I Like Potatoes

Chapter 18: Look Away

SAKI

Soren hired a nurse for me. Sa loob ng ilang buwan, nanatili akong walang kibo. I don't wanna talk at all. But I'm taking my vitamins... kumakain din ako ng maayos. What else should I fucking do? I have no choice. May nakabantay sa akin. Kung hindi lang sana nakapaligid sa akin ang nurse na ito, malamang ilang case na ng alak ang nalaklak ko.

But I can't do shit. At hindi ko rin alam kung dapat ba akong magpasalamat o magalit dahil hindi ko nagagawa ang mga gusto kong gawin. And the fact that I don't want this child-- mas dumadagdag ito sa mga isipin ko.

I don't want this. Hindi ko gustong magka-anak. I am not even ready for this. And I fucking hate Grie. Ano ba dapat ang kailangan kong maramdaman? Dapat ba akong matuwa? I'm tired of people telling me shit, like: "That child is a blessing." Yeah, say that to those women who got their babies because of rape, jackass. And I'm one of those women. If I could only abort this child, malamang ginawa ko na. But people just won't let me do what I wanna do.

And for fuck sake... this is not a blessing.

This is a curse.

Indeed. This is a curse. Kung sana lang hindi na kami nagkita pa ni Grie. Kung sana lang una palang nakinig na ako kay ate. Kung sana lang pinakinggan ko ang mga sinasabi ng tao noon-- they warned me about him. People did warn me before. Marami silang sinabi sa akin -- na layuan ko si Grie-- na hindi pwede -- na hindi dapat--

Pero hindi ako nakinig. I'm so fucking stupid. At nasaan ako ngayon? Here. Fucking pregnant.

Bumangon ako mula sa pagkakahiga ko sa kama. Sumilip ako sa bintana at pinanood ang mg sasakyang dumadaan sa ibaba. Nasa 8th floor ako sa isang condo unit. I considered killing myself but I can't do that-- look at this window-- may grills. Ni hindi ako makalabas na wala akong kasama. I hate everything about my life. Ni hindi ko alam kung buhay ko pa ba ito o kino-kontrol nalang ako ng ibang tao? By the Ambersons? God, I hate that family. I hope they all burn in hell. I just fucking hate them-- wala akong pakialam kung ang ilan sa kanila ay inosente-- lahat ng gusto kong sisihin ay sisisihin ko.

Even my own damn child.

"Saki?" Natigilan ako at napalingon sa pinto. There's the nurse again. Hindi ko alam kung nasira na talaga ang tiwala ko sa mga lalaki at pati ang lalaking ito ay hindi ko pinagkakatiwalaan. He never did me anything wrong, nandiyan lang siya para bumuntot sa akin kahit saan ako pumunta.

"What?"

"Oras na para kumain," aniya lang saka umalis.

"For fuck sake," asik ko saka walang ganang lumabas. Naabutan kong may pagkain sa lamesa sa sala. Lahat ito lutong bahay. Hindi ko alam kung sakop pa ba ito ng trabaho niya pero palagi niya akong nilulutuan. Sumusuot din sa pang-amoy ko ang amoy ng nilaga. Mabango. Amoy masarap. I never liked Nilaga before. Hindi ko lang talaga gusto ang karne ng baboy, pero mukhang masarap siya. O baka dahil buntis nga ako?

"Hindi mo manlang ba susubukang umuwi sa asawa mo?" tanong ko saka umupo. I glanced at him. There's this troubled expression on his face na hindi ko mawari. "What?" tanong ko.

"You never talked."

I know.

Ako na mismo ang nagsandok para makakain ako. Katulad din ng nakagawian ay nasa harapan ko lamang siya tuwing kumakain ako. Maybe just to make sure na nauubos ko ang pagkain. Iyon lang naman kasi ang utos ni Soren. Ewan ko ba... isusuka ko lang din naman ito mamaya. Palagi namang gano'n. Kung alam ko lang na ganito pala ang magbuntis, sana talaga tumalon nalang ako sa rooftop ng building kung saan...

"After that, take this," aniya saka inilapag ang isang pirasong tablet sa tabi ng plato ko. Nakapatong ito sa isang tissue paper at mukhang ayaw niya ring ibigay sa akin ang isang banig ng tablets. Iniisip ba nila na iinumin ko lahat iyon? Well, tama sila.