นี่ก็เย็นแล้ว งานเลี้ยงเริ่มขึ้น มีน้ำสีแปลกๆวางไว้ให้ดื่ม ฉันไม่แน่ใจว่าดื่มได้มั้ย ไม่ดื่มดีกว่า ตั้งแต่กินมื้อเย็นเสร็จ นิวท์หายตัวไปไหนก็ไม่รู้ ทำให้ตอนนี้ฉันไม่มีใครเลย ฉันเห็นมินโฮยืนอยู่ตรงต้นไม้อีกฝั่ง ฉันรีบเดินไปหาเขาทันที "เฮ้ มินโฮ" ฉันเรียก "โอ้เฮ้" เค้าตอบ "ฉันอยากเป็นนักวิ่งน่ะ" ฉันพูดไปตรงๆ ไม่อ้อมค้อม หรือชวนคุยเรื่องอื่น "เธอล้อเล่นรึเปล่าเนี่ย" มินโฮทำหน้าไม่เชื่อฉัน อะไรของเขานะ มันแปลกขนาดนั้นเลยหรอ "พรุ่งนี้ก่อนพระอาทิตย์ขึ้น เตรียมตัวให้พร้อมแล้วกัน" นี่ฉันจะได้ออกไปดูวงกตแล้วใช่มั้ย "ขอบใจนะ" ฉันพูด เขาพยักหน้าและเดินไปหาเพื่อนของเขา ฉันกลับมายืนคนเดียวอีกครั้ง
"ไม่ไปดูงานล่ะ" ฉันหันไปมอง พบนิวท์ยืนอยู่ข้างหลัง ยิ้มให้ฉัน "ไปด้วยกันสิ" ฉันชวนเขา เพราะตอนนี้มีคนเดียวที่ฉันกล้าที่จะคุย หรือ สนิทด้วย คือ นิวท์ เค้าจับมือฉันและพาฉันเดินเข้าไปในงาน ฉันเริ่มจำชื่อทุกคนได้แล้ว ฉันได้คุยกับบางคน นั่นทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นกว่าเมื่อเช้านิดหน่อย นี่ก็มืดมาแล้ว ฉันควรจะไปนอนได้แล้ว ฉันควรจะพร้อมสำหรับพรุ่งนี้
สักพักใหญ่ๆหลังจากนั้น ฉันยังนั่งอยู่ที่เดิม รอนิวท์กลับมา นั่นไง เขาเดินมาแล้ว "ไปนอนกัน" เค้าพูด ตัวเขามีแต่กลิ่นน้ำสูตรของแกลลี่ ฉันว่ากินเข้าไปแล้วต้องเมาแน่ๆ เพราะดูจากสภาพที่นิวท์เดินเซๆอยู่ตอนนี้ น่าจะเมามากเลยทีเดียว เค้าจับมือฉันและนำทางไปที้ห้องของเขา
เขาเปิดประตูเข้าไปในบ้านไม้หลังเล็กๆ ข้างในมีเตียงที่ทำมาจากไม้ ฉันเลือกลงไปนอนที่พื้น เพราะเตียงคงจะรับน้ำหนัก2คนไม่ไหวแน่ "ขึ้นมานอนบนนี้สิ" นิวท์เรียกฉัน "แน่ใจนะว่าเตียงนายจะไม่พังน่ะ" ฉันถามเขาเพื่อความแน่ใจ "จะบ้าหรอ มันไม่พังง่ายขนาดนั้นหรอกน่า" เขาตอบ ฉันย้ายตัวขึ้นไปบนเตียง นิวท์เอนตัวลงนอน ฉันยังคงนั่งอยู่ที่ขอบเตียง คิดอะไรหลายๆอย่าง ฉันคือใคร ใครส่งเรามา ที่นี่คืออะไรกันแน่
"นอนสิ" นิวท์พูดขึ้นในขณะที่ยังหลับตาอยู่ ฉันเอนตัวลงนอน นิวท์หันมากอดฉัน ฉันหลับตาลง ให้ตายสิ กลิ่นเหล้าจากตัวเขามันแรงมาก ฉันข่มตาตัวเองให้หลับ Zzz
"(Y/N) เธอแน่ใจหรอ" เสียงนิวท์พูดขึ้น "แน่สินิวท์ ฉันว่าพวกเราจะแก้ปัญหาได้นะ ถึงพวกนายจะเปลี่ยนใจ ฉันก็ไม่เปลี่ยนหรอก อย่าลืมสิ มินโฮไปแล้วนะ" ฉันตอบ "แล้วใครจะไปเป็นคนต่อไปล่ะ" เสียงผู้ชาย ผมสีน้ำตาลในกลุ่มเราพูดขึ้น "ฉันเองน่าโทมัส ฉันจะไปต่อจากมินโฮเอง" นิวท์ตอบผู้ชายคนนั้น มีผู้หญิงอีกคนหนึ่งในกลุ่มมองมาที่ฉัน "งั้น(Y/N)ไปต่อนิวท์สิ" ผู้หญิงคนที่ฉันมองอยู่พูดขึ้นและมองมาทางฉัน "โอเค" ฉันตอบหญิงคนนั้นไป
ฉันตื่นขึ้นมาในอาการที่งงๆ นี่เมื่อกี้ฉันฝันไปหรอ หรือมันเป็นความจำกันแน่ ฉันเคยรู้จักนิวท์ด้วยหรอ แล้วคนที่เหลือคือใคร ที่ในฝันคือที่ไหน แล้ว(Y/N)คือชื่อฉันใช่ไหม
ทุกอย่างเริ่มกลับมาเป็นสีดำ เงียบสนิท...
"นายจะต้องทำได้นิวท์" ภาพเหล่านั้นเริ่มกลับมาอีกครั้ง ฉันกอดกับนิวท์ ร้องไห้ นิวท์ก็ร้องเช่นกัน "ไว้เจอกันในทุ่งนะ" ฉันพูด ชายชุดดำ2คนเดินเข้ามาในห้อง ชายทั้ง2เริ่มจับแขนนิวท์ น้ำตาฉันไหลลงมาอีกครั้ง ตอนนี้ชาย2คนได้นำตัวนิวท์ออกไปแล้ว ฉันทรุดตัวลง ร้องไห้ออกมา "นิวท์" ฉันพึมพัม "นายจะไม่เป็นอะไร" ฉันพูดขึ้นอีกครั้ง
"เฮ้ๆ" นิวท์เขย่าตัวฉัน ฉันลืมตาขึ้นมา เป็นความฝันอีกแล้วหรอ "เฮ้ ฝันร้ายหรอ เช็ดน้ำตาก่อนนะ" นิวท์เอามือของเขามาป้ายน้ำตาจากตาฉันออก "เมื่อกี้เธอฝันว่าอะไรหรอ ทำไมเธอพูดชื่อฉัน" นิวท์จ้องฉันแบบจริงจัง แตกต่างกับเมื่อคืนมาก "ฉัน..ฉันฝันถึงนาย และฉัน..ฉันว่าฉันจำชื่อตัวเองได้แล้ว" ฉันตอบเขาไป "ชื่ออะไร" เค้าถามกลับมา "(Y/N)" ฉันตอบเขาไป เขายังคงจ้องหน้าฉัน "ไม่เลวนี่" เขาตอบ ฉันลงจากเตียง เดินไปแง่มหน้าต่าง นี่ก็น่าจะเช้ามืดแล้ว "นิวท์ ฉันว่าฉ้นต้องไปแล้ว" ฉันพูดและลุกขึ้น "ไปไหน" เขาหันมามอง "ฉันนัดกับมินโฮไว้ ฉันจะเข้าไปในวงกต" ฉันตอบเขา ไม่แน่ใจว่าจะโดนเขาด่ารึปล่าว "เธอห้ามทิ้งห่างมินโฮในวงกตบ้าๆนั่นเด็ดขาด ฉันเป็นห่วงเธอนะ" นิวท์ตอบกลับมา ตอนแรกฉันคิดว่าเขาจะทำแสดงอาการไม่พอใจเสียอีก "ขอบใจนะ" ฉันพูดและยิ้มให้เขา ฉันเปิดประตูออกไป เดินตรงไปที่ประตูวงกต
YOU ARE READING
|TH| The Maze Runner
Science Fictionจะเป็นอย่างไรถ้าเทเรซาไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกในท้องทุ่ง จะเป็นอย่างไรถ้าโทมัสไม่ใช่คนแรกที่อยู่รอดจากการติดวงกต จะเป็นอย่างไรถ้า(Y/N)ทำมันก่อน จะเป็นอย่างไรถ้า(Y/N)มีความสัมพันธ์กับนิวท์มากกว่าคำว่าเพื่อน
