'ปังง' เสียงดังลั่นนั่นทำให้ฉันตื่นขึ้นมาแลพพบตัวเองอยู่ในกล่องโทรมๆที่กำลังพุ่งขึ้นไปข้างบน ฉะนเริ่มสติแตกและตะโกนขอความช่วยเหลือ "ช่วยด้วยยยย" ฉันตะโกนสุดเสียง เป็นขณะเดียวกับที่กล่องหยุด
ประตูข้างบนเปิดออก เผยให้เห็นอสงสว่างจากข้างนอก มีผู้ชายประมาณ10-15คนยืนล้อมกล่องอยู่ ผู้ชายรูปร่างผอม ผมสีทอง กระโดดเข้ามาในกล่อง ยื่นมือมาช่วยฉันลุกขึ้น "ยินดีต้อนรับนะน้องใหม่" ชายผมทองคนเดิมพูด ฉันจับมือเค้าและพยุงตัวเองขึ้นมา
"วันแรกนะน้องใหม่" เค้าพูดกับฉันอีกครั้ง "ว้าว ผู้หญิงด้วย" ชายที่มีคิ้วแปลกๆพูดขึ้น "ผู้หญิงคนแรกของเรา" ฉันได้ยินเสียงอีกหลายคนตะโกนแซวฉัน ฉันมองไปรอบๆ ตอนนี้ฉันอยู่ในท้องทุ่งที่ถูกล้อมไปด้วยกำแพงสีเทามหญ่ยักษ์ "ที่นี่ที่ไหน นายเป็นใคร ฉันเป็นใคร ทำไมฉันถึงจำอะไรไม่ได้" ฉันรัวคำถามไปที่ผู้ชายผมทองคนเดิม "เฮ้ๆ ใจเย็นๆ เอาล่ะ ฉ้นชื่อ นิวท์ นะ ที่นี่คือท้องทุ่ง เดี๋ยวฉันจะพาเธอเดินดูรอบๆอีกที ส่วนเธอ ไม่ต้องตกใจนะ เราทุกคนจะจำชื่อได้ใน2-3วัน" นิวท์ตอบคำถามฉันครบทุกข้อ
เขาเริ่มจับมือฉันและพาฉันเดินไปที่บ้านพักที่สร้างจากไม้หลังเล็กๆ "นี่...ห้องครัว มื้อเช้า มื้อกลางวัน มื้อเย็น มากินได้ที่นี่ นี่พ่อครัวของเรา เฮ้ ฟรานแพน" เค้าแนะนำห้องครัวให้ฉัน "เฮ้ นิวท์ เฮ้ เด็กใหม่" ผู้ชายตัวอ้วน ผิวดำ ทักทายเรา เค้าชื่อฟรายแพนสินะ "นี่วินสตัน มือหั่นอันดับ1ของทุ่ง" เค้าแนะนำผู้ชายที่นั่งหันหลังอยู่ให้ฉันได้รู้จัก ฉ้นพยักหน้ารับ
"ข้างนอกกำแพงนั่นอะไรหรอ" ฉันถามนิวท์ "มันคือวงกต มันอันตรายมากนะ ห้ามทุกคนออกไปเด็ดขาด" นิวท์อธิบาย ฉันหันไปมองที่ประตูวงกต เห็นผู้ชาย2-3คน วิ่งเข้ามาจากวงกต "ไหนนายบอกว่าไม่มีใครออกไปได้ไง" ฉันถามนิวท์ทันที "ฉันบอกว่า เรา พวกเค้าคือนักวิ่ง ทุกๆเช้าพวกเค้าจะวิ่ง ทำแผนที่ หาทางออก และจะกลับมาก่อนค่ำ เพราะถ้าพระอาทิตย์ตกเมื่อไหร่ ประตูจะปิด และถ้าพวกเค้าไม่กลับมาก่อนประตูปิด พวกเค้าก็จะติดอยู่ในวงกต รู้มั้ย ยังไม่เคยมีใครรอดข้ามคืนในวงกตเลย"
เค้าอธิบายยาวเหยียด "เฮ้ นิวท์ เด็กใหม่ผู้หญิงหรอเนี่ย" ผู้ชายหน้าตี๋ๆที่พึ่งเข้ามาจากวงกตพูด "5555 ทำไม สนใจหรอ" นิวท์ตอบ "ผม มินโฮ นะ คุณล่ะ?" ผู้ชายตี๋ๆคนเดิมถามฉัน "ฉัน...จำไม่ได้" ฉันตอบมินโฮ ไป "หน้าเธอดูเอเชียดีนี่ หรือว่าฉันจะมีเพื่อนเอเชียอีกคนแล้ว" มินโฮพูดต่อไป หน้าตาฉันเอเชียหรอ? ว่าแต่...หน้าตาฉันเป็นยังไงนะ
"ถ้า...ฉันอยากเป็นนักวิ่งล่ะ" ฉันถามนิวท์หลังจากที่มินโฮเดินไปแล้ว "นี่เธอจะบ้าหรอ เธอฟังที่ฉันพูดบ้างรึเปล่าเนี่ย" นิวท์พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ "ฉันถามว่า ถ้า ฉัน อยาก เป็น นัก วิ่ง ล่ะ" ฉันพูดอีกครั้งเพื่อให้เค้าตอบ "เธอต้องถูกรับเลือก จากมินโฮ มินโฮเป็นหัวหน้านักวิ่งน่ะ" นิวท์ตอบเสียงเอือมๆ ทำไม ฉันผิดมากเลยหรอที่อยากเป็นนักวิ่ง
"เฮ้พวก เย็นนี้มีงานเลี้ยงต้อนรับสาวน้อยนะ" ผู้ชายที่มีคิ้วแปลกๆเดินมาบอกเรา "เค้าชื่อแกลลี่น่ะ" เหมือนนิวท์รู้ว่าฉันสงสัย "ขอบใจ แล้วนาย ทำอะไรหรอ" เค้าบอกฉันว่าทุกคนมีหน้าที่แต่เขายังไม่ได้บอกอะไรเกี่ยวกับตัวเขาเลยนิกจากชื่อ "ฉันทำสวนน่ะ ฉันยังไม่ได้แนะนำแอลบี้ให้เธอเลยนี่นา ทางนั้น เค้าชื่อแอลบี้ เป็นหัวหน้าของที่นี่ ส่วนฉัน เป็นรองน่ะ" นิวท์เริ่มอธิบายอีกครั้ง ฉันพยักหน้ารับรู้ "คืนนี้ฉันต้องนอนที่ไหน" ฉันถามเขาออกไปด้วยความสงสัย "เธอต้องสร้างกระท่อมเป็นของตัวเองนะ จริงๆแล้วเรามีให้เลือกน่ะ ว่าจะนอนเปลหรือสร้างกระท่อม" แต่เมื่อกี้เขาบอกให้ฉันสร้างกระท่อมนี่ แล้วฉันสร้างไม่เป็นนะ แล้วฉันจะต้องนอนที่ไหนเนี่ย "แล้วคืนนี้ล่ะ ฉันต้องนอนที่ไหน" ฉันถามไปอีกครั้ง "บ้านฉันก่อนก็ได้"
YOU ARE READING
|TH| The Maze Runner
Science Fictionจะเป็นอย่างไรถ้าเทเรซาไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกในท้องทุ่ง จะเป็นอย่างไรถ้าโทมัสไม่ใช่คนแรกที่อยู่รอดจากการติดวงกต จะเป็นอย่างไรถ้า(Y/N)ทำมันก่อน จะเป็นอย่างไรถ้า(Y/N)มีความสัมพันธ์กับนิวท์มากกว่าคำว่าเพื่อน
