Mijn eeuwige zonde - Larry Stylinson (vampier)

15.1: Nieuwe paden

Sierlijker dan een zwaan glijdt zijn lichaam door het water. Sterke spieren duwen zich af en zweven door de waterdruppels heen. Ze weerkaatsten met het invallende zonlicht en zorgen voor een prachtige regenboog. Eén kleur ontbreekt, het emerald groen. Geconcentreerd spannen zijn spieren zich aan en beweegt zijn lange lichaam tussen de obstakels door. Het haar krijgt de kans niet om op te drogen en te kroezen doordat de man onmiddellijk zijn hoofd elegant terug onder water beweegt.

"Nee Harry d-" Ik schreeuw het uit als zijn handen veel te gemakkelijk mijn enkels vastnemen en me onderuit halen. Lachend komt Harry terug boven water het moment dat mijn achterhoofd het water raakt en ik nog net op tijd mijn mond toe kan doen. Mijn lichaam is volledig omgeven door water, maar niet voor lang. Boos kom ik terug boven water en geef ik de lachende vampier een serieuze duw naar achter. "Niet grappig!" Ik begin zelf te lachen, God. Harry's lach is ook zo verrekt aanstekelijk... Keer op keer spannen zijn buikspieren aan waardoor mijn knieën al week beginnen te knikken. Verman je Louis, je was boos.

"Ik vind het anders heel grappig om te zien hoe nep-boos je op me wordt."

"Ik ben niet nep-boos." Ik pruttel wel tegen maar klink niet echt overtuigend, zeker niet als Harry me gewoon uitlacht. "Ik ben echt boos omdat deze echte vampier zo'n verrekte uitslover is." Harry wiebelt grijnzend met zijn wenkbrauwen en komt op zijn hoede terug iets dichterbij, twijfelend of ik hem weer zou duwen, maar ik doe niets.

"Ik moet toch indruk maken op dit prachtige wezen voor me." En wat zeg ik nu? Denk Louis, wees arrogant. Harry is er gek van als ik hem arrogant van antwoord dien.

"Bedoel je jezelf? Nu ben je ook nog egoïstisch." Harry grinnikt en schudt met zijn hoofd waardoor waterdruppeltjes afgeschoten worden in de lucht.

"Ik bedoel jou Louis Tomlinson. Jij bent het lekkerste ding aller tijden."

"Typisch vampiers en hun bloed." Ik rol plagerig met mijn ogen maar moet moeite doen om mijn lach in te houden, hij moet zich maar leren verdedigen. Harry komt nog dichterbij en zijn vingertoppen raken zachtjes mijn kaaklijn aan. "Stop met me te verleiden Styles, zo werkt het niet."

"Oh nee? Hoe werkt het dan wel?" Zijn lippen raken uiterst liefdevol mijn oorlel aan en onmiddellijk verspreidt er zich kippenvel over heel mijn lichaam. Bloedheet was het dan? Nu is het nog heter, maar door een andere hittebron dit maal. "Mh?" Ik dien hem even geen antwoord, niet wetend wat te zeggen, maar neem dan toch voor de zekerheid afstand. Zijn groen-blauwige ogen staren me geïntegreerd aan terwijl druppeltjes water over zijn strakke lijf naar beneden druppen. God, als hij er niet mee stopt neem ik hem nu. Hier, in het bos. Hij is te mooi, te goed in dit spelletje.

"Sommige wezens hebben ook nog hun verstand, weet je wel? Dat zit daar ergens in dat mooie hoofdje van je."

"Mijn verstand zegt me dat je het helemaal niet erg vindt als ik dichterbij kom en je verleid." Ik glimlach even, de idioot.

"Je bent zo'n idioot Styles."

"En jij kan nooit van me winnen."

"Wat valt er dan te winnen?" Ik houd mijn adem vast als hij dichterbij komt en mijn kin terug tussen zijn handen neemt. Ik ga al bijna automatisch op mijn tippen staan. Doe het Har. Doe het, alsjeblief.

"De hoofdprijs." Zijn stem is een fluistering en zorgt ervoor dat mijn hart het begeeft, waarna het terug opstart en veel te hard begint te kloppen. Harry's lippen strelen teder langs de mijne waarna hij zijn handen in mijn rug zet en ik mijn benen rond zijn middel heen sla. Zonder dat ik het echt merk beweegt Harry terug naar het diepe toe. Angstig doe ik een oog open en verbreek ik zo het eerdere contact. Wel klem ik me angstig rond zijn middel, zoals een aapje. "Ik weet dat je dit maar niks vindt, maar er is iets wat je moet zien." Harry beweegt verder door het water. Ik weet niet naar waar ik moet kijken, het water of Harry's stevige schouders. Het ziet er allebei goed uit...