Roberts #3: She's got a boyfriend anyway

8. Zac: Foutjes

8. Zac: Foutjes

Hij was geschrokken. De drank had zijn grenzen duidelijk aangetast. Nuchter zou hij haar nooit gezoend hebben. Maar het was zo verdomd lastig geweest om het niet te doen. Het had gevoeld alsof zijn hart uit zijn borst zou klappen. In een opwelling had hij het toch gedaan. Hij had zijn ogen niet van haar lippen af kunnen houden en toen was het gebeurd. Het enige dat hij niet had verwacht was, dat ze hem terug zou zoenen. Hij had gedacht dat ze hem op zijn minst weg zou duwen, of zelfs een klap in zijn gezicht zou geven. Maar geen van beide gebeurde. Ze had hem teruggezoend en hij wist niet wat hij daarmee moest doen. Kwam het doordat ze ook gedronken had? Of wilde ze dit net zo graag als hij? Dat laatste leek zo onwaarschijnlijk. In de zes maanden dat hij haar kende, had ze nooit iets laten blijken van zullke gevoelens. Nooit meer dan vriendschap. En toch... Zijn hart begon alweer te rennen als een op hol geslagen kudde olifanten. En toch durfde hij er niet op te hopen. Zag hij weer voor zich hoe zijn moeder hem bij zijn grootouders had gedumpt. Van haar had hij ook gedacht dat ze van hem hield, maar niets had minder waar gebleken. Zijn vingers lagen nog steeds op haar blote onderrug, toen hem aanstaarde. Het duurde niet langer dan een paar tellen, maar door de blik leek het veel meer. Plots stond ze op en liep richting de deur. Van schrik liep er een rilling over zijn rug, zeker omdat ze niet helemaal recht meer liep. Zac stond ook op en liep haar achterna, om haar vervolgens net voor de deur op te vangen omdat ze haar evenwicht verloor.
Verwoed duwde ze hem van zich af en hij zag de tranen over haar wangen stromen. Hard beet hij op zijn lip en zijn hart zakte in zijn schoenen. Hij had haar niet moeten kussen.
'Je kunt zo niet naar huis, Liv. Ik laat je zo niet gaan.'
'Je zult wel moeten,' snauwde ze met dubbele tong. Ze deed er ook iets langer over dan normaal. Zijn beste vriendin, die hij net gezoend had, probeerde de deur open te maken, maar hij ging ervoor staan.
'Waarom neem je mijn bed niet? Ik slaap wel op de bank vannacht,' zei hij. Ze trok nog een paar keer aan de klink en leunde toen voorover. Haar voorhoofd tegen zijn borst en hij voelde zijn shirt nat worden. Zijn hand gleed als vanzelf over haar achterhoofd en streelde haar haar. Zac drukte een kus op haar hoofd en maakte vervolgens sussende geluiden.

Toen hij haar optilde, sloeg ze zijn armen om zijn nek en verborg haar hoofd er ook. Hij bracht haar naar zijn slaapkamer en zette haar daar weer neer.

'We hebben er een puinhoop van gemaakt, hè?' vroeg ze zacht.
Strelend over haar haar zei hij: 'Ik denk het wel, Livje, ik denk het wel.'

Youri sloeg hem op zijn schouder toen hij terug de woonkamer in kwam. 'Dat werd tijd, man,' zei hij met een grijns.
Zac draaide zich met een ruk om en wees met een dreigende wijsvinger. 'Niet doen! Ze heeft verdomme een vriend.' Hij baalde van zichzelf en had eigenlijk zijn boksbal nodig, maar dat was geen optie aangezien die in zijn slaapkamer hing. De slaapkamer waar Liv nu was. Een trap tegen de salontafel was het alternatief. Normaal rookte Zac op feestjes voor de gezelligheid, maar nu had hij er een nodig om zich te ontspannen. Hij pakte een sigaret en liep naar het balkon. Daar stak hij het ding aan.

Achter hem ging de deur voorzichtig open en weer dicht. Hij hoorde hoe iemand voorzichtig dichterbij kwam. De as van de sigaret tikte hij af op het hekje van zijn balkon. Het viel meters naar beneden en hij keek er gefascineerd naar.
'Heb je het verkloot?' Xander kwam naast hem staan.
Met een schuin oog, keek hij zijn vriend aan. 'We hebben het allebei verkloot,' antwoordde hij.
'Heb je er spijt van?' Zijn vriend leunde op het hekje van het balkon en staarde in de verte. Het was een goede vraag, of hij er spijt van had. Hij dacht er even over na, liet de woorden die Xander had gezegd bezinken.
'Nee,' antwoordde hij resoluut, 'nee, ik heb er geen spijt van.' Het was de waarheid. Natuurlijk had hij er niet echt spijt van. Het was iets dat hij al een tijdje wilde doen, maar zijn gezonde verstand zei dat zij dat niet wilde. Dat Liv het niet wilde, want ze was met Matt. Ze zag niet meer in hem dan een goede vriend, haar beste vriend zoals ze zelf altijd zei. Maar nu wist hij niet of dat wel zo was. Hij dacht terug aan het moment, voelde haar tong en haar vingers weer. Voelde het verlangen dat van haar afstraalde, verlangen naar hem.