ESCALADE

Öhömm öhömmm... ilk hikaye deneyimimi biricik bestim Büşram'ın yoğun istek ve ricasıyla ve tatlı mı tatlı yazarcığım Nida'cığımın da beğenisiyle sonunda paylaşıyorum. Dram sevmeyen okurdan dram bir fic :P

Fici yazarken önce Baek yerine kendimi yazıp sonra değiştirdiğim doğrudur djdkdxkfk

Son not: düşüncelerinizi öğrenmek isterim :))

- Hazır mısın?

- Geliyorum

Sonunda hep birlikte büyük tırmanış için yola çıkıyorduk. Yıllar önce hevesle dağcılığa başladığım zamanlarda tanıdığım bu insanlarla bir rekora gidecektik. Hayatımın en büyük heyecanı, bütün dünya bizi konuşacak. Bir lider olarak ben, yaşama amacımı gerçekleştirektim. Hem de yanımda o varken. Baekhyun... Tanıştığımız günden beri hep birlikteydik. Ne zaman bu hale geldiğimi bilmiyorum. Hoş önemli de değil, önemli olan tek şey onunla birlikte olmak. Öyle değerli ki ayrı düşmemek için içimde yanan ateşle sessizce kavruluyorum. Başa çıkmaya çalışıyorum, elimden geldiğince... Öyle değerli ki kaybetmemek için sessizce bir köşede yangınıma kum atıyorum. Çok zorlu bir yola gidiyorduk, belki geri dönemeyeceğimiz bir yol. Stresimi anlamış olacak ki yanıma gelip beni rahatlatmaya çalışmıştı.

- İyi olacağız, heyecan yapma

-Biliyorum. Ama yine de...

- Lider sensin ve stres yapıyorsun. Yapma. Hepimiz bu işi biliyoruz dostum. Gidip geleceğiz ve adımızı herkes duyacak. İlerde çocuklarımıza anlatacağız bunları. Baekhyun amcaları seni çocuklarına övecek, sen de beni kendi çocuklarıma

- İlla övüneceğiz yani, egohyun seni.

Çocuklarımız. Tabii ya, o evlenecekti, çocukları olacaktı ve Chanyeol amcaları onların dağcılık hocası olacaktı. Baekhyun'la çok zorlu bir tırmanıştayken enkaz altında kalmıştık ve birileri gelip bizi kurtarana kadar saatlerce nefessiz kalmıştık ve Baekhyun nefessizlikten bayıldığında ona suni teneffüs yapmıştım. Dudaklarına dokunduğum ilk ve tek an. Öyle korkmuştum ki mutlu bile olamamıştım, nasıl hissettirmişti bilmiyorum ama eminim mükemmeldir. Onunla ilgili her şeyde olduğu gibi... Ben gerekirse nefesi bile olacakken bu kadar imkansız olması. Oradan kurtulduktan sonra bunu söylemişti bana; ''Çocuklarımın öğretmeni sen olmalısın. Benim olduğun gibi.'' Ben düşüncelere dalmışken sırtımı sıvazladığını hatırlıyorum. Sonra hep birlikte yola koyulmuştuk ve macera başlamıştı. Yolculuk tahminimden de keyifli geçiyordu.

- İlk durağa az kaldı çocuklaar

Yixing konuştu. Aramızda Ural dağlarını en iyi bilen oydu. Gurubumuzda 4 çinli vardı. Hepsi gideceğimiz yerleri çok iyi biliyordu. Bu yüzden içimiz rahattı.

- Çok heyecanlıyım Yeol

- Farkındayım, o koca ağzın yine dikdörtgen olmuş

Öpmek isterdim. Bunu söyledikten sonra o dudaklara sarılıp öpmek isterdim... Keşke yapsaydım. Arabada kahkahalar yükselmişti.

- Yah!! Hain kepçe, her seferinde bunu yapıyorsun. benim ağzım dikdörtgen kibrit kutusu gibi değil

- Üzgünüm Beak ama--

Jongin gülmekten devam edememişti. Çocuklarda ona katılınca Baek dayanamayıp gülmeye başlamıştı. Bu da onda hayran olduğum başka bir huydu. Kin tutamazdı o, küsemezdi. Acaba ona aşık olduğumu öğrense beni affeder miydi? ''Ben sana güvedim, en yakınımdın nasıl böyle bir şey yaparsın?!'' deyip beni hayatından çıkarmasından öyle korkuyordum ki...Onun hayallerinin yıkılmasından öyle korkuyordum ki... Ondan kopmaktansa ilerde evine gidip karısının yaptığı yemekleri yerken Baek'in neden hala bir sevgilim yada eşim olmadığından yakınmasını dinlerdim. Belki kalbim çokta çürümüş olurdu ama o aşık olduğu kişiye bakıp mutlu olurken ben de onu mutlu görüpkendimi avuturdum. Eğer o zamanlar gelebilseydi... Ben yine onu düşünürken mola yerine varmıştık. Çocuklar inip eşyaları kulubeye koymuşlardı. Herkes çok heyecanlıydı, sürekli fotoğraf çekiyordum. Bu anları ölümsüzleştirmek istiyordum. Döndüğümde ''Büyük tırmanış''ın fotoğraflarını herkesle paylaşacaktım çünkü.