me staat. Het kijkt me heel erg vuil aan voordat het me aanvalt. "Jij..." Roept het weer.

Het wezen krabt me met zijn lange nagels, zijn 'ogen' kijken me bloeddorstig aan en uit zijn mond komen grote spatten bloed. "Jij..."

"Papa?" Vraag ik. "Papa help!" Maar mijn vader beweegt niet. Hij staat gewoon in de midden van de kamer, stil. Het wezen blijft me verwonden en pijnigen. Todat de klok drie uur slaat...

Het wezen zakt op de grond in elkaar. Dan komt er eerst een grote wolk zwart gas uit alle openingen in het lichaam. Daarna transformeert het wezen.

Maar het wezen transformeert in iets wat ik totaal niet had verwacht.