DOLUNAY ATEŞİ #wattys2016

7. BÖLÜM

Okul çıkışı ilk iş olarak annem ve babamı arayıp izin istedim. Tabi ki Ateş'in hiçbir şeyden haberi yoktu. Annemlerden izin almak sadece 2 dakika 16 saniye sürmüştü. Psikopat ben tabiki de saymadım iç sescim. Telefonda yazıyor sonuçta.

Ateş'e sadece Dünya ile onlara gideceğimizi söyledim. O da pek üstüne gitmemişti. Ancak dalga geçmeyi de ihmal etmemişti. Bu fırsatı kaçırır mı?

Dünya'nın şoförü ile birlikte önce bize gidip eşyalarımı aldıktan sonra onlara gitmiştik. Önce Dünya'nın odasına gidip üzerimizi değiştirdikten sonra mutfağa inip yiyecek bir şeyler hazırlamaya başladık. Yani kısmen hazırlıyorduk. "Şu Azra abla da olmasa aç kalacağız vallahi. " diyen Dünya çoktan dolaptaki yemekleri çıkarmaya başlamıştı.

" Sarma mı o?" Dememle Dünya'nın masanın üzerine koyduğu tabağa atladım. "Yavaş ol kızım. Kaçmıyor merak etme. " İkimiz de gülmeye başlamıştık. "Ya kaçarsa."

"Anladım ben seni. Senin içine Ateş kaçmış."
Dünya'nın bu sözlerinin hemen ardından telefonun çalması bir oldu. "Bak gördün mü ama. Ateş dedin şimdi o arıyor. "

"Alo en sevdiğim abim. Nasılsın? İyi misin? Ben de çok iyiyim. Hadi kendine iyi bak. Bye! "
O kadar hızlı konuşmuştum ki kendime şaştım kaldım bir an. Dünya dersen o da bana uzaylı görmüş gibi bakıyordu. "Keşke söyleseydin bizde kalacağını. Şimdi daha çok kızacak."

Telefonun yeniden çalmasıyla yerimden zıpladım. Bu sefer açtığımda daha 'alo' bile demeden Ateş söze başladı. "Neredesin sen Dolunay? Ben sana demedim mi? Benden habersiz dışarıya çıkılmayacak. Abinin yüzüne telefon kapatmak da ne bir kere? Hem senin kaç tane abin var ki en sevdiğim abim diyorsun."

"Abicim. Biz de iyiyiz. Sen nasılsın?"

" Dolunay cevap ver bana? "

Ne kadar da sakin olmaya çalışsa da sinirli olduğu her halinden anlaşılıyordu.

"Sana ne abi ya. Annem ve babam izin verdi bir kere tamam mı? Sen buna karışamazsın. Hem sadece Dünya'nın evine geldim. Onun yanında kalacağım. Annesi ve babası iş gezisine gitmiş tamam mı? Oldu mu?"

Hızlı hizli ve sinirli cevap vermiştim. Bağırmamıştım ama sesim baya sinirli çıkmıştı.
" Ben karışmam Dolunay hanım öyle mi yani ? İyi bakalım hesabını sorarız bunun sonra! Iyi eğlencelrr size. Adresi de yaz bana. Bir şey olcak olursa diye."

"Hesabını sorar mısın? Ben bu gün bütün okulun önde şarkı..."

"Tamam Dolunay. Mesaj atarsın adresi. Hadi görüşürüz."

Yüzüme. Kapamak. Telefon. Kimse benim yüzüme telefon kapatamaz ya.

"Noldu Dolunay. Çok mu kızdı?"Dünya'nin sesiyle ona baktım ve cevap verdim.

"Hayır. Yani biraz. Ama yüzüme telefon kapattı ya." Dedim sitemle ve hemen telefondan arama tuşuna bastım.Daha çalmasında izin vermeden açtı telefonumu canım(!) abicim.

"N'oldu Dolunay? Bir sorun mu var ?"

"Evet var abi. Kimse benim yüzüme telefon kapatamaz! Hadi bye." Dedim ve telefonu yüzüne kapattım. Oh! İyi yaptım ama ya.

"Delisin kızım sen ya. Neyse hadi gel de şu planı yapalımm. O abine bize şarkı söyletmenin bedelini ödetmemiz lazım."

"Aynen Ama önce bir şeyler yiyelim."

#^#^#^#^#^#^#^#^#^#^#^#^#^#^#^#^#^#^
3 Saat sonra...

"Of Dünya hayır olmaz. Çok canları acır."