Adopted By Kellin Quinn

0,2

Όταν επέστρεψα στο σαλόνι, παρατήρησα οτι όλα τα παιδιά είχαν βάλει τα καλα τους και στέκονταν σε μια σειρά. Αυτο μόνο ενα πράγμα σημαίνει:
Κάποιος έρχεται για να υιοθετήσει.
Έτρεξα πανω στο δωμάτιο μου και άλλαξα μπλουζάκι. Έβαλα ένα λευκό πουκάμισο και κατέβηκα. Μπορούσες να δεις το μαύρο μου σουτιέν, αν μετράει για σουτιέν αυτο το πράγμα που φορώ.
Κάθισα στον καναπέ στην γωνία του δωματίου. Η πόρτα άνοιξε και ενα ζευγάρι, γύρω στα 28 με 29 μπήκε μέσα.
Η γυναίκα είχε μαύρα μακριά μαλλιά και κάστανα ματιά, ενώ ο άντρας είχε μαύρα μαλλιά και γαλαζοπράσινα ματιά.
Κάποια μεγαλύτερα κορίτσια άρχισαν να ουρλίαζουν. Τι συμβαίνει εδω;
Το ζευγάρι χωρίστηκε, η γυναίκα πήγε προς τα αγόρια και ο άντρας προς τα κορίτσια.
Με το βλέμμα μου ακολούθησα τον άντρα. Κοίταξε κάποια κορίτσια όλων των ηλικιών, αλλα δεν μου φάνηκε χαρούμενος.Προχώρησε λίγο ακόμα και μετά το βλέμμα του έπεσε πανω μου.
Κοίταξα το πάτωμα. Μετά απο λίγα λεπτά ένιωσα κάποιον να κάθεται δίπλα μου.
-Γεια! Είπε μια αντρική φωνή.
-Γεια. Ψιθύρισα ντροπαλά.
Μου χαμογέλασε.
-Μην ανυσηχείς, γλυκιά μου, δεν θα σε πειράξω! Μου είπε.
'Αυτο λένε όλοι!' Σκέφτηκα.
Κάτι μου έλεγε, όμως οτι το εννοούσε.
-Με λένε Kellin!
-Nicole!
Μου χαμογέλασε.
-Ενα όμορφο όνομα για ενα όμορφο κορίτσι! Μου είπε και χαμογέλασε.
Έχω αρχίσει να τον συμπαθώ τον τύπο.